ITPP2/443-154/08/AK - Możliwość zwolnienia od podatku VAT zbycia przez komornika w drodze egzekucji prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2008 r. (data wpływu 18 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia w trybie egzekucji sądowej prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego stanowiącymi odrębną nieruchomość budynkami: portierni, garażami blaszanymi, pomieszczeniem warsztatowym i budynkiem magazynowym - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia w trybie egzekucji sądowej prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego stanowiącymi odrębną nieruchomość budynkami portierni, garażami blaszanymi, pomieszczeniem warsztatowym i budynkiem magazynowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sprawa dotyczy egzekucji sądowej i innych prowadzonych przeciwko dłużnikowi - "P." Spółka Jawna z siedzibą w S. przy ul. P. Egzekucja prowadzona jest z nieruchomości stanowiącej działkę będącej własnością skarbu państwa, w użytkowaniu wieczystym dłużnika, wraz ze stanowiącymi odrębną nieruchomość budynkami: portierni, garaży blaszanych, pomieszczenia warsztatowego i budynku magazynowego, dla której Sąd Rejonowy w S. prowadzi księgę wieczystą.

Według oświadczenia dłużnika z dnia 20 listopada 2007 r., podpisanego przez E., złożonego na skutek wezwania przez komornika do udzielenia wyjaśnień w sprawie opodatkowania sprzedaży nieruchomości KW, nieruchomość ta jest "towarem używanym" według definicji ustawowej, nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ani przed wprowadzeniem do ewidencji ani w trakcie użytkowania nie były dokonywane ulepszenia w wysokości co najmniej 30 % wartości początkowej, przedmiot sprawy jest użytkowany dłużej niż pięć lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości jest zwolniona z obciążenia jej podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro na podstawie ustaleń stanu faktycznego w sprawie - w szczególności oświadczeń dłużnika - wynika, że zostały spełnione przesłanki art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 2 pkt 1 oraz nie zostały spełnione przesłanki negatywne z art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, znaczy to, że czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości jest zwolniona z obowiązku obciążenia jej podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl natomiast art. 2 pkt 6 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22 %, ustawodawca przewidział jednakże w § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) przedmiotowe zwolnienie od podatku od towarów i usług w przypadku zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0 %.

Odstępstwa od ogólnej zasady opodatkowania dostawy towarów i świadczenia usług 22 % stawką podatku przewiduje również ustawa o podatku od towarów i usług. Stosownie do dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat. Jednocześnie zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosownie do dyspozycji przepisu art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej, a podatnik:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem zbycia jest prawo wieczystego użytkowania gruntu - działki zabudowanego budynkami, które mają status towarów używanych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a więc od końca roku, w którym zakończono budowę minęło co najmniej 5 lat, a ponadto w stosunku do tych budynków nie przysługiwało nabywcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i jednocześnie nie zaszły przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 6 powołanej ustawy.

Analizując zaistniałe okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż zbycie przez komornika sądowego w drodze egzekucji prawa wieczystego użytkowania tego gruntu zabudowanego stanowiącymi odrębną nieruchomość budynkami: portierni, garażami blaszanymi, pomieszczeniem warsztatowym i budynkiem magazynowym podlegało będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.