ITPP2/443-213/14/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za podatnika w transakcji sprzedaży działki gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 kwietnia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za podatnika w transakcji sprzedaży działki gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 17 listopada 2005 r. nabył Pan wraz z żoną po #189; nieruchomość gruntową o pow. 1.23,99 ha, składającą się z działek o nr...,... oraz..., niezabudowaną, nieuzbrojoną, posiadającą dostęp do drogi publicznej. W momencie zakupu nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Planem tym objęta została przez Radę Miasta w dniu 1 marca 2007 r. z przeznaczeniem na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą lub bliźniaczą. Na podstawie decyzji z dnia 21 października 2013 r. z ww. działek powstało 12 działek i 2 działki "drogowe". Nie składał Pan wniosku o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzja o jego uchwaleniu, obejmująca przedmiotowe działki, zapadła bez Pana udziału. Dla przedmiotowych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Działki nie były przedmiotem dzierżawy, najmu, ani żadnej innej czynności o podobnym charakterze. W momencie dokonania zakupu nie miał Pan zamiaru sprzedawać ww. działki. Zakup traktował jako lokatę kapitału, znacznie korzystniejszą niż zdeponowanie środków na rachunku bankowym. Na podjęcie decyzji o zakupie ww. działki miała także wpływ jej atrakcyjna cena. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Posiada także inne działki budowlane, które również traktuje jako lokatę kapitału. Obecnie nie nosi się Pan z zamiarem ich dalszej sprzedaży. W chwili obecnej nie zamierza kupować i sprzedawać innych działek niż wymienione powyżej. Do dnia dzisiejszego nie podjął kroków zmierzających do uzbrojenia działki. Ponieważ nie jest zorientowany co do szczegółów związanych z obrotem nieruchomościami, zdecydował się powierzyć sprzedaż przedmiotowej działki osobie zajmującej się handlem nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy w opisanym stanie faktycznym dokonanie sprzedaży gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie należy doliczyć podatku od towarów i usług, ponieważ w myśl art. 15 ust. 2 ustawy nie prowadzi działalności gospodarczej w sposób zorganizowany i ciągły, nie można zatem traktować go, jako podatnika VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednakże aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być ona wykonana przez podatnika tego podatku. Podatnikami VAT są osoby prowadzące działalność gospodarczą w myśl. art. 15 ust. 1 ustawy. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak wskazał Pan w opisie stanu faktycznego, nie nabył działki w celu jej dalszej odsprzedaży. Nie była ona wykorzystywana w działalności gospodarczej. Udziały w tej działce są jedynie składnikami majątków osobistych, które zamierza zbyć. Podkreślenia wymaga również fakt, że podział dużej działki na 12 mniejszych mieści się w zwykłych czynnościach związanych z przygotowaniem jej do sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że trudno uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą działek. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działek będzie działał Pan w charakterze handlowca. Przedmiotowa nieruchomość w momencie nabycia nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, a jej przeznaczenie na teren budowlany nastąpiło bez Pana udziału. Z treści wniosku wynika także, że nie występował Pan z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie dokonywał uzbrojenia działek, a także nie udostępniał ich osobom trzecim na podstawie odpłatnych umów cywilnoprawnych, co mogłoby wskazywać na ekonomiczne wykorzystanie gruntu. Ponadto, nie dokonywał żadnych innych czynności charakteryzujących działanie handlowca. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek korzystać Pan będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Stąd też ww. czynność stanowić będzie działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Wobec powyższych okoliczności należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że planowana sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Pana za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań-sprzedaż, którą Pan planuje, nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.