ITPP2/443-20/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnej czynności zrzeczenia się prawa do dzierżawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnej czynności zrzeczenia się prawa do dzierżawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy przysługuje prawo dzierżawy dużej zabudowanej nieruchomości, wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, na podstawie umowy dzierżawy zawartej z jej właścicielem w dniu 2 września 2004 r. na czas określony, do dnia 31 grudnia 2015 r. Umowa została sporządzona z podpisami notarialnie poświadczonymi i ujawniona w dziale III księgi wieczystej.

W wyniku egzekucji sądowej prowadzonej przeciwko właścicielowi, nieruchomość została zlicytowana przez komornika sądowego. Licytację wygrał podmiot, któremu Sąd Rejonowy udzielił w dniu 4 grudnia 2009 r., przybicia licytowanej nieruchomości.

Mimo, że podmiot ten został właścicielem nieruchomości, nie będzie mógł wypowiedzieć dzierżawy Spółce przed upływem 31 grudnia 2015 r. W tym stanie rzeczy oba podmioty zawarły umowę, na mocy której Spółka zobowiązała się do złożenia, w terminie 7 dni od dnia wydania przez Sąd Rejonowy postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości, oświadczenia o zrzeczeniu się praw do dzierżawy nieruchomości, a nowy właściciel, w zamian za to, zobowiązał się do wypłaty na rzecz Spółki wynagrodzenia w kwocie 400.000 zł netto, tytułem rekompensaty za utracone prawo dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzgodniona między stronami wypłata wynagrodzenia w zamian za zrzeczenie się prawa do dzierżawy nieruchomości, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniem podatkiem w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata wynagrodzenia w zamian za zrzeczenie się prawa do dzierżawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z artykułem 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż czynność tą należy zakwalifikować jako odpłatne świadczenie usługi. Prawo do dzierżawy stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zrzeczenie się tego prawa w niniejszym przypadku oznacza faktyczne przeniesienie prawa do korzystania z nieruchomości na rzecz właściciela, który dzięki tej transakcji uzyskuje pełne prawo do dysponowania nieruchomością. W zamian za świadczenie w postaci przekazanego prawa do dzierżawy następuje wypłata wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji, może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

W efekcie dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę, świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia - wynagrodzenie musi być należne za jego wykonanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółce przysługuje prawo dzierżawy zabudowanej nieruchomości, wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, na podstawie umowy zawartej z jej właścicielem w dniu 2 września 2004 r. na czas określony, do dnia 31 grudnia 2015 r. W wyniku egzekucji sądowej prowadzonej przeciwko właścicielowi, nieruchomość została zlicytowana przez komornika sądowego. Nowy właściciel oraz Spółka zawarły umowę, na mocy której Spółka zobowiązała się do złożenia oświadczenia o zrzeczeniu się praw do dzierżawy, a nowy właściciel, w zamian za to, zobowiązał się do wypłaty wynagrodzenia w kwocie 400.000 zł netto, tytułem rekompensaty za utracone prawo dzierżawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zrzeczenie się ustanowionego prawa do dzierżawy nieruchomości zabudowanej za wynagrodzeniem, a nie - jak wskazała Spółka - wyplata wynagrodzenia, stanowi odpłatne świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Zauważyć należy, iż w tym przypadku dzierżawcy nieruchomości, a więc podmiotowi uprawnionemu do korzystania i pobierania pożytków z przysługującego prawa rzeczowego, przysługuje wobec właściciela rzeczy obciążonej, roszczenie o spełnienie świadczenia pieniężnego (wynagrodzenia) w zamian za wykonanie przez niego na rzecz właściciela określonej czynności, tj. zrzeczenia się prawa użytkowania nieruchomości, przed upływem okresu na jaki prawo to zostało ustanowione.

Reasumując uznać należy, iż w przedstawionej we wniosku sytuacji mamy do czynienia z czynnością odpłatną, polegającą na zwolnieniu nieruchomości zabudowanej, która jest własnością innego podmiotu, z obciążenia jakim jest ograniczone prawo rzeczowe. W konsekwencji czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń