ITPP2/443-141/11/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniach: 24 i 29 marca 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT, dokumentujących zakup paliwa do samochodów marki: Opel Movano oraz Renault Clio - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach: 24 i 29 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT, dokumentujących zakup paliwa do samochodów marki: Opel Movano oraz Renault Clio.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji artykułów dziewiarskich, które od dnia 1 stycznia 2011 r. podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%. Wyroby dziewiarskie są sprzedawane wyłącznie podmiotom gospodarczym. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania kwartalnych deklaracji podatkowych. Jest właścicielem samochodu ciężarowego marki Opel Movano, którego masa całkowita nie przekracza 3,5 tony. Przedmiotowy samochód, zgodnie z zaświadczeniem wydanym w dniu 25 sierpnia 2005 r. przez okręgową stację kontroli pojazdów, spełniał wymagania, o których mowa w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe zaświadczenie, zgodnie z zasadami określonym w art. 86 ust. 5 tej ustawy, zostało w dniu 29 sierpnia 2005 r. złożone przez Spółkę we właściwym urzędzie skarbowym. Ponadto Spółka jest właścicielem samochodu ciężarowego marki Renault Clio, którego masa całkowita również nie przekracza 3,5 tony. Przedmiotowy samochód, zgodnie z zaświadczeniem wydanym w dniu 22 sierpnia 2007 r. przez okręgową stację kontroli pojazdów, spełniał wymagania, o których mowa we wskazanym art. 86 ust. 4 pkt 1-4 powołanej ustawy. Przedmiotowe zaświadczenie, zgodnie z zasadami określonym w art. 86 ust. 5 ustawy, zostało w dniu 23 sierpnia 2007 r. złożone we właściwym urzędzie skarbowym. Opisane powyżej samochody ciężarowe, do dnia 31 grudnia 2010 r. oraz na dzień składania wniosku, były wykorzystywane przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej.

Od dnia wydania wyżej wymienionych zaświadczeń, nie wprowadzono jakichkolwiek zmian, w wyniku których uległyby zmianie parametry techniczne przedmiotowych samochodów ciężarowych, potwierdzone wcześniej w tychże zaświadczeniach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, nie uzyskując ponownie po dniu 1 stycznia 2011 r. nowych zaświadczeń, o których mowa w art. 3 ust. 3 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), ma prawo, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., do pomniejszania za dany kwartał rozliczeniowy podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do ww. samochodów ciężarowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie spoczywa na Spółce obowiązek uzyskania po dniu 1 stycznia 2011 r. nowych zaświadczeń, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. Wobec tego ma prawo, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., do pomniejszania za dany kwartał rozliczeniowy podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do ww. samochodów ciężarowych, które, do dnia złożenia wniosku, Spółka wykorzystywała do prowadzenia działalności gospodarczej. Jej zdaniem, nie znajduje w sprawie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 4 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 4 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), w okresie od dnia wejścia w życie tejże ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 tegoż artykułu).

Z obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r. przepisów art. 86 ust. 3-5 powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wynikało, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowiło 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem był ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł (ust. 3 tego artykułu).

Z ust. 4 tego przepisu wynikało, iż przepis ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z ust. 5 tegoż artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdzało się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z treści obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wynikało, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Analizując powyższe przepisy należy wskazać, iż mimo zaistniałej z dniem 1 stycznia 2011 r. zmiany przepisów, zaświadczenia wydane przez okręgowe stacje kontroli pojazdów po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego do końca 2010 r., nie tracą swojej ważności i nie zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. Wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają te zaświadczenia, nie uległy bowiem zmianie po 31 grudnia 2010 r. Takie zaświadczenia pozostają nadal aktualne, o ile nie zostaną dokonane zmiany w badanym pojeździe, w wyniku których nie spełniałby już wymagań potwierdzonych tym zaświadczeniem.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do składania kwartalnych deklaracji podatkowych, prowadzącym działalność w zakresie produkcji artykułów dziewiarskich, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 23%. Jest właścicielem, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, samochodów ciężarowych: marki Opel Movano i Renault Clio, których masa całkowita nie przekracza 3,5 tony. Przedmiotowe samochody, zgodnie z zaświadczeniami wydanym przed dniem 1 stycznia 2011 r. przez okręgowe stacje kontroli pojazdów, spełniały wymagania, o których mowa w obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r. przepisach art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe zaświadczenia, zgodnie z zasadami określonym w obowiązującym do końca 2010 r. ust. 5 tego artykułu, zostały złożone przez Spółkę we właściwym urzędzie skarbowym. Od dnia wydania wyżej wymienionych zaświadczeń, potwierdzone w nich parametry techniczne przedmiotowych samochodów ciężarowych, nie uległy zmianie.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2011 r. Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wnikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa do opisanych we wniosku samochodów, spełniających wymagania, o których mowa w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 86 ust. 4 ustawy, potwierdzone zaświadczeniami wydanymi przez okręgową stację kontroli pojazdów, o ile w dowodach rejestracyjnych przedmiotowych pojazdów zostały zamieszczone właściwe adnotacje o spełnieniu wymagań zawartych we wskazanym przepisie. Omawiane odliczenie przysługuje Spółce na zasadach wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że nie wystąpi żadna z okoliczności wyłączających to prawo, określonych w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.