ITPP2/443-253/11/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2011 r. (data wpływu 18 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niedoboru towarów powstałego na skutek kradzieży - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niedoboru towarów powstałego na skutek kradzieży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się hurtową sprzedażą wyrobów nagrobkowych z brązu, pochodzących w 90% z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z terytorium Włoch i Niemiec. Ze względu na duże rozdrobnienie asortymentowe, firma posiada znaczny stan magazynowy, który pozwala na utrzymanie ciągłości sprzedaży. Na koniec każdego roku jest on weryfikowany poprzez spis z natury. Spółka dokonuje również inwentaryzacji kontrolnych w trakcie roku, aby ustalić realny stan towarów (sprawdzenie pracowników mających dostęp do stanu magazynowego). W wyniku tak przeprowadzonego spisu z natury za okres od 21 marca 2007 r. do 30 września 2007 r. stwierdzono znaczny niedobór, oszacowany na kwotę 168.694,08 zł, o czym niezwłocznie poinformowano organa policji w miejscowości, w której znajduje się siedziba i magazyn Spółki. Komisariat policji wszczął postępowanie zmierzające do ustalenia sprawcy powstałego niedoboru. Po weryfikacji zebranego materiału dowodowego sprawa trafiła do prokuratury, która postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2008 r. umorzyła dochodzenie z powodu niewykrycia sprawcy. Pilne obserwacje pracowników bezpośrednio związanych z dostępem do towarów handlowych w magazynie, przyczyniły się do zatrzymania w dniu 19 lipca 2008 r. przedstawiciela handlowego firmy, prowadzącego w stanie nietrzeźwym pojazd, w którym znajdowały się towary handlowe wchodzące w skład asortymentu magazynowego Spółki. Kolejny raz zostało wszczęte postępowanie, w toku którego sprawca przyznał się jedynie do kradzieży towarów znalezionych w samochodzie w czasie zatrzymania. W związku z niewystarczającymi dowodami obciążającymi zatrzymanego (brak pozostałej części skradzionego towaru), prokuratura umorzyła postępowanie. Został wydany prawomocny wyrok sądu z dnia 16 grudnia 2010 r. (uprawomocnienie 25 stycznia 2010 r.). Sprawca został uznany winnym przywłaszczenia mienia tylko w wysokości towaru znalezionego w czasie zatrzymania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka powinna naliczyć należny podatek od towarów i usług od skradzionego towaru, nabytego na podstawie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, kradzież nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do zapisów art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Za towary - zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. - uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy określa, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zajmuje się hurtową sprzedażą wyrobów nagrobkowych z brązu, nabytych uprzednio głównie w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z terytorium Włoch i Niemiec. W wyniku dokonanych inwentaryzacji kontrolnych za okres od 21 marca 2007 r. do 30 września 2007 r. stwierdzono znaczny niedobór towarów, oszacowany na kwotę 168.694,08 zł.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że niedobory towarów, jako niestanowiące dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu powołanych wyżej przepisów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.