ITPP2/443-171B/07/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2007 r. (data wpływu 5 listopada 2007 r.) uzupełnionego dnia 14 grudnia 2007 r. 18 i 25 stycznia 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki dla refakturowanych kosztów eksploatacji, podatku od nieruchomości, opłat za wieczyste użytkowanie i funduszu remontowego - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki dla refakturowanych kosztów eksploatacji, podatku od nieruchomości, opłat za wieczyste użytkowanie i funduszu remontowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przygotowywania terenu pod budowę, pozostałego pośrednictwa finansowego, obrotu nieruchomościami i wynajmu nieruchomości. Świadczone przez nią usługi nie są zwolnione przedmiotowo. Przedmiotem najmu są lokale użytkowe oraz lokale mieszkalne przeznaczone na cele działalności gospodarczej. Spółka jest członkiem Wspólnot Mieszkaniowych i realizując swoją działalność statutową w ramach podpisanych umów najmu dokonuje refakturowania: podatku od nieruchomości na podstawie złożonych deklaracji podatku od nieruchomości i opłat za wieczyste użytkowanie od posiadanych gruntów na podstawie informacji uzyskanych z Urzędów Miejskich w zakresie opłat za wieczyste użytkowanie. Poza tym Spółka ma możliwość refakturowania kosztów eksploatacji wynajmowanych lokali, udokumentowanych przez wspólnotę mieszkaniową rachunkami lub notami obciążeniowymi dotyczącymi: zużycia wody, wywozu nieczystości, ochrony nieruchomości, centralnego ogrzewania, energii elektrycznej, utrzymania czystości, kosztów oświetlenia, administracji wspólnoty mieszkaniowej i funduszu remontowego. Powyższe koszty są ogólnymi kosztami utrzymania nieruchomości dotyczącymi części wspólnych typu klatka schodowa, teren wokół budynku. Ww. koszty dotyczą zakupu usług, które nie wynikają z bezpośredniego korzystania (zużywania) przez najemców. Ponoszone przez Spółkę koszty utrzymania wynajmowanych nieruchomości nie są dokumentowane fakturami VAT, a więc nie zawierają podatku VAT naliczonego.

Ponadto Spółka nadmienia, że za koszty związane z bezpośrednim korzystaniem z mediów przez najemców otrzymuje faktury VAT od dostawców mediów (na podstawie odrębnych liczników), które są następnie refakturowane.

W związku z powyższym Spółka zadała następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować w przypadku refakturowania ponoszonych ogólnych kosztów nieruchomości tj. podatku od nieruchomości, opłat za wieczyste użytkowanie, energii elektrycznej, wywozu nieczystości, ochrony nieruchomości, utrzymania czystości, centralnego ogrzewania, kosztów administrowania Wspólnoty Mieszkaniowej oraz funduszu remontowego udokumentowanych notami obciążeniowymi i rachunkami wystawionymi przez Wspólnoty Mieszkaniowe.

Zdaniem Spółki usługi świadczone przez Wspólnoty Mieszkaniowe są zwolnione z podatku VAT na podstawie § 8 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przepisy ustawy o VAT nie regulują wprawdzie refakturowania ale jest to zjawisko powszechne i występuje w sytuacji, gdy przedmiotem refakturowania są usługi, z których nie korzysta Spółka, odsprzedaż dokonywana jest w cenach zakupu bez jakiejkolwiek marży, w umowie miedzy kontrahentami jest zastrzeżenie o odrębnym rozliczeniu tego typu usług, a refaktury powinny być wystawiane z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT, która widnieje na fakturze pierwotnej. Zdaniem Spółki wszystkie koszty należy refakturować ze stawką 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z treści art. 29 ust. 1. wynika, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W oparciu o art. 106 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, którą zgodnie z art. 2 pkt 22 jest również odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W tak przedstawionym stanie faktycznym zauważa się, że opłaty za wywóz nieczystości, centralne ogrzewanie, ochrony nieruchomości, energii elektrycznej, koszty oświetlenia, koszty utrzymania czystości, administracji wspólnoty mieszkaniowej jak i podatek od nieruchomości, fundusz remontowy oraz opłaty z tytułu wieczystego użytkowania nie mogą być przedmiotem refakturowania a jedynie mogą stanowić element cenotwórczy usługi najmu jak wynika to z interpretacji nr ITPP2/443-171A/07/RS. Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług. Opłaty te stanowią część składową czynszu, pozostając w związku ze świadczoną usługą najmu, są więc obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług i zawierają ten podatek. Z uwagi na powyższe opodatkowaniu nie będą podlegać poszczególne koszty, ale usługa najmu, w której jako elementy kalkulacyjne mogą znajdować się ww. koszty ponoszone przez Spółkę.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka powinna zastosować stawkę podatku w wysokości 22% przewidzianą dla usługi najmu lokalu użytkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.