ITPP2/443-1373/13/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 12 lutego 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. "Uzbrojenie..."- jest prawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 lutego 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. "Uzbrojenie...".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Dnia 9 grudnia 2010 r. Gmina zawarła umowę z Województwem o dofinansowanie Projektu "Uzbrojenie...", w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, Osi Priorytetowej I, Działania 1.2, Poddziałania 1.2.1. Celem projektu, w ramach realizacji zadań własnych, jest przygotowanie terenów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania jako przemysłowe do wykorzystania przez przedsiębiorców. Okres realizacji ustalono na lata 2010-2014. Jednostką realizującą Projekt (zgodnie z zapisami umowy o dofinansowanie) jest Urząd Miejski, który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem projektu są: prace studyjno-koncepcyjne oraz uzbrojenie terenów inwestycyjnych na potrzeby utworzenia podstrefy, o pow. 11,96 ha. Zakres rzeczowy projektu obejmuje: sporządzenie kompletnej dokumentacji technicznej oraz uzbrojenie terenu, budowę dróg wewnętrznych obsługujących te tereny wraz z oświetleniem, budowę sieci wodociągowej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej. Produkty projektu: powierzchnia terenów inwestycyjnych - 11,96 ha, sieć wodociągowa o długości 0,77 km, sieć kanalizacji sanitarnej o długości 0,98 km W ramach realizacji projektu wszystkie media są doprowadzane do terenów inwestycyjnych i rozprowadzone wewnątrz, dzięki czemu potencjalny przedsiębiorca będzie miał możliwość podłączenia się do wszystkich sieci, których gestorem jest samorząd gminny. Na potrzeby pozostałych sieci, które są doprowadzane przez innych operatorów utworzono tzw. kanały technologiczne wzdłuż drogi wewnętrznej w pasie drogowym. Z założeń przedmiotowego projektu wynika, że tereny inwestycyjne znajdujące się w środku pomiędzy drogami wewnętrznymi i sieciami, zostaną sprzedane w formie działek przedsiębiorcom (ewentualnie wydzierżawione) w celu realizacji przez nich określonej działalności gospodarczej. Sieć kanalizacji sanitarnej i wodociągowej zostanie przekazana aportem spółce komunalnej (ze 100% udziałem gminy). Infrastruktura towarzysząca tym inwestycjom, w postaci dróg wewnętrznych wraz z oświetleniem, pozostanie własnością Urzędu. Sfinalizowanie sprzedaży jednej z działek nastąpi już na przełomie 2013/2014 r., natomiast pozostałych działek - w drugim półroczu 2014 r. oraz w latach kolejnych. W ramach realizowanego projektu, do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, ponoszone były następujące wydatki: zakup prawa wieczystego użytkowania gruntu (nieruchomość zabudowana zbiornikiem), dokumentacja projektowa (opracowanie map do celów projektowych, koncepcja uzbrojenia terenu, plany zagospodarowania terenu, operat wodno-prawny, raport oddziaływania na środowisko, dokumentacja techniczna), wypompowanie ścieków ze zbiornika, opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania gruntu, wykonanie tablic informacyjnych, doradztwo w zakresie zamówień publicznych, deniwelacja terenu. Do końca 2013 r. i w 2014 r. planowane jest poniesienie następujących wydatków: deniwelacja terenu, budowa chodników i dróg (wewnętrznych), budowa sieci sanitarnej (deszczowej, wodociągowej, kanalizacyjnej), budowa linii oświetleniowej, budowa kanału technicznego i studni kablowych, nadzór inwestorski. Przy ponoszeniu tych wydatków Urząd nie odliczał podatku naliczonego, który zwiększył wartość nakładów inwestycyjnych. Po otrzymaniu pisma z Urzędu Marszałkowskiego i sugestii o możliwości zmiany kosztu kwalifikowanego z wartości brutto na netto, pojawiła się wątpliwość co do prawidłowości rozliczeń na gruncie podatku od towarów i usług, zarówno w zaistniałym stanie faktycznym, czyli od nakładów poniesionych, jak i od nakładów planowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Urzędowi, jako czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług przysługiwało i będzie przysługiwało pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków na wszystkie inwestycje objęte przedmiotowym projektem.

Zdaniem Wnioskodawcy, odwołującego się do treści art. 86 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r. i po tym dniu) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), jako zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług, realizując przedmiotowy projekt, ma pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy Urząd wywiódł, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Stwierdził, że po zakończeniu realizacji projektu, zamierza dokonać odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług dzierżawy, w rozumieniu art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy, której przedmiotem będą tereny uzbrojone w formie działek, przeznaczone pod zabudowę. Zaznaczył, że sprzedaż ww. terenów będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. "Czynność przekazania aportem lub oddanie w dzierżawę wszystkich sieci: wodociągowej, kanalizacyjnej i sanitarnej również będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy" i będzie opodatkowana podstawową stawką podatku, w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W opinii Urzędu, Infrastruktura towarzysząca, w postaci dróg wewnętrznych, jest niezbędna w związku z planowaną sprzedażą i dzierżawą terenów inwestycyjnych, gdyż ma służyć potencjalnym nabywcom tych terenów w prowadzonej przez nich działalności gospodarczej na tych terenach. Jest więc ściśle związana ze sprzedażą opodatkowaną, co uprawnia do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług z tytułu realizacji przedmiotowego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. ust. 2 pkt 1 lit. a powyższego artykułu stanowił, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. powyższy przepis przewiduje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług lub niepodlegających temu podatkowi.

Należy wskazać, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia. Jeżeli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku od towarów i usług (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym od podatku) podatnik nie ma prawa do odliczenia tego podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do brzmienia art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według regulacji art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do brzmienia ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi ust. 6 powyższego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

(...).

Stosownie do regulacji art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm.), drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych (art. 7 ust. 1 tej ustawy).

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Wśród zwolnień tych ustawodawca m.in. przewidział, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Jak stanowi art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że Urzędowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów dokonanych w ramach projektu, gdyż zakupy te mają i będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Z treści wniosku wynika bowiem, że po zakończeniu projektu działki o przeznaczeniu pod zabudowę zostaną sprzedane (jedna działka na przełomie 2013/2014 r., pozostałe - w drugim półroczu 2014 r. oraz w latach kolejnych) lub oddane w dzierżawę, a wszystkie sieci zostaną przekazane aportem lub oddane w dzierżawę.

Prawo to będzie mu również przysługiwało z tytułu wydatków, które będzie ponosił w ramach tego projektu w przyszłości, przy założeniu, że wydatki te będą miały związek ze sprzedażą opodatkowaną.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości rejestracji Urzędu jako podatnika podatku od towarów i usług, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska i nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.