ITPP2/443-1314/10/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2010 r. (data wpływu 28 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, w związku z zawarciem ugody sądowej - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, w związku z zawarciem ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność remontowo-budowlaną. W październiku 2009 r. zawarł z zamawiającym dwie umowy o roboty budowlane. W przypadku każdej z nich wykonał Pan nie tylko prace objęte projektem, ale również roboty dodatkowe, które okazały się konieczne w toku wykonywanych prac. W dniu 5 marca 2010 r. wystawił Pan na rzecz zamawiającego faktury VAT nr (...) na kwotę 188.478,56 zł oraz nr (...) na kwotę 128.697,40 zł, które dokumentowały wykonanie robót dodatkowych (prace objęte umowami zostały udokumentowane odrębnymi fakturami). Zamawiający nie zgadzał się z wysokością wynagrodzenia, którego zapłaty Pan żądał za wykonanie robót dodatkowych. Faktury dokumentujące te roboty zostały odesłane bez ich podpisania. W związku z powyższym, w lipcu 2010 r., wystąpił Pan z powództwem o zapłatę, w którym żądał od pozwanego zapłaty jedynie części kwot wynikających z obu faktur, t.j. kwoty 80.628,81 zł brutto tytułem faktury nr (...) oraz kwoty 18.330,50 zł tytułem faktury nr (...), a więc w sumie kwoty 98.959,31 zł W toku procesu strony doszły do porozumienia, zawierając w dniu 1 października 2010 r. ugodę, zgodnie z którą zamawiający zobowiązał się zapłacić Panu kwotę 35.000,00 zł, natomiast w pozostałym zakresie zgodził się Pan wycofać powództwo. Kwota 35.000,00 zł, do której zapłaty zamawiający zobowiązał się w ugodzie, miała zatem stanowić rozliczenie należności wynikających z obu faktur (nr... oraz nr...). W ugodzie strony nie określiły tytułu zapłaty kwoty 35.000,00 zł. Nie wskazały w szczególności, że przedmiotowa kwota należna jest Panu tytułem wynagrodzenia za roboty dodatkowe. Strony określiły jedynie, że zapłata tej kwoty miała stanowić całkowite rozliczenie stron z tytułu prac remontowych prowadzonych w związku z realizacją umów zawartych w październiku 2009 r. Na dzień zawarcia ugody kwota wynagrodzenia za prace objęte umowami (a więc za roboty, które nie zostały uznane za dodatkowe) została wypłacona w całości, a Pana nie łączyły z zamawiającym żadne inne umowy, tytułem których należne mogłoby być jakiekolwiek wynagrodzenie. Faktury nr (...) oraz nr (...) zostały już skorygowane w sposób opisany w przedmiotowym wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. faktury powinny zostać skorygowane proporcjonalnie do kwot, które będą wynikały z następujących obliczeń:

188.478,56 zł (kwota wynikająca z faktury nr (...)) = X (kwota brutto po korekcie)

317.175,96 zł (suma należności wynikających z obu faktur) 35.000,00 zł

317.175,9 6 X = 118.478,56 x 35.000,00

317.175,96 X = 6.596.749.600,00

X = 20.798,39 zł

128.697,40 zł (kwota wynikająca z faktury nr (...)) = X (kwota brutto po korekcie)

317.175,96 zł (suma należności wynikających z obu faktur) 35.000,00 zł

317.175,96 X = 128.697,40 x 35.000,00

317.175,96 X = 4.504.409.000,00

X= 14.201,61 zł

Podniósł Pan, że konieczność skorygowania faktur nr (...) oraz nr (...), według powyższej proporcji, jest uzasadniona tym, że z ugody wynika jedynie, iż strony zgadzają się na obniżenie ceny za roboty dodatkowe wykonane w związku z realizacją obu umów zawartych w miesiącu październiku 2009 r., nie wskazując jednak, których konkretnie robót dotyczy kwota, która ma zostać wypłacona. Nie wskazano również, że porozumienie co do ww. kwoty dotyczy wyłącznie jednej z faktur, bądź określonych części każdej z nich. W związku z powyższym uważa Pan, że ustalając należne mu wynagrodzenie za roboty dodatkowe strony miały zamiar obniżyć je w takim samym stopniu, do każdej z faktur. Stwierdził, że przeciwnego wniosku nie da się w żaden sposób wywieść z treści ugody. W ocenie Pana, nie istnieje inna możliwość dokonania ww. korekt. Poza tym dokonanie w taki sposób rozliczenia nie wpłynie na zobowiązanie podatkowe. Uważa Pan również, że nie ma znaczenia, iż w postępowaniu sądowym, w którym zawarto ugodę, nie dochodził Pan pełnych kwot tytułem należności wynikających z przedmiotowych faktur. Nie zmienia to bowiem należnej Panu, na dzień wystąpienia z powództwem, ceny wykazanej w pełnej wysokości na fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku złożonym w 2010 r., oceny prawnej tego stanowiska dokonuje się w oparciu o przepisy obowiązujące w 2010 r.

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W § 2 tego artykułu wskazano, że wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez przepisy prawa podatkowego należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast przez ustawy podatkowe - zgodnie z pkt 1 powołanego artykułu - należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że przepisy prawa podatkowego, w tym dotyczące podatku od towarów i usług, nie regulują zagadnienia sposobu wyliczenia kwot, które należy wykazać w fakturze korygującej, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga tej kwestii.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do ust. 4 powołanego artykułu, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie ust. 4a ww. artykułu, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy ust. 4b tegoż artykułu, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 poz. 1 z późn. zm.), w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

państwa członkowskie mają obowiązek zapewnić podatnikom możliwość skorygowania podstawy opodatkowania w przypadku odwołania, odmowy, całkowitego lub częściowego braku zapłaty, obniżki ceny po dokonaniu dostawy towarów lub wykonaniu usługi.

Przepis art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Należy wskazać, że celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Faktury korygujące wystawiane są w sytuacji, kiedy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, t.j. została odebrana przez nabywcę danego towaru lub usługi.

Nie ma możliwości dokonywania korekty faktury w sytuacji, gdy faktura pierwotna została wystawiona ale nie weszła do obrotu prawnego (z uwagi na to, że nie została przekazana adresatowi), bowiem nie wywołuje ona wówczas żadnych skutków prawnych.

A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Zgodnie z § 13 ust. 1 powołanego rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do ust. 2 ww. paragrafu, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Na podstawie § 13 ust. 3 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w październiku 2009 r. zawarł Pan dwie umowy dotyczące wykonania robót budowlanych. Dodatkowo wykonał Pan prace, które nie były objęte umową, a okazały się konieczne w toku realizacji tych robót. W związku z tym w dniu 5 marca 2010 r. wystawił Pan dwie faktury (nr... na kwotę 188.478,56 zł oraz nr... na kwotę 128.697,40 zł), które dokumentowały wykonanie tych prac. Z uwagi, że zamawiający nie uregulował należności związanych z wykonaniem dodatkowych prac w lipcu 2010 r. wystąpił Pan z powództwem o zapłatę jedynie części kwot, t.j. 98.959,31 zł W wyniku porozumienia zawarto w dniu 1 października 2010 r. ugodę, zgodnie z którą zamawiający zobowiązał się zapłacić Panu kwotę 35.000,00 zł, która stanowić miała rozliczenie należności wynikających z obu wskazanych wyżej faktur. W ugodzie strony nie określiły tytułu zapłaty kwoty, a jedynie wskazały, że stanowi ona całkowite rozliczenie stron z tytułu prac remontowych prowadzonych w związku z realizacją umów zawartych w październiku 2009 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że o ile - jak wynika z treści wniosku - w wyniku zawartej ugody doszło do zmniejszenia wierzytelności o uzgodnioną kwotę, to jest Pan uprawniony do obniżenia obrotu i kwot podatku należnego z tytułu wykonanych dodatkowych usług, poprzez wystawienie faktur korygujących, na podstawie cytowanych wyżej przepisów rozporządzenia Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.