ITPP2/443-1454/13/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 14 lutego 2014 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do czynności sprzedaży gruntów budowlanych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z ich sprzedażą - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 lutego 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do czynności sprzedaży gruntów budowlanych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z ich sprzedażą.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonuje sprzedaży niezabudowanych działek (gruntów) przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową lub komercyjną. Przeznaczenie przedmiotowych działek pod zabudowę, w zależności od konkretnego przypadku, wynika z:

W celu dokonania ich sprzedaży, Gmina ponosi szereg niezbędnych wydatków, m.in. nabywa usługi:

* wyceny działek,

* ogłoszeń w prasie o zamiarze sprzedaży,

* projektowe, związane z podziałem lub scalaniem działek,

* projektowe, związane z ustaleniem i okazaniem granic działek,

* sporządzanie opinii dotyczących faktycznego wykorzystania działek.

Powyższe wydatki dotyczą tylko i wyłącznie gruntów przeznaczonych pod zabudowę. W szczególności, nie są to wydatki o charakterze ogólnym, które dotyczyłyby wszystkich gruntów posiadanych przez Gminę (w tym np. zabudowanych, bądź też w ogóle nieprzeznaczonych pod zabudowę - Gmina wprawdzie ponosi również nakłady na takie nieruchomości, niemniej jednak niniejszy wniosek tych nakładów nie dotyczy).

Wskazane wydatki ponosi najczęściej na kilka miesięcy przed dokonywaną transakcją sprzedaży działek. Powyższe wynika w szczególności z faktu, że sprzedaż tych nieruchomości odbywa się często w ramach postępowania przetargowego, które trwa dłuższy czas.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

* Czy sprzedaż przez Gminę niezabudowanych działek (gruntów) przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową lub komercyjną, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej.

* Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wskazanych powyżej wydatków.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku oraz jego uzupełnieniu, sprzedaż niezabudowanych działek (gruntów) przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową lub komercyjną, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Gmina wskazała, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w celu dokonania sprzedaży tych działek.

Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdziła, że wykładnia cytowanego powyżej przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wskazuje jednoznacznie, że znajduje on zastosowanie m.in. do dostawy gruntu, bowiem zgodnie z przepisami tej ustawy, grunt jest uznawany za rzecz. Konsekwentnie, sprzedaż działek dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, powinna być traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Gmina wskazała, że w analizowanej sytuacji nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. Jej zdaniem, z uregulowania tego wynika w sposób jednoznaczny, że przedmiotowe zwolnienie od podatku nie dotyczy sytuacji, w których sprzedawany grunt jest przeznaczony pod zabudowę. Zaakcentowała, że w celu stwierdzenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której uregulowane zostały zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji publicznej. Po powołaniu treści art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy wskazała, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje zasadniczo miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W przypadku jego braku, w powyższym zakresie decydujące znaczenie ma decyzja o warunkach zabudowy, wydana w odniesieniu do danego gruntu.

Gmina podniosła, że zgodnie z wprowadzoną od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów usług definicją terenów budowlanych, wyraźnie wskazującą, że tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W związku z tym, zwolnienie od opodatkowania przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, odnosi się do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Mając na uwadze powyższe Gmina stoi na stanowisku, że w analizowanej sytuacji, tj. gdy przeznaczenie przedmiotowych działek pod zabudowę, w zależności od konkretnego przypadku, wynika z klasyfikacji w aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego lub, jeżeli nie ma aktualnego planu dla danej działki, z aktualnej i ważnej decyzji o warunkach zabudowy terenu, nie znajdzie zastosowanie przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zarówno na gruncie obecnie obowiązujących regulacji, jak i w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. Podsumowując stwierdziła, że zgodnie z postanowieniami art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 146a pkt 1, z zastrzeżeniem art. 146f tej ustawy, w przypadku, gdy dana działka przeznaczona jest pod zabudowę, jej odpłatna dostawa nie jest objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy i w konsekwencji podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku. Ponadto Gmina wskazała, że zgodnie z art. 146a pkt ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1608), w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Tym samym, zdaniem Gminy, z dniem 31 grudnia 2013 r. (tekst jedn.: z dniem wejścia w życie zmian do art. 146a, zgodnie z ustawą zmieniającą ustawę o podatku od towarów i usług) okres stosowania stawki podatku w wysokości 23% został przedłużony do dnia 31 grudnia 2016 r.

Po powołaniu treści przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina stwierdziła, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom tego podatku w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są następnie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wskazała, że w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, należy w każdym przypadku rozstrzygać, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono podatek, zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz czy pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi. Gmina stwierdziła, że w przedmiotowym przypadku spełnione zostają obie ze wskazanych powyżej przesłanek. W szczególności, (1) w odniesieniu do analizowanych transakcji jest podatnikiem oraz (2) poniesione przez nią wydatki mają bezpośredni związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wskazała, że w niniejszej sprawie, sprzedaż przedmiotowych działek jest uwarunkowana poniesieniem określonych wydatków, związanych w szczególności z wyceną działek, ogłoszeniami w prasie o zamiarze ich sprzedaży, projektowaniem, mającym na celu podział lub scalanie działek, czy też prowadzącym do ustalenia granic działek. W ocenie Gminy, nie ulega wątpliwości, że w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie dyspozycja art. 86 ust. 1 ustawy, gdyż bez poniesienia wskazanych powyżej wydatków, sprzedaż działek byłaby zasadniczo niemożliwa lub bardzo utrudniona. Jej zdaniem, oczywiste jest, że aby sprzedać daną działkę, należy mieć stosowną wiedzę m.in. na temat przebiegu jej granic, czy też jej wartości. Zdecydowanym ułatwianiem realizacji analizowanych transakcji jest również umieszczenie w prasie stosownego ogłoszenia o zamiarze dokonania przedmiotowej sprzedaży. Nadmieniła, że wobec braku przedmiotowej informacji, potencjalni nabywcy nie mieliby zasadniczo wiedzy na temat sprzedaży gruntów, w wyniku czego nie mieliby możliwości wzięcia udziału w przetargu lub też liczba oferentów byłaby na tyle niewielka, że zaproponowana przez nich cena mogłaby być niesatysfakcjonująca. Stwierdziła, że skoro - dokonując opodatkowanej dostawy działek pod zabudowę - ponosi związane z tą dostawą wydatki, niezbędne lub pomocne w realizacji i finalizacji transakcji, należy przyjąć, że nakłady te mają związek z czynnościami opodatkowanymi, wykonywanymi przez podatnika tego podatku (Gminę).

W ocenie Gminy, mając na uwadze fakt, że w przedmiotowym przypadku spełnione zostały przesłanki zdefiniowane w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie usług związanych ze sprzedażą działek przeznaczonych pod zabudowę. Na potwierdzenie swojego stanowiska podkreśliła, że odmienne podejście pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Dla przykładu powołała wyrok w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym TSUE stwierdził, iż "prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny".

Zdaniem Gminy, w zakresie analizowanych transakcji sprzedaży działek, nie powinna być traktowana inaczej (mniej korzystnie), niż pozostałe podmioty występujące w obrocie gospodarczym, dokonujące sprzedaży nieruchomości. Nie ulega bowiem wątpliwości, że tego typu podmioty mają prawo do odliczania podatku od wydatków związanych ze sprzedażą nieruchomości (w przypadku, gdy ich sprzedaż podlega opodatkowaniu). Stwierdziła, że skoro jest podatnikiem podatku od towarów i usług na gruncie art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług i jednocześnie jest zobowiązana do odprowadzania podatku należnego z tytułu dokonywanej sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę (podobnie jak inni przedsiębiorcy), to powinna mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego. Gmina oceniła, że odmienne stanowisko w analizowanej kwestii byłoby sprzeczne z dyspozycją art. 86 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.