ITPP2/443-1399/12/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 479 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2012 r. (data wpływu 16 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 6 lutego 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wynajmowania świetlic i ich nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową i utrzymaniem świetlic - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 6 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wynajmowania świetlic i ich nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową i utrzymaniem świetlic.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Poniosła/ponosi (i będzie ponosiła w przyszłości) nakłady na budowę/modernizację oraz bieżące utrzymanie świetlic wiejskich pełniących funkcje społeczno-kulturalne w Gminie. Ponoszone w tym zakresie wydatki obejmują zarówno nabycie towarów jak i usług, w tym koszty wykonania prac budowlanych, koszty utrzymania czystości, zakupu wyposażenia, etc. W związku z ponoszeniem tych wydatków otrzymuje od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Warunki korzystania ze świetlic oraz sposób ich udostępniania określa Regulamin Świetlic Wiejskich. Zgodnie z jego postanowieniami, Gmina udostępnia obecnie świetlice w dwojaki sposób:

Gmina wykorzystuje/będzie wykorzystywać świetlice wiejskie w ten sposób, że zasadniczo całe ich powierzchnie są lub będą udostępniane. Jednocześnie faktyczny sposób wynajmu tych obiektów jest/będzie uzależniony od zapotrzebowania zainteresowanych. W przypadku świetlic wiejskich, które posiadają co najmniej dwa pomieszczenia (zazwyczaj "salę główną" świetlicy oraz zaplecze kuchenne) podmioty zainteresowane wynajmem mogą/będą mogły korzystać z obu tych pomieszczeń lub jedynie z "sali głównej" świetlicy. Niektóre świetlice posiadają dodatkowe pomieszczenie gospodarcze przeznaczone, np. do przechowywania sprzętu, które zasadniczo nie jest udostępniane odpłatnie na rzecz wynajmujących. Brak jest możliwości wyznaczania określonych godzin/dni tygodnia, w których świetlice są przeznaczone wyłącznie do nieodpłatnego oraz odpowiednio do odpłatnego korzystania. W praktyce nie da się takiego podziału przewidzieć. Sposób wykorzystywania świetlic jest regulowany poprzez zapotrzebowanie na obie formy ich udostępniania. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że dana świetlica będzie udostępniana wyłącznie odpłatnie bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie.

Powyższe oznacza, że w momencie ponoszenia wydatków na budowę, czy utrzymanie świetlic, czy też w chwili oddania ich do odpłatnego wynajmu, Gmina nie jest w stanie określić zakresu/podziału, w jakim będą one następnie udostępniane odpłatnie, a w jakim nieodpłatnie. Zależy to bowiem od popytu w danym okresie na tego typu świadczenia i innych okoliczności (np. ogłoszenie wyborów, czy liczba gminnych przedsięwzięć odbywających się w świetlicach). Gmina wykazuje odpłatne usługi wynajmu świetlic w rejestrach i deklaracjach VAT i rozlicza z tego tytułu podatek należny. Gmina nie dokonuje/nie będzie dokonywała odczytu liczników za tzw. "media" (np. energię elektryczną, wodę, gaz) w przypadku odpłatnego wynajmu świetlic, tym samym nie jest/nie będzie w stanie jednoznacznie przyporządkować tych wydatków do czynności opodatkowanych lub niepodlegających opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy odpłatne wynajmowanie przez Gminę świetlic na rzecz zainteresowanych (udostępnianie komercyjne) podlega opodatkowaniu VAT.

* Czy w analizowanym przypadku Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących budowy i utrzymania świetlic, tj. zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących.

* W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, w jaki sposób i z zastosowaniem jakiego klucza Gmina powinna określić część podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

* Czy z tytułu wykorzystania świetlic (a więc również wydatków na towary i usługi związane z budową i utrzymaniem świetlic) w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu VAT, tj. ich nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, Gmina jest zobowiązana do naliczenia podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne wynajmowanie świetlic na rzecz zainteresowanych (udostępnianie komercyjne) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina stwierdziła, że ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących budowy i utrzymania świetlic, tj. zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących.

Zdaniem Gminy, nie ma możliwości zastosowania klucza, przy pomocy którego mogłaby dokonać częściowego odliczenia podatku naliczonego - tym samym ma prawo do pełnego odliczenia podatku.

Stwierdziła, że z tytułu wykorzystania świetlic (a więc również wydatków na towary i usługi związane z ich budową i utrzymaniem) w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu VAT w ramach ich nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, Gmina nie jest zobowiązana do naliczenia podatku należnego.

UZASADNIENIE prawne.

Ad 1.

Odpłatny wynajem świetlic przez Gminę jako czynność podlegająca VAT.

