ITPP2/443-141/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2009 r. (data wpływu 24 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokumentowania za pomocą faktury VAT zwrotu kosztów zakupionego paliwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 lutego 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokumentowania za pomocą faktury VAT zwrotu kosztów zakupionego paliwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę o świadczenie usług w zakresie kompleksowej obsługi menadżerskiej jednego z profili "T", związanego z produkcją, dostawą i montażem zbrojeń żelbetowych dla budownictwa. Zgodnie z zapisami tej umowy, Spółka Akcyjna przekazała Spółce, celem należytego wykonywania usług, samochód osobowy, zobowiązując się do zwrotu kosztów eksploatacji tego pojazdu, w tym paliwa. Od zakupu paliwa do samochodu osobowego nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, zakup taki nie może być również przedmiotem refaktury (nie jest to usługa). W związku z tym Spółka zarachowuje w koszty kwotę netto i naliczony podatek od zakupionego paliwa, a kontrahenta obciąża na podstawie noty księgowej kwotą brutto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiony sposób rozliczeń jest prawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje prawidłowo nie wystawiając faktury VAT (refaktury) na zwrot kosztów zakupionego paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (art. 7 ust. 1 pkt 6).

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl postanowień art. 29 ust. 1 ww. ustawy, postawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W art. 106 ust. 1 ustawy określono, iż podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego, na mocy zawartej umowy o świadczenie usług w zakresie kompleksowej obsługi menadżerskiej jednego z profili działalności, kontrahent (Spółka Akcyjna) przekazał Spółce - celem należytego wykonywania tych usług - samochód osobowy, zobowiązując się do zwrotu kosztów eksploatacji tego pojazdu, w tym paliwa. Biorąc pod uwagę powyższe - w ocenie tutejszego organu - koszty paliwa, w odniesieniu do świadczonej przez Stronę kompleksowej obsługi menadżerskiej, stanowią element rachunku kosztów, prowadzący do ustalenia kwoty należnej za świadczoną usługę.

Warto nadmienić, że zarówno w orzecznictwie ETS, jak i sądów krajowych wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik wykonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to elementy te lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana. Po pierwsze, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, po drugie - czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

Uwzględniając wskazane przez Wnioskodawcę zapisy umowy łączącej strony oraz treść powołanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy o zapisy podatku od towarów usług, stwierdzić należy, że w przypadku wykonywania usług w ramach kompleksowej obsługi menadżerskiej, za podstawę opodatkowania uznać należy całość świadczenia pieniężnego pobieranego przez Spółkę od kontrahenta, tj. świadczenia obejmującego zwrot kosztów nabytego paliwa. Oznacza to, że podstawa opodatkowania z tytułu świadczenia kompleksowej obsługi menadżerskiej, winna obejmować również pobierane przez Spółkę wynagrodzenie dotyczące zwrotu kosztów paliwa.

Przedstawione wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w treści przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE Nr L. 347/1 z późn. zm.) Zgodnie bowiem z art. 78 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, do podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wlicza się koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z powyższego wynika że podstawa opodatkowania obejmuje również ciążące na dostawcy (usługodawcy) koszty prowizji, pakowania, transportu oraz ubezpieczenia, jeżeli są one bezpośrednio związane z daną dostawą lub usługą i zwracane są przez nabywcę dostawy (usługi) w zakresie uiszczanej należności. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucony jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego oraz powołanych wyżej przepisów uznać należy, że koszty nabycia paliwa do napędu samochodu osobowego, wykorzystywanego do świadczenia na rzecz kontrahenta usług określonych w zawartej umowie, stanowią element cenotwórczy kompleksowej obsługi menadżerskiej. Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach świadczeń. Otrzymywana należność z tytułu zwrotu kosztów paliwa pozostaje w ścisłym związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Akcyjnej usługami, a zatem stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe cała kompleksowa usługa, której wartość obejmuje również poniesiony przez Spółkę koszt paliwa, będzie podlegać opodatkowaniu. Skoro koszt paliwa stanowi świadczenie dodatkowe w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest kompleksowa obsługa menadżerska, należy go włączyć do podstawy opodatkowania i opodatkować według zasad i stawki właściwej dla usługi zasadniczej. Tym samym ww. czynność, jako całość podlegająca opodatkowaniu, powinna zostać udokumentowana fakturą VAT, wystawioną zgodnie z powołanym wyżej art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.