ITPP2/443-216/11/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu 11 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniach 25 marca, 26 kwietnia oraz 9 maja 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w drodze egzekucji udziału w budynku wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2011 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniach 25 marca, 26 kwietnia oraz 9 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w drodze egzekucji udziału w budynku wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan egzekucję sądową przeciwko dłużnikowi. Jest ona prowadzona z udziału wynoszącego 187/10000 niewydzielonej części prawa użytkowania wieczystego działek nr 232, 233, 237, 238 wraz z takim samym udziałem w budynku usytuowanym na tym gruncie, dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Udziałowi odpowiada zajmowany lokal użytkowy o pow. 52 m ^2. Dłużnik jest właścicielem przedmiotowego udziału i zajmuje związany z tym udziałem lokal użytkowy. Właścicielem przedmiotowej nieruchomości stał się w drodze darowizny - umowa darowizny z dnia 23 lipca 1997 r. Darczyńcami byli rodzice dłużnika, którzy w chwili ustanowienia darowizny byli współwłaścicielami nieruchomości na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej. W przedmiotowym lokalu od 1999 r. prowadzono działalność gospodarczą - najpierw rodzice, a następnie siostra dłużnika (zgodnie z wyjaśnieniami dłużnika - prawdopodobnie na podstawie umowy użyczenia). Na podstawie umowy z dnia 21 stycznia 2008 r. lokal ten był wynajmowany do dnia 11 września 2009 r. Zgodnie z nową umową najmu z dnia 10 stycznia 2009 r. jest on wynajmowany na czas nieokreślony osobie trzeciej, na cele prowadzenia działalności gospodarczej i dalszego podnajmowania podmiotom gospodarczym. Podczas czynności terenowych ustalił Pan, że przedmiotowy lokal zajmuje obecnie osoba trzecia, która podnajmuje go od osoby, z którą dłużnik zawarł ww. umowę najmu. Również osoba, z którą dłużnik zawarł tę umowę potwierdza, iż pozostaje ona nadal w mocy, a sam lokal jest przez niego (najemcę) obecnie podnajmowany dalszej osobie. Z treści wspomnianej umowy wynika, że koszty bieżących remontów i konserwacji ponosi najemca. W trakcie rozmowy z obecnym najemcą ustalił Pan, że w styczniu 2009 r. wykonała ona we własnym zakresie drobne prace remontowe ścian lokalu, a poniesione w związku z tym nakłady nie przekroczyły 30 % wartości początkowej lokalu. Z kolei dłużnik oświadczył do protokołu, że nie amortyzował przedmiotowego lokalu, nie dokonywał z tego tytułu odpisów należności podatkowych, nie wnosił do majątku trwałego działalności gospodarczej. Generalny remont opisanego lokalu wykonał w pierwszym półroczu 1999 r., a nakłady poniesione w związku z tym na jego ulepszenie wynosiły około 100.000 zł Dłużnik nie jest w stanie stwierdzić, czy nakłady te ponosił z majątku swojej działalności gospodarczej, czy też wydatki te ponieśli rodzice. Nie był też w stanie udzielić informacji, czy kwota 100.000 zł przekroczyła 30 % wartości początkowej nieruchomości, gdyż nie przypomina sobie wartości darowizny. W dalszym okresie na nieruchomość nie były ponoszone nakłady na jej ulepszenie w wysokości 30 % wartości początkowej lub wyższej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, obciążający czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowego udziału, czyniący komornika sądowego płatnikiem tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro dłużnik nabył i zajmuje związany z tym udziałem lokal użytkowy od ponad 2 lat, przedmiotem sprzedaży nie jest wydzielona część nieruchomości (udział) przed lub w ramach pierwszego zasiedlenia < art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług> i od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata < art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b) ww. ustawy>, to w stosunku do czynności sprzedaży licytacyjnej tego majątku w drodze egzekucji sądowej nie istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, a komornik nie jest płatnikiem tego podatku. Również spełnienie przesłanek z art. 43 ust. 10 i 11 tejże ustawy nie jest możliwe do zrealizowania w drodze wymuszonej sprzedaży w trybie egzekucji sądowej, t.j. do chwili zakończenia przetargu nie jest wyłoniony nabywca nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste

Prze dostawę towarów rozumie się także zbycie prawa użytkowania wieczystego (ust. 1 pkt 7 tegoż artykułu).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym, w zakresie zdania wstępnego, art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10 wskazanej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Zgodnie z zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług definicją, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jak wynika z powyższych uregulowań zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości lub części budynków i budowli, jeżeli w momencie dostawy są już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie do treści art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Na podstawie ust. 11 ww. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan egzekucję sadową przeciwko dłużnikowi. Jest ona prowadzona z udziału wynoszącego 187/10000 niewydzielonej części prawa użytkowania wieczystego wraz z takim samym udziałem w budynku usytuowanym na tym gruncie. Udziałowi odpowiada zajmowany lokal użytkowy o pow. 52 m ^2. Dłużnik jest właścicielem przedmiotowego udziału i zajmuje związany z tym udziałem lokal użytkowy. Właścicielem przedmiotowej nieruchomości stał się w drodze darowizny - umowa darowizny z dnia 23 lipca 1997 r. Darczyńcami byli rodzice dłużnika, którzy w chwili ustanowienia darowizny byli współwłaścicielami nieruchomości na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej. W przedmiotowym lokalu od 1999 r. prowadzono działalność gospodarczą, najpierw rodzice, a następnie siostra dłużnika (zgodnie z wyjaśnieniami dłużnika - prawdopodobnie na podstawie umowy użyczenia). Na podstawie umowy z dnia 21 stycznia 2008 r. lokal był wynajmowany do dnia 11 września 2009 r. Zgodnie z nową umową najmu z dnia 10 stycznia 2009 r. jest on wynajmowany na czas nieokreślony osobie trzeciej, na cele prowadzenia działalności gospodarczej i dalszego podnajmowania podmiotom gospodarczym. Podczas czynności terenowych ustalił Pan, że przedmiotowy lokal zajmuje obecnie osoba trzecia, która podnajmuje go od osoby, z którą dłużnik zawarł ww. umowę najmu. Również osoba, z którą dłużnik zawarł tę umowę potwierdza, iż pozostaje ona nadal w mocy, a sam lokal jest przez niego (najemcę) obecnie podnajmowany dalszej osobie. Z treści wspomnianej umowy wynika, że koszty bieżących remontów i konserwacji ponosi najemca. W trakcie rozmowy z obecnym najemcą ustalił Pan, że w styczniu 2009 r. wykonała ona we własnym zakresie drobne prace remontowe ścian lokalu, a poniesione w związku z tym nakłady nie przekroczyły 30% wartości początkowej lokalu. Z kolei dłużnik oświadczył, że generalny remont opisanego lokalu wykonał w pierwszym półroczu 1999 r., a nakłady poniesione w związku z tym na jego ulepszenie wynosiły około 100.000 zł. Nie jest przy tym w stanie stwierdzić, czy nakłady te ponosił z majątku swojej działalności gospodarczej, czy też wydatki te ponieśli rodzice. Nie jest też w stanie udzielić informacji, czy kwota 100.000 zł przekroczyła 30% wartości początkowej nieruchomości, gdyż nie przypomina sobie wartości darowizny. W dalszym okresie na nieruchomość nie były ponoszone nakłady na jej ulepszenie w wysokości 30% wartości początkowej lub wyższej.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że opisana sprzedaż w drodze egzekucji udziału w budynku, któremu odpowiada lokal użytkowy nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ oddany on został pierwszemu użytkownikowi w wykonaniu umowy najmu w 2008 r. W związku z tym, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata, opisana dostawa będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę powyższe, zwolniona będzie również dostawa udziału w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.