ITPP2/443-1227a/13/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniach 12 grudnia 2013 r. i 20 stycznia 2014 r. (daty wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w postępowaniu egzekucyjnym (XXX) - jest prawidłowe,

* braku obowiązku udokumentowania tej transakcji fakturą VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniach 12 grudnia 2013 r. i 20 stycznia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w postępowaniu egzekucyjnym (XXX) oraz braku obowiązku udokumentowania tej transakcji fakturą VAT.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi - spółce z o.o. w likwidacji (dalej spółka). Egzekucja skierowana została do nieruchomości gruntowej niezabudowanej, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy - Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowaną działką gruntu nr 32 o pow. 0,1647 ha (sklasyfikowana zgodnie z wypisem z rejestru gruntów jako tereny mieszkaniowe B), stanowi własność dłużnika. Spółka zakupiła przedmiotową działkę gruntu na podstawie umowy sprzedaży z dnia 16 kwietnia 2009 r.

Nieruchomość jest w kształcie prostokątu, graniczy z nieruchomościami zabudowanymi. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa jest ogrodzona płotem z siatki stalowej i bramą wyjazdową od strony ulicy. Pokryta jest roślinnością, drzewami i krzewami bezładnie i dziko rosnącymi. Ma dostęp do przyłączy kanalizacyjnych i energetycznych. Przez działkę nie przebiegają żadne instalacje. Działka, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (uchwała Rady Miejskiej z dnia 21 października 2010 r.), położona jest w strefie miasta na obszarze zabudowanym do przekształceń i uzupełnień zabudowy na cele funkcji mieszkaniowych oraz działalności gospodarczych rolniczych i nierolniczych w granicach głównego zbiornika wód podziemnych oraz na terenie Parku.... Nie jest objęta uchwałą Rady Miejskiej o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla przedmiotowej nieruchomości gruntowej została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Z zaświadczenia Urzędu Skarbowego w... z września 2012 r. wynika, że w miesiącu styczniu 2012 r. spółka została wykreślona z rejestru podatników VAT.

Dłużnik, na podstawie informacji przekazanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, z dniem 4 stycznia 2012 r. został wykreślony z rejestru podatników podatku od towarów i usług na podstawie art. 96 ust. 6-9 oraz art. 97 ust. 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

* Czy sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji komorniczej będzie obciążona podatkiem od towarów i usług.

* Czy uprawomocnienie postanowienia Sądu o przysądzeniu własności nieruchomości spowoduje obowiązek wystawienia faktury VAT w imieniu dłużnika przez komornika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w istniejącym stanie faktycznym, zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), sprzedaż nieruchomości gruntowej niezabudowanej w trybie postępowania egzekucyjnego będzie opodatkowana 23% stawką podatku. Ponownie wskazał Pan, że dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość gruntową na podstawie umowy sprzedaży z dnia 16 kwietnia 2009 r. Ponadto, zarówno księga wieczysta, jak i wypis z rejestru gruntów określają tę nieruchomość gruntową jako tereny mieszkaniowe B. Dla przedmiotowej nieruchomości gruntowej brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wydano decyzję o warunkach zabudowy, która jako dopuszczalną zabudowę gruntu wskazała pawilon handlowo-usługowy wraz z miejscami parkingowymi, niezbędną infrastrukturą, przyłączami oraz zjazdem do ulicy.

Odnośnie pytania drugiego stwierdził Pan, że dłużnik został wykreślony z rejestru podatników VAT w styczniu 2012 r., w związku z tym nie ma podstaw do wystawienia faktury VAT dokumentującej egzekucyjną sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, co będzie skutkowało brakiem możliwości odliczenia podatku VAT przez nabywcę.

Wskazał Pan, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 z późn. zm.), gruntami rolnymi są grunty określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne. Ponadto na podstawie art. 7 ww. ustawy, przeznaczenie gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne ustala się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Powołując się na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) stwierdził Pan, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenia inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa sklasyfikowana została jako grunty orne, ponadto dla tej nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Pana zdaniem, na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) stwierdzić należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega - między innymi - odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Za towar w rozumieniu ustawy uznano także grunty, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy. Zasada ta podlega ograniczeniu przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 9, w myśl którego zwalnia się od tego podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczane pod zabudowę. Stwierdził Pan, że Dyrektywa 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. Nr 347/1 z późn. zm.), w zakresie definicji pojęcia "teren budowlany" określonej w treści art. 12 ust. 3, którego treść Pan powołał, odsyła do ustawodawstw krajowych. Także polska ustawa o podatku od towarów i usług, ustanawiając w art. 43 ust. 1 pkt 9 wyłączenie z opodatkowania tym podatkiem mówi nie o dostawie gruntów, ale o dostawie terenów. Podniósł Pan, że w doktrynie przyjmuje się, że zastosowanego w tym przepisie pojęcia "terenu" (niezabudowanego, budowlanego, czy też przeznaczonego pod zabudowę) nie powinno się odnosić do przepisów regulujących ewidencję gruntów i budynków, skoro mowa w nich o "gruntach", a nie "terenach". Stwierdził Pan, że o "terenach" traktuje natomiast ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, stąd też odwołanie się do jej regulacji jest w pełni uzasadnione. Przede wszystkim jednak to ta ustawa normuje zagadnienie systemu planowania zagospodarowania przestrzennego (organizowania kształtowania przestrzeni), który ma wpływać na sposób wykonywania własności nieruchomości i wyznaczać granice zagospodarowania działki przez właściciela, w tym określać możliwości oraz ograniczenia zabudowy działki, a nawet zabudowę taką wykluczać. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, należy do zadań własnych gmin (art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Po powołaniu treści art. 4 ust. 1 i ust. 2, art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym podniósł Pan, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustala przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określa sposoby zagospodarawania o warunki zabudowy terenu. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przepis art. 1 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy. Pojęcie terenu obejmuje zarówno tereny będące przedmiotem prawa własności, jak i tereny będące przedmiotem użytkowania wieczystego. Wynika to wprost z powołanego aktu prawnego, który posługuje się pojęciem obszaru lub terenu, nie różnicując ich ze względu na formę prawną władania obszarami i terenami. Zakwalifikowanie gruntu (terenu) do tej lub innej kategorii wynika z planów gminy co do przyszłej zabudowy. Plany te dotyczą terenów, a nie formy władania gruntem. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest z mocy art. 14 ust. 8 cyt. ustawy aktem prawa miejscowego i jako taki zawiera ustalenia powszechnie wiążące na obszarze, na którym obowiązuje. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o rożnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy szerzej - przeznaczony pod zabudowę. Jeżeli natomiast planu nie ma i nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu to decyduje zakwalifikowanie danego obszaru w ewidencji budynków i gruntów, albowiem stosownie do treści art. 21 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 140, poz. 2027 z późn. zm.), organ podatkowy przy wymiarze podatku od nieruchomości w zakresie między innymi przedmiotu opodatkowania, jest związany zapisem zawartym w ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości).

Wskazał Pan, że pojęcie podatnika, zarówno w prawie polskim, jak i unijnym, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej. Wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Pojęcie podatnika łączy się z prowadzeniem działalności gospodarczej, którą jest profesjonalny obrót gospodarczy, a to z uwagi na charakter towarów i usług, który jest przecież szczególną formą podatku obrotowego. W tym zakresie uzasadnionym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynności dostawy towarów (tym bardziej, gdy sporadycznie), jeżeli dokonują sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, lecz spożytkowany w celach własnych, przy spełnieniu przesłanki o jakiej mowa w art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy (a więc w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usług, tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności). Wskazał Pan, że nie można w tej sprawie pominąć, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Wśród komentatorów podkreśla się, że jeżeli ustawodawca postanowił, że podlegającą opodatkowaniu VAT jest działalność handlowa (...) również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy (...), należy to rozumieć w ten sposób, że opodatkowaniu podlega chociażby jednorazową czynność spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuowania w tej formie (J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006). Stwierdził Pan, że, co do zasady, działalność gospodarcza powinna być prowadzona stale; przypadki, w których sporadycznie przeprowadzane transakcje mogą podlegać opodatkowaniu, są wymienione odrębnie w art. 4 (3) VI Dyrektywy. A contrario należy przyjąć, iż, co do zasady, warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym zdaje się uzasadnione twierdzenie, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru. W praktyce podatkowej występują poważne trudności w przedmiocie stwierdzenia opodatkowania lub braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości, które znajdują się w majątku osobistym osoby fizycznej i ulegają zbyciu.

Podniósł Pan, że dla rozstrzygnięcia wątpliwości rodzących się przy tym zagadnieniu, niezmiernie istotny jest wyrok składu siedmiu sędziów NSA z 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), w którym Sąd - na kanwie sprawy dotyczącej sprzedaży przez osobę fizyczną działek budowlanych - orzekł, w jakich okolicznościach dany podmiot należy uznawać za podatnika VAT, dla uzyskania takiego statusu nie jest wystarczający sam zamiar dokonywania określonych czynności w sposób częstotliwy.

Pana zdaniem, zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, grunty są także towarem. W związku z powyższym odpłatna dostawa gruntu stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu. Ustawa wprowadza jednakże zwolnienie podatkowe w odniesieniu do części dostaw, których przedmiotem jest grunt. Po ponownym powołaniu treści art. 43 ust. 1 pkt 9 stwierdził Pan, że zwolnienie przysługuje zatem wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, działek rekreacyjnych. Podkreślić należy, że nie ma znaczenia faktyczny i aktualny sposób wykorzystywania gruntu. Charakter gruntu należy ustalać zasadniczo na podstawie przepisów prawa miejscowego (tekst jedn.: lokalnych planów zagospodarowania przestrzennego, ewentualne studium takiego planu). Stwierdził Pan, że w przypadku, gdy nie ma takich planów pomocna w ustaleniu charakteru i przeznaczenia gruntu może być decyzja dotycząca ustalenia warunków zabudowy danego gruntu. Można się również odwoływać do ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez starostę. Wskazał Pan, że w związku z tym, że ustawa nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie "tereny przeznaczone pod zabudowę" obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie. Generalnie należy przyjąć, że ustawowemu zwolnieniu podlega sprzedaż gruntów, które mają status innych niż budowlane (a zatem np. gruntów rolnych, leśnych, rekreacyjnych) oraz gruntów innych niż przeznaczone pod zabudowę (co np. należy ustalić na podstawie planów zagospodarowania przestrzennego). Wskazał Pan, że zwolnienie to oparte jest na regulacji art. 135 ust. 1 lit; k) Dyrektywy 2006/112, zgodnie z którą państwa członkowskie UE zwolnią od podatku VAT dostawy terenów niezabudowanych inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy nr 112, bowiem zgodnie z wymienionym przepisem terenem budowlanym jest każdy grunt uzbrojony lub nieuzbrojony, uznawany za teren budowlany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest

* prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w postępowaniu egzekucyjnym,

* nieprawidłowe - w zakresie braku obowiązku udokumentowania tej transakcji fakturą VAT.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem oraz dostawy terenu budowlanego.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Naczelnik urzędu skarbowego - stosownie do treści art. 96 ust. 9 ustawy - wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.

Zgodnie z art. 97 ust. 16 ustawy, wykreślenie podatnika z rejestru jako podatnika VAT, o którym mowa w art. 96 ust. 6, 8 i 9, jest równoznaczne z wykreśleniem go z rejestru jako podatnika VAT UE.

Stawka podatku, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 (art. 41 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku (art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Zgodnie treści art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, w brzmieniu obowiązującym od ww. daty, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

Stosownie, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko spółce w likwidacji, której przedmiotem jest grunt, dla którego wydano decyzję o warunkach zabudowy. Działka gruntu jest ogrodzona płotem z siatki stalowej z bramą wjazdową, poza tym znajdują się na niej drzewa i krzewy bezładnie i dziko rosnące. Zgodnie z zapisami znajdującymi się w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, grunt położony jest w strefie miasta na obszarze zabudowanym do przekształceń i uzupełnień zabudowy na cele funkcji mieszkaniowej oraz działalności gospodarczej rolniczych i nierolniczych w granicach głównego zbiornika wód podziemnych oraz na terenie parku.... Przedmiotowa działka gruntu nie jest objęta uchwałą o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Posiada Pan zaświadczenie z urzędu skarbowego, z którego wynika, że dłużnik z dniem 4 stycznia 2012 r. został wykreślony z rejestru podatników podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów pozwala stwierdzić, że planowana dostawa gruntu niezabudowanego w trybie egzekucji komorniczej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla przedmiotowego gruntu wydano - jak wynika z treści wniosku - decyzję o warunkach zabudowy, co oznacza, że teren ten spełnia warunki do uznania go za budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji jego dostawa nie może być zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wobec tego planowana sprzedaż będzie opodatkowana - na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - według 23% stawki podatku.

Jednocześnie stwierdzić należy, że nie można zgodzić się z Pana stanowiskiem odmawiającym statusu podatnika spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji - pomimo jej wykreślenia z rejestru podatników. Sam fakt wykreślenia z ewidencji podatników nie oznacza, że spółka w likwidacji w przyszłości nie będzie wykonywać czynności podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, co spowodowałoby ponowne uzyskanie statusu podatnika tego podatku. Należy zauważyć, że przedstawiona przez Pana argumentacja w tym zakresie odnosi się do podmiotów, które w momencie dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie są podatnikami od towarów i usług i tak naprawdę nimi nigdy nie były (osób fizycznych dokonujących sprzedaży majątku prywatnego). Należy wskazać, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie posiada majątku prywatnego. Wszystko co posiada stanowi majątek spółki, ponieważ jest utworzona w celu prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy. Nieruchomość gruntowa, która ma być przedmiotem sprzedaży, została zakupiona przez podatnika podatku od towarów i usług, a więc z zamiarem wykorzystania jej w działalności gospodarczej. Skoro sprzedaż licytacyjna dotyczy majątku podmiotu gospodarczego, którym jest dłużnik, należy uznać go za podatnika podatku od towarów i usług. Konsekwencją powyższego jest to, że dokonując planowanej dostawy wystąpi Pan w charakterze płatnika podatku, o którym mowa art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy stwierdzić, że wbrew stanowisku zawartemu we wniosku, będzie Pan zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tą sprzedaż, ponieważ pomimo tego, że dłużnik został wykreślony z rejestru podatników podatku od towarów i usług, dostawa przedmiotowego gruntu, będzie skutkowała tym, że w tej transakcji dłużnik wystąpi w charakterze podatnika tego podatku, dokonującego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo wskazać należy, że kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę nieruchomości została rozstrzygnięta postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania nr ITPP2/443-1227/13/AJ.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.