Po powołaniu treści art. 15 ust. 1 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina wskazała, że skoro jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników. Zatem, w przypadku, gdy gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być traktowana jako podatnik podatku od towarów i usług, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów. Po powołaniu treści art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy Gmina wskazała, że mając na uwadze fakt, iż udostępnianie komercyjne (odpłatny wynajem) świetlic na rzecz zainteresowanych nie stanowi dostawy towarów, zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinno być traktowane jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 tej ustawy. Stanowisko powyższe zostało potwierdzone w analogicznym stanie faktycznym w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-153/12-2/MR, której fragment zacytowała.

Ad 2.

Prawo Gminy do odliczenia podatku od wydatków na budowę i utrzymanie świetlic.

Odwołując się do treści art. 86 ust. 1 ustawy Gmina stwierdziła, iż jak wskazała w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udostępnia/będzie udostępniać przedmiotowe świetlice zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, przy czym nie jest w stanie określić zakresu wykorzystywania ich dla poszczególnych celów. Brak jest możliwości wyznaczania określonych godzin/dni tygodnia, w których świetlice miałyby być przeznaczone wyłącznie do nieodpłatnego oraz odpowiednio, do odpłatnego korzystania. W praktyce nie da się takiego podziału przewidzieć. Sposób ich wykorzystywania jest regulowany jedynie poprzez zapotrzebowanie na obie formy ich udostępniania. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że będą udostępniane wyłącznie odpłatnie, bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie. Odpłatne udostępnianie świetlic na rzecz mieszkańców/okolicznych firm jest - w ocenie Gminy - czynnością podlegającą opodatkowaniu stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku natomiast nieodpłatnego udostępniania, czynność ta nie jest objęta regulacjami VAT.W konsekwencji, świetlice są/będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu oraz do zadań pozostających poza zakresem podatku od towarów i usług. Gmina stwierdziła, że kwestię odliczenia podatku naliczonego w takiej sytuacji regulują art. 90 ust. 1, 2 i 3 ustawy, których treść powołała. Powyższe przepisy określają zasady odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy jest on związany z wydatkami, które uprawniają do odliczenia podatku naliczonego, jak i takich, które nie dają takiego prawa.

A. Czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia.

Gmina wskazała, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają wyjaśnienia, co należy rozumieć przez "czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia", którym to sformułowaniem ustawodawca posłużył się w ust. 1 oraz ust. 3 art. 90 ustawy. Wątpliwość ta, która była dotychczas przedmiotem licznych sporów pomiędzy podatnikami oraz organami podatkowymi, została ostatecznie rozstrzygnięta uchwałą 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r., sygn. 1 FPS 9/10, w której sąd ostatecznie potwierdził, że przez czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego należy rozumieć czynności zwolnione z opodatkowania, a nie te pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina zacytowała fragment ww. wyroku po czym stwierdziła, że w powołanej uchwale stanowisko było już wcześniej prezentowane przez sądy administracyjne, przykładowo przez NSA w wyroku z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. I FSK 659/10 oraz w wyroku z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. I FSK 903/08 oraz przez WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. SA/Wr 1790/07, których fragmenty powołała. Gmina podniosła, że w świetle powyższej argumentacji należy stwierdzić, że przez "czynności, w z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego" należy rozumieć wyłącznie czynności podlegające regulacjom VAT, tj. czynności zwolnione z opodatkowania, a nie czynności pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazała, że powyższe wnioski są zgodne z zasadami konsekwencji terminologicznej, w szczególności z zasadą zakazu wykładni homonimicznej, która jest zasadą techniki prawodawczej, o której mowa w § 10 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908 z późn. zm.). Zgodnie z tą zasadą, tym samym zwrotom nie należy nadawać innego znaczenia. Dlatego też w sytuacji ponoszenia wydatków, które są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych (niekorzystających ze zwolnienia od podatku) oraz zadań pozostających poza zakresem VAT nie powinna stosować odliczenia częściowego, lecz odliczenie pełne.

B. Odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych ze świetlicami.

W ocenie Gminy, w sytuacji, gdy ponosi wydatki związane jednocześnie z wykonywaniem czynności opodatkowanych (niepodlegających zwolnieniu) oraz zadań pozostających poza zakresem VAT, art. 90 ust. 1 i 3 ww. ustawy nie znajdzie w praktyce zastosowania. W związku z powyższym, skoro w takiej sytuacji nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące odliczenia podatku naliczonego przy pomocy proporcji sprzedaży, w opinii Gminy, powinna mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości. Odmienne stanowisko sprzeciwiałoby się zasadzie neutralności podatku od towarów i usług oraz podstawowemu założeniu systemu VAT. Stanowisko takie zostało potwierdzone również w ww. uchwale NSA (sygn. I FPS 9/10) w wyrokach: z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. I FSK 659/10 z dnia 10 maja 2012 r., sygn. I FSK 997/11 oraz I FSK 996/11, których fragmenty zacytowała. Gmina wskazała, że stanowisko to znajduje potwierdzenie w wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych, np. interpretacji z dnia 9 maja 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-I53/12-4/MR, której fragment powołała. Zdaniem Gminy, mając na uwadze powyższe, w przypadku ponoszenia wydatków, które są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (niekorzystających ze zwolnienia) oraz zadań pozostających poza zakresem VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

Ad 3.

Brak możliwości zastosowania przez Gminę klucza podziału podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Gmina ponownie wskazała, że świetlice są/będą udostępniane zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie na rzecz zainteresowanych podmiotów. Niemniej nie jest w stanie określić, w jakim zakresie świetlice (a więc również wydatki poniesione na ich budowę i utrzymanie) są/będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a w jakim do pozostałych czynności. Skoro udostępnia przedmiotowe świetlice w zależności od zapotrzebowania, w różnej mierze - zarówno odpłatnie i nieodpłatnie, nie jest w stanie dokonać odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowisko takie zostało potwierdzone w analogicznych sprawach w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., ILPP2/443-153/12-5/MR, której fragmenty powołała.

Ad 4.

Brak obowiązku naliczania przez Gminę podatku należnego od wynajmu świetlic na cele gminne.

Gmina, po powołaniu treści art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazała, że przy pomocy powyższej regulacji ustawodawca w sposób precyzyjny ustalił, jakie czynności podlegają opodatkowaniu. Tak więc opodatkowanie konkretnej czynności możliwe jest wyłącznie w przypadku uznania jej za czynność wymienioną w katalogu art. 5 ww. ustawy. Nie jest natomiast możliwe rozszerzenie opodatkowania na inne, niewymienione w ustawie czynności lub zdarzenia. Po powołaniu treści art. 7 ust. 2 ww. ustawy Gmina stwierdziła, że regulacja ta nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sytuacji. W związku z wykorzystywaniem świetlic (a więc de facto zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących związanych z ich utrzymaniem) w pewnej części także do tego obszaru działalności, który obejmuje zdarzenia spoza zakresu VAT, niewątpliwie nie dochodzi do przekazania towarów lub ich zużycia na cele osobiste Gminy ani jej pracowników, ani też do darowizn. Zdaniem Gminy, powołującej treść art. 8 ust. 2 ustawy, w przypadku wykorzystania świetlic również do zadań pozostających poza zakresem VAT potencjalnie zastosowanie może znaleźć pkt 1 wskazanej regulacji. Wynika to z faktu, że przedmiotowe świetlice będą znajdowały się w majątku Gminy i w konsekwencji ich nieodpłatne udostępnianie/wykorzystanie będzie stanowić użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa (jakkolwiek takie wykorzystanie nie powinno podlegać opodatkowaniu zgodnie z argumentacją przedstawioną w dalszej części). W przedmiotowej sytuacji nie znajdzie zastosowania pkt 2 przedmiotowej regulacji, bowiem po stronie Gminy nie zostanie dokonana żadna aktywność polegająca na wykonywaniu jakiejkolwiek usługi, lecz udostępni jedynie nieodpłatnie świetlice. W szczególności brak jest konkretnych odbiorców potencjalnych usług, w przypadku organizacji wyborów nie sposób określić konkretnego odbiorcy, czy grupy odbiorców takiej usługi. Powyższy wniosek znajduje również potwierdzenie w doktrynie, praktyce organów podatkowych i orzecznictwie. Jak się zgodnie podkreśla, aby było można mówić o świadczeniu usługi w rozumieniu ustawy, koniecznym jest wystąpienie skonkretyzowanego świadczenia oraz jego odbiorcy/konsumenta. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie przykładowo w VAT Komentarz, 2011, A. Bartosiewicz, R. Kubacki, gdzie wskazano, że "Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, a także wnioski sformułowane przez ETS, wskazać należy na jedną istotną cechę usługi jako takiej. Otóż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Elementem koniecznym do uznania, że umowa obejmowała świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT jest wyodrębnienie podmiotu będącego odbiorcą świadczenia (wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009 r., III SA/W a 154/09, LEX nr 493616). Dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą. Nie ma tutaj bowiem żadnej konsumpcji. Skoro świadczenie nie jest konsumowane (przy czym nie chodzi tutaj wyłącznie o finalną konsumpcję), to nie stanowi ono usługi. Musi pozostać poza sferą objętą opodatkowaniem VAT; podatek ten bowiem obciąża konsumpcję. Podobny pogląd wyraził WSA w Białymstoku, który w orzeczeniu z dnia 28 sierpnia 2008 r. (I SA/Bk 254/07, http://orzeczenia.nsa.gov.pl) stwierdził, że w przypadku usługi świadczeniobiorca (konsument) musi odnosić z niego, choćby nawet potencjalną, korzyść, musi wystąpić więc "konsumpcja świadczenia". Gmina podniosła, że na konieczność istnienia konkretnego odbiorcy przy świadczeniu usług opodatkowanych wskazywał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Apple and Pear Development Council a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-102/86), a także w orzeczeniu w sprawie Tolsma (sygn. C-16/93).

