ITPP2/443-1468/14/KT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 2 lutego 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1468/14/KT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.), uzupełnionym w dniu 27 stycznia 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących opłatę parkingową należną za użytkowanie miejsca postojowego do parkowania samochodu osobowego Spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 27 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących opłatę parkingową należną za użytkowanie miejsca postojowego do parkowania samochodu osobowego Spółki.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem VAT czynnym zobowiązanym w zakresie podatku od towarów i usług do składania deklaracji miesięcznych. Głównym przedmiotem jej działalności jest wykonywanie usług budowlanych, w tym tynków w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych, na zlecenie. Siedziba Spółki mieści się w B., przy ul. U. Spółka wynajmuje także lokal biurowy w B., przy ul. Z., od podatnika VAT czynnego, w którym to lokalu pracują zatrudnieni na umowę o pracę pracownicy, zwany dalej: lokalem biurowym. Oprócz czynszu za wynajmem lokalu biurowego Spółka opłaca też dla właściciela lokalu biurowego miesięczną opłatę parkingową o nazwie abonament, w kwocie brutto 120,00 zł, za użytkowanie miejsca postojowego służącego do parkowania samochodu osobowego będącego własnością Spółki, zwanego dalej: samochodem osobowym, który to pojazd jest użytkowany przez zarząd Spółki lub prokurenta wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą.

Podstawowym miejscem pracy zarządu Spółki oraz prokurenta Spółki jest lok. w budynku wielomieszkaniowym, przy ul. U. w B., w którym to lokalu znajduje się też siedziba Spółki. Nadto, w zależności od potrzeb, miejscem pracy prezesa zarządu Spółki oraz prokurenta jest też lokal biurowy w B., przy ul. Z., w którym to lokalu są wykonywane prace biurowe przez prezesa zarządu i prokurenta, między innymi w zakresie rozliczeń finansowych, sporządzania kosztorysów powykonawczych, itp.

Miejsce postojowe, o którym mowa we wniosku, znajdujące się w B., przy ul. Z., nie jest nierozerwalnie związane z wynajmem przez Spółkę powierzchni biurowej będącej przedmiotem umowy najmu. Z uwagi jednakże na fakt, że w okolicach biurowca w Białymstoku, przy ul. Z., przy drodze publicznej brak jest miejsc postojowych do parkowania pojazdów, Spółka zmuszona była dodatkowo wynająć miejsce postojowe od właściciela biurowca w B., przy ul. Z., na którym to miejscu parkowany jest opisany we wniosku samochód osobowy.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r., dla opisanego we wniosku samochodu osobowego nie jest prowadzona ewidencja jego przebiegu zawierająca dane, o których mowa w art. 86a ust. 7#8722;8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), dalej w skrócie: p.t.u., w brzmieniu obowiązującym od wyżej wymienionej daty.

Do dnia 31 grudnia 2014 r., okolicznością obiektywną, która wykluczała użytkowanie samochodu osobowego do celów prywatnych był fakt, że na podstawie zarządzenia zarządu Spółki dokonywane były okresowe wyliczenia przebiegu pojazdu, które były porównywane ze zużytym paliwem, udokumentowanym fakturami ze stacji paliw. Od dnia 2 stycznia 2015 r., na podstawie umowy użyczenia zawartej ze Spółką, prezes zarządu ma prawo użytkować samochód osobowy także do celów prywatnych, a Spółka, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zwanych dalej: zaliczkami, stosownie do art. 12 ust. 2a pkt 2 u.p.d.o.f. będzie naliczała zaliczki od podstawy ich naliczania w kwocie 400,00 zł. Przy wykorzystywaniu samochodu osobowego na cele prywatne prezes zarządu, od dnia 2 stycznia 2015 r., jest zobowiązany do nabywania paliwa zużytego przy jazdach na cele prywatne za własne środki finansowe.

Do dnia 1 stycznia 2015 r., samochodu osobowego, na podstawie zarządzenia zarządu Spółki, nie można było wykorzystywać na cele prywatne. Z uwagi na powyższe, nie zostały określone przez Spółkę zasady wykluczające wykorzystywanie tego pojazdu do użytku prywatnego. Od dnia 2 stycznia 2015 r., samochód osobowy może być wykorzystywany przez prezesa zarządu także na cele prywatne na zasadach określonych, jak wyżej.

Do dnia sporządzenia niniejszego pisma, nie istnieje nadzór nad używaniem samochodu osobowego w trakcie wykonywania obowiązków służbowych.

Z uwagi na fakt, że Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu przejazdu, nie złożyła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informacji, o której mowa w p.t.u. w terminie 7 dni po dacie 31 marca 2014 r., po której poniosła pierwszy wydatek związany z ww. samochodem osobowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółce, od dnia 1 kwietnia 2014 r., przysługuje prawo odliczania od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących opłatę parkingową o nazwie abonament, należną za wynajem miejsca postojowego w B., przy ul. Z., użytkowanego przez Spółkę do parkowania samochodu osobowego będącego jej własnością.

Zdaniem Wnioskodawcy, aczkolwiek wynajem miejsca postojowego nie ma charakteru akcesoryjnego w stosunku do umowy najmu lokalu biurowego, strony umowy nie uzgodniły bowiem, że stanowi on przedmiot najmu, to bezspornie ponoszenie opłat za wynajem miejsca postojowego jest z nim związany, co skutkuje tym, że winny w przedmiotowej sprawie znajdować zastosowanie ogólne zasady odliczeń wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki, od dnia 1 kwietnia 2014 r., przysługuje prawo odliczania od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących opłatę parkingową o nazwie abonament, należną za wynajem miejsca postojowego w B., przy ul. Z., użytkowanego przez Spółkę do parkowania samochodu osobowego będącego jej własnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego przepisu, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na gruncie podatku od towarów i usług są uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", przepis art. 86a otrzymał następujące brzmienie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), "pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 40 ww. artykułu wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak wynika z ww. regulacji, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanymi zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia, przez wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych". Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy, co do zasady, użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki eksploatacyjne z nim związane (m.in. najem miejsca postojowego) podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%. Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie ust. 4 tego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Według ust. 12 tego artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Zgodnie z ust. 13 omawianego artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Jak już wskazano, do uzyskania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego m.in. od wydatków związanych z utrzymaniem samochodu osobowego nie jest wystarczający jakikolwiek związek z działalnością opodatkowaną podatnika, samochód ten bowiem musi być wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Co należy rozumieć przez wykorzystanie pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej ustawodawca wskazał w powołanym art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla celów pełnego odliczania tego podatku - fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania, musi wykluczać jego użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją jego przebiegu.

Należy zauważyć, że przepisy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego tego pojazdu. Określone zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że jest on wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości jego prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Przykładowo, można tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania pojazdu dla tych celów.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wynika z wniosku #8722; Spółka nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania wykorzystania przedmiotowego samochodu osobowego, np. przez prezesa zarządu, do użytku prywatnego, ponieważ - jak wskazała #8722; nie prowadzi ewidencji jego przebiegu, nie istnieje nadzór nad używaniem tego samochodu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych oraz nie złożyła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informacji na druku VAT-26, nie jest wykluczone istnienie potencjalnych możliwości użytku tego pojazdu do celów prywatnych. Zatem z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że istnieją realne możliwości wykorzystania tego samochodu do celów prywatnych np. prezesa zarządu, pomimo, że do dnia 31 grudnia 2014 r., na podstawie zarządzenia zarządu Spółki, dokonywane były okresowe wyliczenia przebiegu pojazdu, które były porównywane ze zużytym paliwem, udokumentowanym fakturami ze stacji paliw. Wobec tego, nie można zgodzić się z oceną Spółki, że przedmiotowy samochód wykorzystywany jest wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą. Służy on bowiem działalności "mieszanej", tj. do celów działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych prezesa zarządu. Stąd, skoro Spółka ponosi wydatki na opłaty parkingowe za parkowanie samochodu osobowego wykorzystywanego do prowadzenia działalności "mieszanej", a zgodnie z powołanym przepisem art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, katalog wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 1 ww. ustawy, obejmuje m.in. nabycie innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów, to bezsprzecznie ponoszony przez nią koszt opłaty parkingowej związany jest z tym konkretnym samochodem, który korzysta z tego miejsca postojowego. Tym samym - wbrew twierdzeniu Spółki #8722; ponoszonych kosztów opłat parkingowych nie można odnosić do ogółu wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w sytuacji, gdy opłata taka dotyczy użytkowania konkretnego pojazdu.

W konsekwencji, z uwagi na to, że wskazane we wniosku wydatki dotyczą samochodu osobowego wykorzystywanego do użytku "mieszanego", do którego stosuje się ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego, objęte są dyspozycją przepisów art. 86a ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 2 ustawy. Zatem Spółce, od dnia 1 kwietnia 2014 r., przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących opłatę parkingową należną za użytkowanie miejsca postojowego do parkowania przedmiotowego samochodu osobowego.

Wobec powyższego, zaprezentowane we wniosku stanowisko Spółki, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl