ITPP2/443-186/07/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży działek za czynność nie podlegającą opodatkowaniu - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2007 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży działek za czynność podlegającą opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z mężem jako osoby fizyczne nabyli w roku 1993 działkę rolną o pow. 1,30 ha z zamiarem wybudowania na niej domu. W związku ze śmiercią współmałżonka i koniecznością zniesienia współwłasności działka została podzielona na części. W roku 1999 przedmiotowa działka została podzielona i przekwalifikowana na 12 działek budowlanych. Cztery z nich zostały sprzedane w roku 2006. Sprzedaż powyższa została opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej. Sprzedaż działek nie stanowi jego stałego dochodu oraz źródła utrzymania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży działek z majątku prywatnego przeznaczonych na własne potrzeby należny jest podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy w jego przypadku sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. aktu prawnego za towar uważane są również grunty. Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle przytoczonych przepisów stwierdzić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie określony powyżej zakres opodatkowania obejmuje czynności odpłatnego przeniesienia prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel dokonanego na terenie kraju.

Warunkiem opodatkowania danej czynności, oprócz wymienionego powyżej, jest to aby czynność ta była wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem był podatnikiem od towarów i usług. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do powyższego, ust. 2 stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Art. 15 ust. 3 i 3a ustawy o podatku od towarów i usług zawiera katalog czynności, których nie można uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, jednak żadna z nich nie dotyczy czynności będących przedmiotem tej sprawy. Odpowiednio definicja działalności gospodarczej ma podobnie uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością. Jednak ustawodawca polski implementował w art. 15 ust. 2 wspomnianej ustawy konstrukcję zawartą w art. 4 (3) VI Dyrektywy (77/388/EEC) Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 z późn. zm.), obecnie art. 12 (1) zastępującej ją od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.). Zakłada ona możliwość uznania za działalność gospodarczą również czynności wykonywanych jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył grunt rolny jako osoba fizyczna. Następnie podzielił go i przekwalifikował na 12 działek budowlanych. W roku 2006 sprzedał cztery z nich. Zgodnie z treścią przytoczonego art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nawet jednorazowa czynność wykonana w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy może być uznana za wykonywanie działalności gospodarczej. Odnosząc się do kwestii zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy zaznaczyć należy, iż ustawodawca nie doprecyzował tego zwrotu. Stąd też należy mu przypisać znaczenie potoczne. Zgodnie ze znaczeniem zawartym w Słowniku języka polskiego (PWN, Warszawa 1988, str. 338) "częstotliwy" oznacza następujący raz po raz, jeden po drugim, często, wielokrotnie. Przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności. Okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili ich wykonywania. O częstotliwości wykonywania czynności nie decyduje więc okres jej wykonywania, ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonych czynności. Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca miał świadomość, iż będzie dokonywał sprzedaż kolejnych działek do czynienia będziemy mieli z częstotliwością wykonywanych czynności i bez znaczenia jest to czy nastąpi to tego samego dnia, czy też w przeciągu jakiegoś czasu. O obiektywnym zamiarze dokonania tych czynności świadczy fakt dokonania podziału przedmiotowego gruntu.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dostawa działek podlegać będzie opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Reasumując stwierdzić należy, że dokonana przez Wnioskodawcę odpłatna dostawa gruntów budowlanych w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń