ITPP2/443-124/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2009 r. (data wpływu 19 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismami z dni 10 i 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu 16 kwietnia 2009 r. i 11 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży lokali mieszkalnych z przynależnymi do nich komórkami lokatorskimi oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych znajdujących się w części podziemnej budynku - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 listopada 2008 r. złożono wniosek, uzupełniony pismami z dni 10 i 29 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży lokali mieszkalnych z przynależnymi do nich komórkami lokatorskimi oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych znajdujących się w części podziemnej budynku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka wybudowała osiedle mieszkaniowe. W podziemiach budynków mieszkalnych zlokalizowane są piwnice, w których znajduje się otwarte miejsce postojowe, nie wydzielone ścianami oraz pomieszczenia techniczno-usługowe. Piwnica jako część powierzchni wspólnych budynku, użytkowana jest przez wszystkich jego mieszkańców, również tych, którzy nie korzystają z numerowanych miejsc postojowych (przechodzą przez nie do komórek lokatorskich). W świetle ustawy o samodzielności lokali, podziemie budynku nie stanowi samodzielnego lokalu. Przedmiotem sprzedaży będą lokale mieszkalne z przynależnymi do nich komórkami lokatorskimi oraz prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych (w podziemiach budynku), w ramach posiadanych udziałów w nieruchomości wspólnej, przy wyrażeniu zgody przez wszystkich mieszkańców o wyłączeniu miejsc postojowych z użytkowania wspólnego.

Z zapisów w księdze wieczystej wyraźnie wynika, że miejsca postojowe są użytkowane za zgodą wszystkich właścicieli lokali w ramach posiadanych udziałów w częściach wspólnych nieruchomości. Wartość lokalu z częściami przynależnymi podawana jest w łącznej cenie. Nabywcy uiszczają jednorazową opłatę łącznie z kwotą nabycia lokalu, jako prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w częściach wspólnych budynku i w przyszłości nie będą wnosić z tego tytułu innych opłat na rzecz Spółki. W ramach części wspólnych mieszkańcy mają prawo do wyłącznego korzystania z miejsc parkingowych w podziemiach budynku, miejsc postojowych na parkingach zewnętrznych oraz wydzielonych trawników z tarasami na parterach. Będą ponosić koszty ich eksploatacji związane z oświetleniem, sprzątaniem, koszeniem traw itp. poprzez opłaty wnoszone do wspólnoty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe będzie zastosowanie do opisanej sprzedaży jednolitej, 7% stawki podatku właściwej dla sprzedaży lokalu mieszkalnego z przynależnymi komórkami lokatorskimi oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych znajdujących się w części podziemnej budynku i czy stawka ta obowiązywała również od początku 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, całość winna być sprzedawana wg stawki 7% jako lokale mieszkalne z częściami przynależnymi w postaci komórek lokatorskich i pomieszczeń gospodarczych, z określeniem sposobu korzystania z części wspólnych nieruchomości, w tym miejsc postojowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają:

Podatnikami, stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 12 cyt. ustawy, 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl ust. 12a cyt. przepisu, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. b) wskazanej ustawy, nie zalicza się:

Ponadto zgodnie z § 6 ust. 2, obowiązującego od 1 grudnia 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z nim samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według dyspozycji art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wskazano, że przedmiotem sprzedaży będą lokale mieszkalne z przynależnymi do nich komórkami lokatorskimi oraz prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych (w podziemiach budynku), w ramach posiadanych udziałów w nieruchomości wspólnej. Sprzedaż lokali obejmować będzie udziały w częściach wspólnych budynku. Miejsca postojowe będą użytkowane za zgodą wszystkich właścicieli lokali w ramach posiadanych udziałów w częściach wspólnych nieruchomości, co zapisane zostało w księdze wieczystej nieruchomości. Nabywcy, którzy kupią lokal mieszkalny wraz z przynależnymi komórkami lokatorskimi oraz prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, będą uiszczać jednorazowo opłatę zawierającą kwotę za lokal oraz kwotę za ww. prawo. Z powyższego wynika zatem, że Spółka będzie określać odrębną opłatę za prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, przy czym opłata ta doliczona zostanie do ceny lokalu mieszkalnego i wnoszona będzie jednorazowo przy jego nabyciu.

Odnosząc powołane regulacje do przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi komórkami lokatorskimi jest objęta preferencyjną stawką podatku w wysokości 7%.

Natomiast w odniesieniu do sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych w podziemiach budynku, za które będzie pobierana dodatkowa opłata (pomimo tego, że uiszczana ona będzie łącznie z opłatą za lokal), sprzedaż tego prawa należy uznać jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak również aktów wykonawczych do niej, nie przewidują dla ww. świadczenia zwolnienia od podatku lub preferencyjnej stawki podatku, w związku z czym sprzedaż prawa do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych w podziemiach budynku opodatkowana będzie na zasadach ogólnych, według stawki podstawowej, tj. 22%.

Należy ponadto dodać, iż świadczeniem usług opodatkowanym 22% stawką podatku będzie również sprzedaż prawa do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych na parkingu zewnętrznym, jeśli w stosunku do sprzedaży tego prawa, nabywcy uiszczać będą opłatę za jego uzyskanie na takich samych zasadach jak w przypadku miejsc postojowych w podziemiach budynku.

Końcowo wskazuje się, iż treść powołanych wyżej regulacji nie uległa zmianie od 1 stycznia 2008 r., z tą różnicą, że w okresie od 1 stycznia 2008 r. do 30 listopada 2008 r. treść obecnie obowiązującego § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zawarta była w § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Nadmienia się, iż z uwagi na fakt, że z treści stanowiska, a także pytania, zawartych we wniosku, nie wynika, aby rozstrzygnięcie miało dotyczyć sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z prawem do wyłącznego korzystania z trawników z tarasami na parterach (Spółka wspomniała o tym przedstawiając uzupełnienie zdarzenia przyszłego), organ nie odniósł się do powyższej kwestii.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.