ITPP2/443-270/07/AP - Konieczność sprawdzenia tożsamości osób otrzymujących zwrot podatku w sytuacji, gdy osoby te nie chcą okazać paszportu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2007 r. (data wpływu 13 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku podróżnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku podróżnym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest sprzedawcą, o którym mowa w art. 127 ustawy o podatku od towarów i usług, uprawnionym do dokonywania zwrotu podatku podróżnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy pojęcia "kupujący" i "podróżny" to osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty. Zwrot podatku może być zdaniem Wnioskodawcy dokonany przy spełnieniu warunków określonych w art. 128 ust. 1-3 ustawy osobie przedkładającej dokument tax free, przy czym nie musi to być osoba dokonująca zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) "podróżni" to osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty, które mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju wywiezionych przez te osoby poza terytorium Wspólnoty w bagażu osobistym podróżnego.

Zwrot podatku, o którym mowa w powołanym artykule przysługuje, jeśli spełnione zostaną określone przepisami warunki. Jednym z warunków jest dokonanie zakupu od podatnika zwanego zgodnie z art. 127 ust. 1 ustawy "sprzedawcą" spełniającego wymogi określone przepisami.

W treści przepisów odnoszących się do zwrotu podatku podróżnym nie występuje pojęcie "kupujący". Kupującym jest osoba dokonująca zakupu towaru, nie oznacza to jednak, iż fakt dokonania zakupu uprawnia ją do otrzymania zwrotu podatku. Jak wynika z powołanych przepisów aby otrzymać zwrot podatku, kupujący musi spełnić wymagane warunki. Stąd też w przepisach odnoszących się do zwrotu podatku osoba taka określona została pojęciem "podróżny".

Zwrot podatku stosownie do art. 128 ust. 1 ustawy może być dokonany, jeżeli podróżny wywiezie zakupiony towar poza terytorium Wspólnoty nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu. Ponadto zgodnie z ust. 2 tego artykułu podstawą do dokonania zwrotu jest przedstawienie przez podróżnego imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, zawierającego w szczególności kwotę podatku zapłaconego przy dostawie towarów. Wywóz towaru zgodnie z art. 128 ust. 2 ustawy powinien być potwierdzony na tym dokumencie przez urząd celny stemplem zaopatrzonym w numerator, po okazaniu przez podróżnego wywożonego towaru i sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość. Do dokumentu powinien być dołączony wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej.

Wzór dokumentu, o którym mowa wyżej został wprowadzony rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, imiennego dokumentu będącego podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty (Dz. U. Nr 88, poz. 838). Na stronie drugiej ww. dokumentu znajduje się miejsce na umieszczenie daty oraz podpisu podróżnego potwierdzającego odbiór kwoty zwrotu.

Z przepisów odnoszących się do systemu zwrotu podatku podróżnym wynika, iż sprzedawca dokonujący zwrotu obowiązany jest posiadać wymaganą dokumentację spełniającą określone tymi przepisami warunki. Na sprzedawcy ciąży obowiązek egzekwowania od podróżnego prawidłowej dokumentacji, której nieodłącznym elementem jest data i podpis podróżnego potwierdzający odbiór kwoty zwrotu. Z drugiej strony sprzedawca obowiązany jest do informowania podróżnych o zasadach zwrotu podatku.

Należy nadmienić, iż obowiązujące przepisy prawa cywilnego umożliwiają podejmowanie działań przez pełnomocnika. Zatem nie jest wykluczony odbiór zwrotu podatku przez upoważnionego do tej czynności pełnomocnika podróżnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.