ITPP2/443-1519/14/KT - Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2014 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "K." - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "K.".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Parafia podpisała umowę z Urzędem Marszałkowskim na realizację projektu pn. "K.", w ramach programu PROW na lata 2007#8722;2013, Działanie "Odnowa i rozwój wsi", na dofinansowanie 75% poniesionych kosztów "kwalifikowalnych". Pozostałą część wydatków stanowią środki własne Parafii. W ramach przetargu został wyłoniony wykonawca robót, została podpisana umowa na wykonanie robót. Realizacja zadania została zakończona w dniu 31 października 2014 r., a prace budowlane odebrano protokołem odbioru. Roboty polegały na remoncie dachu na średniowiecznej i XX wiecznej części kościoła. Parafia zobowiązana jest do złożenia wniosku o płatność do Urzędu Marszałkowskiego. We wniosku tym zamierza wykazać jako koszt "kwalifikowalny" również podatek od towarów i usług wykazany w fakturach za zrealizowane prace budowlane.

Zgodnie z rozporządzeniem MRiRW w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Odnowa i rozwój wsi" objętego PROW w latach 2007#8722;2013, pomoc nie obejmuje podatku od towarów i usług jeżeli możliwe jest jego odzyskanie, w przypadku braku takiej możliwości podatek jest kosztem "kwalifikowalnym", czyli możliwym do współfinansowania w ramach PROW.

Kościół parafialny jest obiektem zabytkowym, wpisanym do Rejestru Zabytków Województwa. Obiekt jest udostępniony wiernym i zwiedzającym nieodpłatnie. Parafia nie prowadzi i nie planuje rozpoczęcia żadnej działalności gospodarczej, ani nie generuje żadnych dochodów. Wyremontowany obiekt nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Parafia nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym oraz nie składa deklaracji VAT-7. Usługi niezbędne do realizacji projektu nie były wykorzystywane przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Konieczność uzyskania interpretacji w przedmiotowej sprawie jest wymagana przez Urząd Marszałkowski w celu uznania podatku od towarów i usług od wykonanych robót za koszt "kwalifikowalny".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Parafia ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług poniesionego na pokrycie kosztów ww. projektu.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje prawo odzyskania podatku od towarów i usług poniesionego na pokrycie kosztów przedmiotowego projektu, zatem podatek ten winien być kosztem "kwalifikowalnym" w ramach PROW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 1656) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach, daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wskazano we wniosku - Parafia nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a wyremontowany obiekt nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu polegającego na kompleksowym remoncie dachu kościoła, na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu Ministra Finansów.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.