ITPP2/443-132/11/MD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 kwietnia 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-132/11/MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2011 r. (data wpływu 28 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od nabycia paliwa służącego do napędu samochodu marki Toyota Yaris - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 20 kwietnia 2011 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od nabycia paliwa służącego do napędu samochodu marki Toyota Yaris.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży artykułów przemysłowych dla podmiotów gospodarczych, opodatkowanych od dnia 1 stycznia 2011 r. stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%. Jest Pan podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania kwartalnych deklaracji dla podatku od towarów i usług.

W miesiącu grudniu 2008 r. nabył Pan samochód ciężarowy marki Toyota Yaris, którego masa całkowita nie przekracza 3,5 tony. Przedmiotowy samochód ciężarowy, zgodnie z zaświadczeniem wydanym w dniu 7 stycznia 2009 r. przez okręgową stację kontroli pojazdów, spełnia wymagania, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na Pana wniosek w dowodzie rejestracyjnym tego samochodu nie została wpisana przez Starostwo Powiatowe adnotacja, iż spełnia on wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o treści "VAT-1".

Od dnia wydania ww. zaświadczenia do dnia sporządzenia uzupełnienia do wniosku, w pojeździe tym nie dokonano zmian parametrów technicznych, w wyniku których przestałby spełniać wymagania potwierdzone tym zaświadczeniem.

W dniu 8 stycznia 2009 r. przedmiotowe zaświadczenie - zgodnie z zasadami określonym w art. 86 ust. 5 tej ustawy - zostało przez Pana złożone w urzędzie skarbowym. Od 2009 r. do dnia złożenia wniosku ww. samochód ciężarowy wykorzystywany jest przez Pana przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Aktualnie nie wystąpił Pan do okręgowej stacji kontroli pojazdów o wydanie nowego zaświadczenia, iż ww. pojazd spełnia wymagania określone w art. 3 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ma Pan prawo - nie uzyskując ponownie po dniu 1 stycznia 2011 r. nowego zaświadczenia, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o p.t.u. z 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. pomniejszać podatek należny za dany kwartał rozliczeniowy o podatek naliczony wynikający faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do samochodu ciężarowego marki Toyota Yaris, o masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie spoczywa na nim obowiązek uzyskania po dniu 1 stycznia 2011 r. nowego zaświadczenia, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o p.t.u. z 2011 r. Z uwagi na powyższe ma prawo w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. pomniejszać podatek należny za dany kwartał rozliczeniowy o podatek naliczony wynikający faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do samochodu ciężarowego marki Toyota Yaris, o masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony, nabytego w 2010 r. i do chwili obecnej wykorzystywanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Pana zdaniem, w tej sytuacji nie znajduje też zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 4 ustawy o p.t.u. z 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z powyższego przepisu wynika, że przedmiotowe prawo, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

W art. 4 tej ustawy wskazano, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy.

W myśl przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2. ww. artykułu wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ust. 4 powołanego artykułu wskazuje, iż w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Ww. ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, uchylono m.in. ust. 5 w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, regulujący do dnia 31 grudnia 2010 r. kwestię dokumentowania spełnienia przez niektóre pojazdy samochodowe ustawowych wymagań umożliwiających pełne odliczenie podatku przy ich nabyciu oraz przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do ich napędu.

Z obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r. przepisów art. 86 ust. 3-5 powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wynikało, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowiło 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem był ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł (ust. 3 tego artykułu).

Z ust. 4 tego przepisu wynikało, iż przepis ust. 3 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy tj.: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, oczyszczanie dróg, podnośnik do prac konserwacyjno - montażowych, pomoc drogowa, zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z ust. 5 tegoż artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdzało się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Uchylenie ww. przepisu nie oznacza jednak, iż zaświadczenia wydane na jego podstawie do dnia 31 grudnia 2010 r. przez okręgową stację kontroli pojazdów po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego tracą ważność i zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego dodatkowego badania technicznego zgodnie z art. 3 ust. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. Wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają te zaświadczenia, nie uległy bowiem zmianie po 31 grudnia 2010 r. Takie zaświadczenia pozostają nadal aktualne, o ile nie zostaną dokonane zmiany w badanym pojeździe, w wyniku których pojazd nie spełniałby już wymagań potwierdzonych tym zaświadczeniem.

Ze stany faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w miesiącu grudniu 2008 r. nabył Pan samochód ciężarowy marki Toyota Yaris, którego masa całkowita nie przekracza 3,5 tony. Przedmiotowy samochód zgodnie z zaświadczeniem wydanym w dniu 7 stycznia 2009 r. przez okręgową stację kontroli pojazdów spełniał wymagania, o których mowa w art. 86 ust. 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług. W dowodzie rejestracyjnym nie została wpisana przez Starostwo Powiatowe adnotacja, iż spełnia on wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o treści "VAT-1". Od dnia wydania ww. zaświadczenia do dnia sporządzenia pisma uzupełniającego, w pojeździe nie dokonano zmian parametrów technicznych, w wyniku których przestałby spełniać wymagania potwierdzone tym zaświadczeniem. Ww. samochód od 2009 r. do dnia składania wniosku jest wykorzystywany przez Pana do prowadzenia działalności gospodarczej.

Na tym tle powziął Pan wątpliwość dotyczącą prawa do odliczenia podatku od nabycia paliwa służącego do napędu ww. pojazdu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że - skoro w dowodzie rejestracyjnym przedmiotowego pojazdu brak jest stosownego wpisu (niezależnie od tego, że nie wydano po 1 stycznia 2011 r. "nowego" zaświadczenia potwierdzającego posiadanie przez niego określonych parametrów) - nie jest Pan uprawniony do odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliwa służącego do jego napędu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl