ITPP2/443-1517/12/AJ - Podatek od towarów i usług w zakresie braku opodatkowaniu sprzedaży działek gruntu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 28 lutego 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1517/12/AJ Podatek od towarów i usług w zakresie braku opodatkowaniu sprzedaży działek gruntu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.), uzupełnionym dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu), o dzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowaniu sprzedaży działek gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 31 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowaniu sprzedaży działek gruntu.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 20 września 1979 r. nabyła Pani na podstawie aktu notarialnego niezabudowaną nieruchomość gruntową oznaczoną nr 46 o pow. 1,54 ha położoną w miejscowości C. W dniu zakupu działki gruntu nie miała ona statusu działki budowlanej. Nieruchomość użytkowała Pani rolniczo na cele własne i swojej rodziny. Na tej działce gruntu nigdy nie była prowadzona działalność gospodarcza. Kupując ww. nieruchomość gruntową była Pani i nadal jest w związku małżeńskim, nie ma Pani i nie miała podpisanej umowy o rozdzielności majątkowej, więc działka gruntu jest własnością wspólną. Pani mąż jest wspólnikiem spółki cywilnej, której przedmiotem działalności jest prowadzenie gospodarstwa rolnego i z tego tytułu jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działka gruntu mająca być przedmiotem sprzedaży pochodzi tylko i wyłącznie z majątku osobistego i nie ma nic wspólnego ze spółką, w której mąż jest wspólnikiem.

W 2011 r. Gmina uchwaliła plan nadający działce gruntu status działki budowlanej. W tym samym roku geodeta dokonał pomiaru nieruchomości dostosowując podział do planu Gminy, w wyniku czego powstało 12 działek budowlanych oraz droga gminna. Zamierza Pani sprzedać teraz i w kolejnych latach ww. działki gruntu. W związku z zaistniałą sytuacją powzięła Pani wątpliwość, czy sprzedając ww. działki gruntu transakcje te będą podlegały opodatkowaniu. W Pani ocenie, zbycie działek gruntu nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług, gdyż są one w Pani posiadaniu od 33 lat, stanowią majątek osobisty i ich sprzedaż nie wiąże się z obrotem profesjonalnym. Na podstawie podobnego stanu faktycznego wydano interpretację indywidualną po prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2713/11.

Działki nie są uzbrojone i nie zamierza Pani ich uzbrajać. Nie występowała Pani z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i nie będzie występować z takim wnioskiem. Podjęła Pani racjonalne kroki w kierunku sprzedaży, tj. umieszczono tablicę informującą o sprzedaży działek i taką samą informację zamieszczono w Internecie. Działki gruntu zostaną sprzedane w takim stanie w jakim się znajdują, bez jakichkolwiek ulepszeń i inwestycji z Pani strony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając każdą działkę gruntu osobno powinna Pani zapłacić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa sprzedaż nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na to, że nie była tam prowadzona działalność gospodarcza i nie jest to profesjonalny obrót.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do brzmienia art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż w 1979 r. nabyła Pani na podstawie aktu notarialnego działkę gruntu o pow. 1,54 ha. Nieruchomość gruntowa stanowi majątek wspólny Pani i męża. Mąż prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, której przedmiotem jest prowadzenie gospodarstwa rolnego. Nieruchomość gruntowa, która ma być przedmiotem sprzedaży, nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez Pani męża. Stanowi ona majątek wspólny małżonków. W 2011 r. Gmina uchwaliła plan, na mocy którego grunt mający być przedmiotem sprzedaży otrzymał nowe przeznaczenie - pod zabudowę. W związku z tym dokonano jego podziału na 12 działek budowlanych i drogę gminną. Podjęła Pani niezbędne kroki zmierzające do ich sprzedaży, a mianowicie umieściła tablicę informującą o sprzedaży i taką samą informację zamieściła w Internecie. Działki gruntu nie są uzbrojone i nie zamierza Pani ich uzbrajać, nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i nie będzie o nie zabiegać. Zamierza Pani je sprzedać w takim stanie w jakim są, bez jakichkolwiek ulepszeń i dodatkowych inwestycji. tablicę informacyjna

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów zawartą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, że dokonując sprzedaży działek gruntu, będzie działała Pani w charakterze handlowca. Z treści wniosku nie wynika, aby poza podziałem gruntu i umieszczeniem tablicy informacyjnej o sprzedaży i takiej samej informacji w Internecie, wykonywała Pani czynności mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji. W konsekwencji sprzedając ww. działki będzie Pani korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Panią za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań - planowana przez Panią sprzedaż działek - nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo zauważyć należy, że niniejsza interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca podatku od towarów i usług została wydana w Pani indywidualnej sprawie, jako że to Pani jest stroną wniosku. Z tych też względów współwłaściciel (mąż) chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania w stosunku do współwłaściciela (męża).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl