ITPP2/443-1234/11/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku dla dostaw wewnątrzwspólnotowych przez podatnika nieposiadającego numeru VAT UE - jest prawidłowe.

W dniu 2 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku dla dostaw wewnątrzwspólnotowych przez podatnika nieposiadającego numeru VAT UE.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka powstała w dniu 25 listopada 2008 r. W dniu 20 marca 2009 r. została zarejestrowana przez Sąd Rejonowy w Krajowym Rejestrze Sądowym. W dniu 12 maja 2009 r. złożyła do Urzędu Skarbowego deklarację VAT-R o nadanie numeru NIP. Przez przeoczenie nie zaznaczyła w części C.3 w poz. 58 faktu zamiaru dokonywania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Począwszy od dnia 14 czerwca 2011 r., działając w przeświadczeniu, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem unijnym, dokonywała dostawy towarów dla kontrahenta duńskiego, zarejestrowanego jako czynny podatnik unijny w systemie VIES. Każdorazowo miejsce wysyłki było położone w Polsce, a miejsce dostawy towarów położone w Danii. Spółka posiada wszystkie wymagane przepisami art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług dokumenty potwierdzające fakt wywiezienia i dostarczenia towarów do nabywcy unijnego.

Na początku sierpnia 2011 r. okazało się, że Spółka nie została zgłoszona do rejestracji jako czynny podatnik unijny.

W dniu 9 sierpnia 2011 r. Spółka wyrażając czynny żal za niezłożenie deklaracji VAT-R w terminie, złożyła aktualizację dokumentu VAT-R, w którym zgłosiła zamiar rejestracji jako podatnik VAT UE, począwszy od dnia 14 czerwca 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy polski podmiot gospodarczy, będący czynnym podatnikiem VAT, dokonał przed zarejestrowaniem się jako podatnik unijny sprzedaży towaru dla zarejestrowanego czynnego podatnika unijnego i posiada wszystkie określone w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego ma prawo zastosować do sprzedanych towarów stawkę 0%, stosowaną przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, polski podmiot gospodarczy, będący czynnym podatnikiem VAT, dokonując sprzedaży towaru przed zarejestrowaniem jako podatnik unijny dla zarejestrowanego czynnego podatnika unijnego w innym państwie członkowskim i posiadający wszystkie określone w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego ma prawo potraktować ww. sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować do sprzedanych towarów stawkę 0%.

W ocenie Spółki, dla rozstrzygnięcia prawa do zastosowania preferencyjnej (0%) wysokości stawki podatkowej w sytuacji opisanej powyżej należy uwzględnić zarówno przepisy prawa krajowego, jak i wspólnotowego. Podstawowe znaczenie dla zakwalifikowania dostawy do transakcji wewnątrzwspólnotowej ma kraj, do którego towary są wywożone. Musi to być jeden z krajów unijnych, inny niż ten, z którego towary są wysyłane. Jeśli więc towary wysyłane są z kraju na terytorium innego państwa członkowskiego na rzecz podatnika VAT UE, to jest to wewnątrzwspólnotową dostawa towarów, bez względu na to, czy transakcja jest realizowana odpłatnie, czy też nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów należy rozumieć wywóz towarów z terytorium RP na terytorium innego państwa członkowskiego w wykonaniu czynności opodatkowanych. W myśl art. 13 ust. 2 i 6 ustawy, aby uznać daną transakcję za dostawę wewnątrzwspólnotową, nabywca oraz sprzedawca muszą spełniać określone wymogi.

Nabywca musi być:

* podatnikiem podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, lub

* osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jednak jest zidentyfikowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, lub

* podmiotem niewymienionym powyżej, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które objęte są procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą, lub

* innym podmiotem (niebędącym podatnikiem) działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Sprzedawca musi być:

* czynnym podatnikiem VAT niekorzystającym ze zwolnienia,

* podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT UE, w związku z czym dla potrzeb tych transakcji może posługiwać się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym prefiksem PL.

Dostawa wewnątrzwspólnotowa opodatkowana jest stawką 0%, zgodnie z art. 42 ustawy. Z preferencyjnej stawki można jednak skorzystać tylko wtedy, gdy zostaną spełnione określone w przepisach wymogi. Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, prawo do zastosowania obniżonej stawki VAT 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych przysługuje podatnikom wówczas, gdy:

* dostawa jest dokonana na rzecz klienta posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla klienta, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, a podatnik musi podać ten numer na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,

* towary, będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, będą wysyłane lub transportowane poza terytorium Polski, a miejscem przeznaczenia tych towarów będzie inne państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej,

* podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy, posiadać będzie w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Przepisy prawa polskiego w zakresie podatku od towarów i usług uzależniają zastosowanie stawki 0% od zarejestrowania się podatnika przed dokonaniem dostawy.

W ocenie Spółki, Polska nie powinna stosować gorszych warunków dla podatników VAT, niż przepisy zawarte w dyrektywach wspólnotowych, obowiązujących wszystkich członków Unii.

Ponieważ Polska należy do Unii Europejskiej, nadrzędnym przepisem w sprawach VAT winna być Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1 z późn. zm.) nie uzależniają prawa do opodatkowania WDT stawką 0% od faktu rejestracji VAT UE dostawcy.

Zgodnie z art. 138 Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Przepis ten nie uzależnia zwolnienia dostawy towarów dokonywanej pomiędzy krajami członkowskimi od rejestracji sprzedawcy jako podatnika unijnego.

Spółka wskazała, iż takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 1013/10, który uznał, że niespełnienie warunku o charakterze formalnym, wprowadzonego przepisami krajowymi, w sytuacji braku zastrzeżeń dotyczących działań podejmowanych przez podatnika nie powinno powodować odmowy prawa do zastosowania preferencyjnej stawki VAT. Sąd wskazał ponadto, że zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 września 2007 r., C 409/04, wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru i wewnątrzwspólnotowe nabycie tego towaru stanowią w rzeczywistości jedną i tę samą czynność gospodarczą, nawet jeśli jest ona źródłem różnych praw i obowiązków zarówno dla stron, jak i dla organów podatkowych zainteresowanych państw członkowskich. Zatem każdemu wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów opodatkowanemu w państwie członkowskim, w którym zakończono wewnątrzwspólnotową wysyłkę lub wewnątrzwspólnotowy transport towarów, zgodnie z art. 28a ust. 1 lit. a) akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy, odpowiada dostawa zwolniona z opodatkowania w państwie członkowskim, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte, zgodnie z art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy. Wynika z tego, że zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej odpowiadającej nabyciu wewnątrzwspólnotowemu pozwala na unikanie podwójnego opodatkowania, a tym samym naruszania zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT.

Trybunał w cytowanym wyroku stwierdził, iż należy uznać, że poza przesłankami dotyczącymi działania w charakterze podatnika, przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i fizycznego przemieszczenia towarów pomiędzy dwoma państwami członkowskimi, nie można uzależniać zakwalifikowania danej czynności, jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od spełnienia jakiejkolwiek innej przesłanki.

Spółka wskazała ponadto na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 600/10 i z dnia 28 października 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 603/10, w których uznano, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, która nastąpiła przed rejestracją na potrzeby VAT UE, jest opodatkowana stawką 0%. Zdaniem Sądu, jeżeli fakt dokonania WDT jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od VAT (w Polsce - stawka 0%) zostało zachowane, nawet jeżeli podatnik nie dopełnił formalnego wymogu rejestracji i nie posiada ważnego numeru VAT poprzedzonego prefiksem PL.

Ograniczeniem zwolnienia takiej dostawy może być tylko zapobieżenie wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania podwójnego opdatkowania i nadużyć, a także zapobieganie oszustwom podatkowym".

Niespełnienie warunku o charakterze formalnym, wprowadzonego przepisami krajowymi, naruszałoby nadrzędną zasadę funkcjonowania VAT, t.j. zasadę neutralności podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii uznania czynności nieodpłatnego wywozu towarów z terytorium RP na terytorium innego państwa członkowskiego za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, nie postawiono bowiem w tym zakresie pytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.