Możliwość opodatkowania nieodpłatnego udostępniania świetlic na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

A. Realizowanie przez Gminę zadań własnych w oparciu o reżim publicznoprawny.

Powołany art. 8 ust. 2 ustawy, odpowiednio w pkt 1 i 2 odnosi się do "użycia towarów" oraz "nieodpłatnego świadczenia usług" przez podatnika. Gmina podkreśliła, iż nie jest podatnikiem w związku z występowaniem zdarzeń pozostających poza zakresem VAT. Ponownie odwołując się do treści art. 15 ust. 1 i 6 ustawy wskazała, że w konsekwencji, w świetle powyższych regulacji, wyłącznie w przypadku wykonywania przez gminy czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, działają one w charakterze podatników podatku od towarów i usług. Natomiast w sytuacji, gdy prowadzą działania wynikające z zadań nałożonych na nie przepisami prawa (tak jak w przedstawionej sytuacji), nie są uważane za podatników w rozumieniu ww. ustawy. W konsekwencji, w ocenie Gminy, w przypadku gdy nie działa w charakterze podatnika, nie jest możliwe opodatkowanie jakiejkolwiek czynności, zdarzenia, etc, w tym również wykorzystania inwestycji w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu VAT. Innymi słowy, tego typu zdarzenia jak uzyskiwanie dochodów z podatku od nieruchomości i opłaty skarbowej, udział w podatkach dochodowych, jak również budowa ogólnodostępnej infrastruktury gminnej, tj. np. dróg, chodników, oświetlenia, placów zabaw, etc, pozostają całkowicie poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one realizowane przez Gminę, nie jako podatnika tego podatku, ale jako jednostkę samorządu terytorialnego. Taki też właśnie charakter ma wykorzystanie świetlic w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu VAT. W konsekwencji, przedmiotowy obszar działalności Gminy, tj. wykonywanie zadań własnych w oparciu o reżim publicznoprawny, nie może być podstawą do zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 (a także art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy i konieczności naliczania podatku należnego.

B. Cele związane z realizowaną przez Gminę działalnością.

Gmina stwierdziła, że nawet gdyby hipotetycznie uznać, iż we wskazanej sytuacji działa w charakterze podatnika to należy podkreślić, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 (a także art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy zrównuje zużycie towarów z odpłatnym świadczeniem usług wyłącznie w sytuacji, gdy dane świadczenie jest wykonywane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. W opinii Gminy, nawet w ewentualnym przypadku uznania przez organy podatkowe, że we wskazanej sytuacji działa w roli podatnika, nieodpłatne użycie towarów byłoby wykonywane w ramach działalności prowadzonej przez nią i w związku z powyższym wskazany przepis i tak nie znalazłby zastosowania. Przedmiotowe, nieodpłatne wykorzystanie świetlic będzie miało bowiem charakter stricte służący realizacji zadań Gminy, tj. np. odbywać się tam będą spotkania sołectw, organizowane będą wybory, imprezy gminne, czy lokalne wydarzenia rekreacyjno-folklorystyczne. Nie budzi wątpliwości, iż są to zdarzenia z zakresu zadań własnych Gminy i tym samym Jej działalności (dodatkowo wykonywane poza reżimem cywilnoprawnym). Stanowisko takie zostało potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-I53/12-3/MR, z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. ILPP1/443-1300/11-4/BD, z dnia 7 marca 2011 r., sygn. ILPP2/443-1968/10-2/MR, z dnia 10 września 2010 r., sygn. ILPP2/443-939/10-3/MN, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. IBPP4/443-1680/11/EJ, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP4/443-50/11-5/BM. Mając na uwadze powyższe argumenty, Gmina raz jeszcze podkreśliła, iż Jej zdaniem nie jest zobowiązana do naliczania podatku należnego w związku z częściowym wykorzystaniem świetlic do wykonywania zadań pozostających poza zakresem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.