ITPP2/443-135/09-S/PS - Możliwość zastosowania 7% stawki podatku VAT do usług budowlanych związanych z budową budynku mieszkalnego wraz z miejscami postojowymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 1 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 553/09 (data wpływu 24 lutego 2009 r.) - po ponownej analizie stanu faktycznego stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2009 r. (data wpływu 23 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 7% stawki podatku do świadczonych usług budowlanych - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 7% stawki podatku do świadczonych usług budowlanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest generalnym wykonawcą wielorodzinnego budynku mieszkalnego z aktualnym pozwoleniem na budowę. Budynek składa się z następujących elementów:

Do każdego lokalu mieszkalnego przypisane jest jedno miejsce postojowe. Fakturowanie budowy budynku następuje poszczególnymi etapami ze stawką 7 %, bez wyodrębniania, czy usługa budowlana dot. części budynku, w której umiejscowione są miejsca postojowe, czy też lokale mieszkalne lub klatka chodowa. Ściany budynku, jak również całe jego posadowienie (fundament, ławy, stropy) służą zarówno lokalom mieszkalnym, jak również dla części budynku, w której zlokalizowane są miejsca postojowe. Nie ma możliwości dokonania podziału w tym zakresie. Elementy posadowienia budynku musiałyby być również wykonane, nawet bez wykonania miejsc postojowych. Ponadto, zgodnie z obowiązującymi przepisami, budując budynek mieszkalny inwestor ma obowiązek zapewnić infrastrukturę związaną z obiektem mieszkalnym w postaci miejsc postojowych naziemnych lub podziemnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym całość usług budowlanych związanych z budową budynku mieszkalnego (części podziemnej i nadziemnej), w tym budowa części podziemnej z miejscami postojowymi może być opodatkowana stawką 7%.

Zdaniem Spółki, do całości usług budowlanych związanych z budową budynku mieszkalnego, składającego się z części podziemnej (zawierającej miejsca postojowe) i nadziemnej, można stosować stawkę 7%. Zgodnie z obowiązującymi przepisami usługi budowlane związane z budownictwem mieszkaniowym oraz infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu opodatkowane są stawką 7%. Inwestor ma obowiązek zapewnienia do każdego lokalu mieszkalnego infrastrukturę towarzyszącą, nie tylko w postaci przyłączy wodno-kanalizacyjnych, energetycznych itp., lecz również miejsc postojowych, bez względu na to, gdzie to miejsce postojowe zostanie zlokalizowane - przy budynku lub wewnątrz budynku. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, budynki mieszkalne to obiekty, w których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej budynku wykorzystywana jest na cele mieszkalne. W opisanym stanie faktycznym powierzchnia użytkowa mieszkań wynosi 57% w stosunku do całkowitej powierzchni użytkowej budynku. W związku z tym do całości usług budowlanych dotyczących budynku mieszkalnego (w tym miejsc postojowych) powinna być zastosowana stawka podatku w wysokości 7%.

W interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2009 r. znak ITPP2/443-135/09/PS uznano stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się w treścią wydanej interpretacji Spółka, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2009 r. przedmiotowej skargi - zaznaczając, iż na podstawie art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zaskarżona interpretacja nie może być wykonana - uchylił będącą przedmiotem skargi interpretację w oparciu o art. 146 § 1 powołanej ustawy.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w związku z przepisem art. 153 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejszą interpretację wydano w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku oraz postawionego w tym zakresie pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).