ITPP2/443-1392/12/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2012 r. (data wpływu 13 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Właścicielem nieruchomości są osoby fizyczne, na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej. Dłużnicy figurują w ewidencji podatników, jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, nie są zarejestrowane jako podatnicy podatku od towarów i usług, brak deklaracji PIT-36 i PIT-38, brak informacji o nabyciu praw majątkowych lub rzeczy podlegających opodatkowaniu lub zwolnieniu z opodatkowania. Prawo własności lokalu zostało nabyte dnia 21 maja 1998 r. (akt notarialny, umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży lokalu zawarta pomiędzy M.S. pełnomocnikiem Miasta a W. i J. C.). W wykonaniu uchwały Rady Miasta oraz na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, przedstawiciel Miasta sprzedał lokal użytkowy, stanowiący odrębną nieruchomość, wraz z udziałem 136/1000 we współwłasności części wspólnych budynku oraz działce gruntu. Jest to lokal niemieszkalny użytkowy, obejmujący jeden pokój o pow. 9,40 m#178;, o dużym stopniu zużycia. Do lokalu przysługuje udział w częściach wspólnych budynku i prawie własności gruntu - działki nr...,...,... o pow. 205m#178;. Budynek wybudowany został w 1910 r., doprowadzono media - energię elektryczną, wodę. Na nieruchomości obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym jest to teren zabudowy mieszkaniowej i usługowej. Dłużnicy wezwani do udzielenia informacji oświadczyli, iż:

* nie prowadzą działalności gospodarczej,

* nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług,

* nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług,

* nieruchomość była środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzona do ewidencji w 2000 r.,

* nie ponosili wydatków na ulepszenie nieruchomości,

* przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nie występuje najem ani dzierżawa,

* przeznaczenie i sposób korzystania - magazyn, na dzień złożenia wniosku nieruchomość nie jest użytkowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji (licytacji) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego w pozycji 61 wniosku art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług, stan faktyczny nieruchomości opisany przez biegłego sądowego wskazuje, iż jej sprzedaż w trybie egzekucji jest "wolna od opodatkowania" podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Według art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem sprzedaży, w trybie egzekucji komorniczej, będzie lokal użytkowy wraz z udziałem wynoszącym 136/1000 we współwłasności części wspólnych budynku oraz działkach gruntu. Lokal obejmuje jeden pokój o pow. 9,40 m#178;, o dużym stopniu zużycia. Nieruchomość była środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzona do ewidencji w 2000 r. Na dzień złożenia wniosku dłużnicy nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Lokal nie jest wydzierżawiany ani wynajmowany i nie był ulepszany.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż okoliczności przedmiotowej sprawy nie wskazują, by w związku z ww. dostawą dłużnicy wystąpili w charakterze podatników podatku od towarów i usług, gdyż czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Co prawda przedmiotowy lokal wykorzystywany był w działalności gospodarczej, jednak na dzień złożenia wniosku żaden z dłużników nie prowadzi działalności gospodarczej, zatem jego sprzedaż licytacyjna będzie sprzedażą majątku osobistego dłużników, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Przy uwzględnieniu faktu, iż w pozycji 61 wniosku wskazała Pani art. 15 i 43 ustawy, stanowisko Pani należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo zaznacza się, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.