ITPP2/443-263/09/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu 31 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 26 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek wykorzystywanych w działalności rolniczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 25 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek wykorzystywanych w działalności rolniczej.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1981 r. otrzymał Pan w drodze darowizny od rodziców grunt rolny (pow. 8 ha i 27 arów), który wykorzystywany był do prowadzenia gospodarstwa rolnego. W 2001 r. podzielił Pan ten grunt na działki budowlane i dokonywał sukcesywnie ich sprzedaży, aż do roku 2007. W 2006 r. urząd skarbowy powiadomił Pana o obowiązku naliczenia i doprowadzenia podatku od towarów i usług. W związku z tym od 2006 do 2007 r., sprzedając 14 działek, odprowadził Pan należny podatek od towarów i usług. Powołując się na informację zawartą w Biuletynie VAT nr 6 z dnia 15 marca 2009 r., dotyczącą sprzedaży prywatnych działek, nie mających nic wspólnego z działalnością gospodarczą, kieruje Pan w tym zakresie pytanie co do zasadności odprowadzenia tego podatku. Przed przekształceniem gruntu i jego podziałem na działki budowlane był on wykorzystywany do celów rolniczych. Plan zagospodarowania przestrzennego pozwalał na podział tego gruntu na cele budowlane. Działki sprzedawane były poprzez ogłoszenia prasowe. Przedmiotowy grunt został podzielony w dwóch etapach na 41 działek (łącznie z drogami dojazdowymi) o pow. od 0,1050 ha do 0,2584 ha. Przed dokonaniem sprzedaży ww. działek nabył Pan działkę od brata, na której systemem gospodarczym rozpoczął budowę budynku mieszkalno-gospodarczego. Następnie, po ślubie nabył wraz z żoną grunt rolny i takim sposobem gospodarstwo zwiększyło powierzchnię do 11 ha. W przyszłości nie planuje Pan dokonywać żadnych transakcji zbycia ewentualnie posiadanych innych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jest Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług od sprzedaży części działek.

Zdaniem Wnioskodawcy, każdy ma prawo do kupna, jak i sprzedaży swojego gruntu, jednakże ten kto to robi tylko dla chęci zysku, powinien być traktowany inaczej. Wnioskodawcę do sprzedaży zmusiła sytuacja zdrowotna i rodzinna, a zatem nie jest to samo. Od 5 lat jest rencistą, a z gruntu rolnego, który pozostał nie zamierza rezygnować. Dorabia do renty, prowadząc jednoosobowy warsztat samochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych przepisów wynika, że od chwili wejścia ich w życie, tj. od dnia 1 maja 2004 r., zasadą jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności dostawy gruntów.

Pojęcia "podatnik" i "działalność" gospodarcza na potrzeby podatku od towarów i usług zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy. Podatnikami, zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W efekcie, aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać czynność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, w sposób jednorazowy, jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonywania tych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Należy wskazać, że rolnicy wykonujący działalność gospodarczą w rozumieniu regulacji prawnych zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług są podatnikami tego podatku, z tym że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika, a w przypadku braku rejestracji - są podatnikami zwolnionymi - rolnikami ryczałtowymi.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarnianą i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin: "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

W myśl art. 2 pkt 16 ustawy, pod pojęciem gospodarstwo rolne - należy rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Z regulacji art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.) wynika, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Grunt rolny wykorzystywany przez rolnika do prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi zatem jego majątku osobistego. Wobec powyższego, w świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy.

W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej. Nie można stwierdzić zatem, że zbywane działki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego to sprzedaż majątku prywatnego. Grunty te, jako wykorzystywane w działalności rolniczej (działalności uznanej za działalność gospodarczą na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) należy uznać za związane z tą działalnością. Podkreślić należy, iż majątkiem osobistym - w ocenie tutejszego organu - są tylko te grunty, które podatnik posiada i wykorzystuje na potrzeby osobiste, a nie te, które użytkuje w ramach działalności gospodarczej - działalności rolniczej. W efekcie sprzedaż gruntów wykorzystywanych do działalności rolniczej należy traktować jak sprzedaż części warsztatu produkcyjnego.

Również w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zdefiniowano pojęcie gospodarstwa rolnego. W ustawie tej zdefiniowano także pojęcie przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 55 ¹ powołanej ustawy, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej. Natomiast w myśl art. 55 ³ ustawy - Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Biorąc pod uwagę powyższe należy przyjąć, że gospodarstwo rolne spełnia określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Celem przedsiębiorstwa, którym jest gospodarstwo rolne, zawsze jest produkcja rolnicza, bez względu na to w jaki sposób zostaną wykorzystane pożytki z tej działalności.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, należy przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi analogiczną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. W efekcie rolnik sprzedający działki wykorzystywane w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale jeden ze składników gospodarstwa rolnego. Cytowana definicja gospodarstwa rolnego zawarta w art. 55 ³ Kodeksu cywilnego, podobnie jak definicja przedsiębiorstwa z art. 55 ¹ tej ustawy, akcentuje aspekt przedmiotowy w odróżnieniu od definicji gospodarstwa rolnego zawartej w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, akcentującej aspekt gruntowy, typowo własnościowy.

W przedstawionym stanie faktycznym niewątpliwie mamy do czynienia z dostawą działek, które wchodziły w skład gospodarstwa rolnego. Należy wskazać, że od samego początku, a więc od momentu otrzymania gruntu rolnego, powiększonego o działkę nabytą od brata, do dnia przeznaczenia go do sprzedaży, Wnioskodawcy nie przyświecał cel związany z wykorzystaniem tych gruntów na potrzeby własne (osobiste). Przedmiotowa nieruchomość - jak wskazał Wnioskodawca - wykorzystywana była w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego (działalności rolniczej). Zatem okoliczności sprawy nie wskazują, ażeby opisane grunty służyły do zaspokajania potrzeb osobistych. Powyższe cechy są okolicznościami wskazującymi na prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Z tego też powodu nie jest konieczne dowodzenie, że Wnioskodawca jest profesjonalnie działającym handlowcem, zajmującym się zorganizowanym obrotem gruntami zakupionymi w tym celu, gdyż jak wskazano powyżej, dokonując sprzedaży majątku wchodzącego w skład przedsiębiorstwa (gospodarstwa rolnego), wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Niemniej jednak wskazać należy, iż Wnioskodawca podjął czynności zmierzające do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Po dokonaniu geodezyjnego podziału gruntu na mniejsze działki (w dwóch etapach na 41 działek) przekształcił je i sukcesywnie sprzedawał, poprzez ogłoszenia prasowe, aż do 2007 r.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zwolnienia tego - w myśl ust. 13 pkt 1 lit. d) powołanego artykułu - nie stosuje się do podatników dokonujących dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż sprzedaż wydzielonych działek, o których mowa w złożonym wniosku, podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i jest opodatkowana stawką 22%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.