ITPP2/443-163A/07

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 8 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony dnia 31 grudnia 2007 r., 9 stycznia 2008 r., 18 stycznia 2008 r., 21 stycznia 2008 r. i 23 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania instalacji wentylacyjnych i centralnego ogrzewania. Czynności te opodatkowane są głównie w stawce podstawowej 22% (98,4%), a tylko nieznaczna część (1,6%) opodatkowana jest w stawce 7%. W lipcu 2006 r. Spółka zakupiła od dewelopera nowy lokal mieszkalny i udział wynoszący 93/10000 części we wspólnych częściach budynku wielorodzinnego i prawie wieczystego użytkowania działki za cenę 172.991,59 zł + 7% VAT 12.109,41 zł. Lokal ten zakupiono w celu prowadzenia działalności gospodarczej z zamiarem jego przekwalifikowania na lokal użytkowy. Transakcja potwierdzona została aktem notarialnym, stosownym wpisem w księdze wieczystej oraz fakturą VAT. Zakupiono ponadto niezbędne materiały wykończeniowe takie jak: drzwi, deski podłogowe, żaluzje antywłamaniowe itp., w celu przeprowadzenia prac wykończeniowych. Wartość netto lokalu wzrosła o 25,5% i ostatecznie wyniosła 217.037,29 zł netto. Od zakupionych materiałów podnoszących wartość zakupionego lokalu Spółka odliczyła podatek naliczony. Po wykonaniu prac polegających na przystosowaniu mieszkania na potrzeby biura Spółka wykorzystywała lokal na potrzeby własnej działalności gospodarczej (księgowość, marketing itp.). Od przedmiotowego lokalu Spółka opłacała podatek od nieruchomości według stawki obowiązującej dla lokali mieszkalnych. W związku z brakiem zgody wspólnoty mieszkaniowej na przekwalifikowanie przedmiotowego mieszkania na lokal użytkowy Spółka w dniu 5 września 2007 r. dokonała jego sprzedaży wraz z udziałem we wspólnych częściach budynku i prawem wieczystego użytkowania gruntu za kwotę 295.081,96 zł netto + 22% VAT 64.918,04 zł. Nabywcą była osoba fizyczna, która zakupiła ten lokal w celach mieszkaniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo zastosowano stawkę VAT w wysokości 22% wystawiając fakturę sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Zdaniem Wnioskodawcy dokonanie sprzedaży lokalu mieszkalnego, w którym prowadzona była wyłącznie działalność gospodarcza i nikt w tym lokalu nie był zameldowany i nie zamieszkiwał, nie pozwala na zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 (zwolnienie z VAT) jak również art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) (7% VAT) ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe należało zastosować podstawową stawkę VAT w wysokości 22% tj. właściwą dla lokali użytkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy ruchome (m.in. budynki, budowle lub ich części).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które maja być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe. W rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W art. 2 pkt 12 ustawodawca określił, że obiektami budownictwa mieszkaniowego są m.in. budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe.

Przedstawiony opis stanu faktycznego w zestawieniu z powołanymi regulacjami prawnymi wskazuje, że sprzedaż lokalu mieszkalnego podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W opisanej sytuacji doszło bowiem do sprzedaży mieszkania, tj. części obiektu budownictwa mieszkaniowego, które wcześniej zostało zasiedlone przez Spółkę. W przedmiotowej sprawie podstawowe znaczenie ma powołana wyżej definicja pierwszego zasiedlenia, która wskazuje na wydanie mieszkania pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi do użytkowania. Z przedstawionego opisu wynika, iż Spółka była zarówno pierwszym nabywcą jak i pierwszym użytkownikiem przedmiotowego lokalu mieszkalnego, który jednak był wykorzystywany dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej. W tym miejscu należy zauważyć, że powołany art. 2 pkt 14 ustawy nie nakłada obowiązku wykorzystania wydanego lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Ponadto spełniona została także druga przesłanka wynikającą z omawianego przepisu, gdyż Spółka stała się właścicielem mieszkania po jego zakupie od dewelopera, który zastosował preferencyjną stawkę podatku w wysokości 7% (przewidzianą dla nowych mieszkań na rynku pierwotnym) i zakup ten miał swoje odzwierciedlenie w dokonanym odliczeniu podatku naliczonego. Nastąpiło zatem wydanie Spółce towaru (mieszkania) w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu.

Należy także podkreślić, że art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy nie pozwala zastosować zwolnienia przedmiotowego w odniesieniu do części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe, jednak ta część powołanego przepisu nie odnosi się do mieszkania, o którym mowa we wniosku. Powyższej oceny nie zmienia fakt poniesienia nakładów na ulepszenie przedmiotowego lokalu oraz użytkowanie przez Spółkę mieszkania niezgodnie z jego przeznaczeniem.

Reasumując, Spółka dokonując zbycia opisanego lokalu mieszkalnego winna zastosować zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.