ITPP2/443-237/07/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2007 r. (data wpływu 6 grudnia 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania posiadanych dokumentów za wystarczające dowody świadczące o dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i możliwości zastosowania stawki 0% - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania posiadanych dokumentów za wystarczające dowody świadczące o dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i możliwości zastosowania stawki 0%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani sprzedaż towarów do kraju UE. Jednym z odbiorców towaru jest firma holenderska, posiadająca właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dostawa towaru jest udokumentowana:

Na dowodzie potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru zawarte są następujące dane:

* adres nabywcy i jego nazwa,

* nr i data faktury, której potwierdzenie dotyczy,

* nr specyfikacji, której potwierdzenie dotyczy,

* adres dostarczenia towaru,

* podpis odbiorcy wraz z pieczątką firmy.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że:

* podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer NIP,

* podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody potwierdzające dostarczenie towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Nie posiada Pani dokumentów przewozowych, z których wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia. Posiada natomiast fakturę VAT, specyfikację towaru i potwierdzenie jego odbioru przez nabywcę. Zapłata za towar następuje na konto dostawcy w formie przelewu bankowego.

Podmiotem dokonującym wywozu towaru z terytorium kraju jest nabywca towaru przy użyciu własnego środka transportu lub środka wynajętego od spedytora.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług dowodem wystarczającym do udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy i zastosowania stawki 0% jest posiadane przez podatnika potwierdzenie odbioru towaru zawierające nazwę i adres nabywcy, nr i datę faktury oraz nr specyfikacji, adres dostarczenia towaru oraz pieczęć i podpis odbiorcy towaru.

Pani zdaniem podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, jednak po liberalizacji przepisów ustawy od 1 czerwca 2005 r. dokumentem potwierdzającym dokonanie takiej dostawy jest, zgodnie z art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy, dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju i pomimo braku dokumentów przewozowych uprawnia podatnika do zastosowania stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

* podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

* podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Od 1 czerwca 2005 r. w ramach art. 42 ust. 3 skreślono pkt 4 stanowiący do 31 maja 2005 r. jeden z koniecznych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju, tj. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z kolei uregulowanie zawarte w art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3 - 5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, natomiast dokumenty z ust. 11 pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Zatem jedynie ewentualne braki dokumentacji określonej w art. 42 ust. 3 ustawy mogą być uzupełnione dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11. Ponadto przepis art. 42 ust. 3, określając odstępstwa od jego stosowania, odsyła tylko do ust. 4 i 5, a nie do ust. 11 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wywozu towaru w ramach WDT dokonywał nabywca towaru przy użyciu własnego środka transportu lub środka wynajętego od spedytora. W obu przypadkach Wnioskodawca nie posiada dokumentów przewozowych, z których wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia. Posiada natomiast fakturę VAT, specyfikację towaru i potwierdzenie jego odbioru przez nabywcę oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje prawne stwierdzić należy m.in., że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także otrzymania przez dostawcę stosownej dokumentacji podatkowej (w sytuacji, kiedy wywozu towaru dokonuje nabywca przy użyciu własnego środka transportu nie wymaga się posiadania dokumentów z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy). Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy mają charakter wyłącznie posiłkowy i co do zasady mogą stanowić jedynie uzupełnienie podstawowego, obowiązkowego katalogu dokumentów wymienionych w ust. 3 - 5 w sytuacji, gdy dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów w ramach WDT. Zatem tylko w przypadku, gdy wymagany dokument przewozowy otrzymany przez przewoźnika nie potwierdzałby jednoznacznie, że towar został dostarczony do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dokumentami które potwierdzają okoliczność dostawy mogą być również posiadane przez Panią ww. dokumenty, takie jak: oświadczenie nabywcy o otrzymaniu towarów, czy dokument potwierdzający zapłatę.

Zatem w tak opisanym stanie faktycznym, stanowisko Wnioskodawcy, iż dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 11 pkt 4 ustawy, pomimo braku wymaganej dokumentacji z art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowią wystarczające potwierdzenie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i uprawniają do zastosowania stawki 0%, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.