ITPP2/443-215/12/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 20 lutego 2012 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 30 kwietnia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do napędu samochodów typu bankowóz - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 30 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do napędu samochodów typu bankowóz.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej w wyspecjalizowanych sklepach. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Do celów działalności gospodarczej wykorzystuje Pan samochód osobowy Toyota Land Cruiser oraz samochód ciężarowy Skoda Octavia Premia, użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Umowa została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym. Korzysta Pan z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych. Samochody służą do wyjazdów do kontrahentów w celu prowadzenia rozmów handlowych, dokonywania zakupów towaru, wyjazdów do banku w celu dokonywania wpłat i wypłat pieniędzy z konta firmowego. Ze względu na bezpieczeństwo transportu środków pieniężnych, rozważa Pan możliwość przerobienia samochodów lub jednego z nich, na samochód specjalny do przewożenia pieniędzy - bankowóz. Po dostosowaniu nadwozia poprzez montaż specjalistycznego wyposażenia, zmianie ulegnie rodzaj i przeznaczenie samochodu, co zostanie zgłoszone i odnotowane w dowodzie rejestracyjnym oraz w zaświadczeniu ze stacji diagnostycznej. Po przerobieniu samochód będzie spełniał wymagania techniczne określone odpowiednio w załączniku 3, 4 albo 5 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne. Po wyposażeniu samochodu w pojemnik specjalistyczny klasy D wraz z trezorem, w modułowy system alarmowy oraz system lokalizacji satelitarnej i sygnalizacji napadu, bankowóz będzie zakwalifikowany do grupy pojazdów specjalnych - bankowóz typu "C". Samochód, po jego przerobieniu, będzie używany głównie do przewożenia wartości pieniężnych. Nie wyklucza się jednak wykorzystywania samochodu także do innych celów - przy okazji transportu pieniędzy lub powrotu z banku po wpłacie pieniędzy, samochód będzie wykorzystywany "przy okazji" do załatwiania innych spraw, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności wykonuje Pan wyłącznie czynności opodatkowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

* Czy po przerobieniu samochodu osobowego Toyota na samochód specjalny będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa zużytego do samochodu.

* Czy po przerobieniu samochodu osobowego Skoda na samochód specjalny będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa zużytego do samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, po adaptacji samochodu osobowego Toyota na samochód specjalny "bankowóz" będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa zużytego do tego samochodu. Po adaptacji samochodu ciężarowego Skoda na samochód specjalny "bankowóz" będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa zużytego do tego samochodu

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem paliw do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych regulują zapisy art. 4 w związku z art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 ww. artykułu).

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do ustawy nowelizującej.

Załącznik do ustawy nowelizującej zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), przez "pojazd specjalny" należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie - bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

Według załącznika Nr 5 do rozporządzenia (zatytułowanego "Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C"):

Z treści złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej w wyspecjalizowanych sklepach. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Do celów działalności gospodarczej wykorzystuje Pan samochód osobowy Toyota Land Cruiser oraz samochód ciężarowy Skoda Octavia Premia. Ze względu na bezpieczeństwo transportu środków pieniężnych, rozważa Pan możliwość przerobienia ww. samochodów lub jednego z nich, na samochód specjalny do przewożenia pieniędzy - bankowóz. Po dostosowaniu nadwozia poprzez montaż specjalistycznego wyposażenia. zmianie ulegnie rodzaj i przeznaczenie samochodu, co zostanie zgłoszone i odnotowane w dowodzie rejestracyjnym oraz w zaświadczeniu ze stacji diagnostycznej. Po przerobieniu samochód będzie spełniał wymagania techniczne określone odpowiednio w załączniku 3, 4 albo 5 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne. Po wyposażeniu samochodu w pojemnik specjalistyczny klasy D wraz z trezorem, w modułowy system alarmowy oraz system lokalizacji satelitarnej i sygnalizacji napadu, bankowóz będzie zakwalifikowany do grupy pojazdów specjalnych - bankowóz typu "C". Samochód, po jego przerobieniu, będzie używany głównie do przewożenia wartości pieniężnych. Nie wyklucza się jednak wykorzystywania samochodu także do innych celów - przy okazji transportu pieniędzy lub powrotu z banku po wpłacie pieniędzy, samochód będzie wykorzystywany "przy okazji" do załatwiania innych spraw, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje, stwierdzić należy, że - wbrew Pana opinii - w związku z faktem "adaptacji" samochodów na samochody specjalne - bankowozy, nie nabędzie Pan prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do ich napędu. Sam fakt przystosowania ww. samochodów do przeznaczenia specjalnego nie będzie uprawniał do odliczania podatku naliczonego związanego z nabyciem tego paliwa. Skoro bowiem prawo to przysługuje w związku z nabyciem paliwa, które ma służyć do napędu pojazdu o specyficznym przeznaczeniu, wykorzystywanie bankowozu do celów innych niż jego przeznaczenie, wyklucza możliwość skorzystania z niego. Należy wskazać, że aby móc odliczyć podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do napędu samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu), pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystywanie jest konieczne. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystywanie bankowozu do świadczenia usług przewozu utargu. Nie jest natomiast - w ocenie tut. organu - taką działalnością sprzedaż detaliczna w wyspecjalizowanych sklepach, z którą wiąże się przewożenie m.in. utargów w gotówce do banku, czy też towarów handlowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.