ITPP2/443-1226c/10/AK - Wysokość stawki VAT w transporcie międzynarodowym.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 25 lutego 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1226c/10/AK Wysokość stawki VAT w transporcie międzynarodowym.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2010 r. (data wpływu 2 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 15 lutego 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do usług spedycji wykonywanych na rzecz przedsiębiorców mających siedzibę na terytorium kraju, w sytuacji braku dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynikałby wywóz towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 15 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do usług spedycji wykonywanych na rzecz przedsiębiorców mających siedzibę na terytorium kraju, w sytuacji braku dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynikałby wywóz towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi spedycji na rzecz innych przedsiębiorców polskich. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, podobnie jak jej kontrahenci (zarówno usługodawca, jak i usługobiorca są zarejestrowani w Polsce). Usługa jest wykonywana na zlecenie firmy polskiej z siedzibą w Polsce w następujący sposób: Spółka dokonuje spedycji lądowej towaru do któregoś z portów Europy Zachodniej (Niemiec, Holandii), a następnie organizuje transport morski poza Europę (np. do Azji lub Afryki). Biorąc pod uwagę obecne uregulowania przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, Spółka wystawia fakturę VAT za całą usługę z preferencyjną stawką 0%. Na wykonanie tej usługi posiada potwierdzone przez urzędy kopie stosownych dokumentów, t.j. list przewozowy CMR i konosament, świadczące, że usługa jest częścią transportu międzynarodowego. Nie posiada natomiast dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika wywóz towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest zastosowanie stawki 0% na całość wykonanej usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione powyżej stanowisko jest prawidłowe. Spółka, po powołaniu treści art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług stwierdziła, iż miejsce świadczenia usług transportu międzynarodowego towarów ustalane jest w oparciu o zasady ogólne określone w tym przepisie, czyli jest to miejsce siedziby usługobiorcy.

Wskazała, ze z art. 83 ust. 1 ustawy wynika, że stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego. Jednocześnie § 8 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2009 r. stanowi, że obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do:

* usług transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego;

* wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Spółka uważa, że nowelizacja art. 28b ustawy pozwala stosować na fakturach stawkę 0% na całość transportu, pod warunkiem posiadania dokumentacji wymienionej w art. 83 ust. 5 ustawy.

Wskazała, iż dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy są - zgodnie z ust. 5 tegoż artykułu - w przypadku transportu:

* towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora) z zastrzeżeniem pkt 2;

* towarów importowanych - oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;

* towarów przez eksportera - dowód wywozu towarów.

Spółka stwierdziła, iż w razie dokonywania odprawy celnej towarów w kraju innym niż Polska, do transakcji nie znajdzie zastosowania wymóg wynikający z art. 83 ust. 5 pkt 3 ustawy, dotyczący wyłącznie eksportu towarów (czyli potwierdzonego przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty - zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy). W przypadku odprawy celnej towaru poza Polską nie mamy do czynienia z eksportem towaru w rozumieniu polskiej ustawy. W konsekwencji, w takim przypadku Spółka, aby opodatkować usługę stawką 0%, nie jest zobowiązana do posiadania dokumentu potwierdzającego wywóz towarów, lecz jedynie dokumenty wynikające z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy (a te Spółka zawsze posiada).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W związku z faktem, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2010 r., oceny prawnej tego stanowiska dokonuje się w oparciu o przepisy obowiązujące w 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez terytorium państwa trzeciego - zgodnie z pkt 5 powyższego artykułu - rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty.

W myśl art. 2 pkt 8 powołanej ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

a.

dostawcę lub na jego rzecz, lub

b.

nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1777/2005".

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym państwie. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1.

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka świadczy usługi spedycji na rzecz podmiotów (przedsiębiorców) mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce, uznawanych na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, za podatników. Zatem dokonując analizy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że zawarte w nim wyłączenia nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie. Miejsce świadczenia przedmiotowych usług należy ustalić więc na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym artykule, zgodnie z którą, miejscem świadczenia i opodatkowania usług będących przedmiotem pytania jest terytorium Polski, bowiem tu usługobiorcy posiadają swoje siedziby.

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23 - na podstawie art. 83 ust. 3 ustawy - rozumie się:

1.

przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

a.

z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,

b.

z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,

c.

z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),

d.

z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju;

2.

przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:

a.

z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,

b.

z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,

c.

z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);

3.

usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.

Stosownie do ust. 5 powołanego artykułu, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1.

towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;

2.

towarów importowanych - oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;

3.

towarów przez eksportera - dowód wywozu towarów;

4.

osób - międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, o ile są związane z międzynarodowym transportem towarów, po spełnieniu określonych warunków, korzystają z preferencyjnego opodatkowania stawką 0% podatku.

W znaczeniu słownikowym "spedycja" to ogół czynności, których celem jest zorganizowanie przewozu rzeczy. Zgodnie z art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. Spedytor oprócz wysłania lub odbioru przesyłki zobowiązany jest między innymi do:

1.

podejmowania czynności potrzebnych do uzyskania zwrotu nienależnie pobranych sum z tytułu przewoźnego, cła i innych należności związanych z przewozem przesyłki,

2.

podejmowania czynności potrzebnych do zabezpieczenia praw dającego zlecenie lub osoby przez niego wskazanej względem przewoźnika albo innego spedytora,

3.

ponoszenia odpowiedzialności za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonywaniu zlecenia.

Z art. 800 Kodeksu cywilnego wynika, że spedytor przy realizacji przewozu nie musi korzystać z usług podmiotów zewnętrznych, lecz może również sam dokonywać przewozu. W takim przypadku spedytor ma jednocześnie prawa i obowiązki przewoźnika.

Z powyższych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, iż pod pojęciem "spedycja" mieści się znacznie szerszy zakres czynności niż pod pojęciem "transport". Spedycja bowiem obejmować może cały szereg czynności: odebranie towaru od nadawcy, dostarczenie do miejsca formowania przesyłki, załadunek, przewóz, wyładunek, dostarczenie do ostatecznego odbiorcy, załatwienie wszelkich formalności i wypełnienie dokumentacji. Nie oznacza to jednak, iż spedytor musi sam wykonać wszystkie te czynności wykonać. Działalność spedytora może ograniczać się jedynie do znalezienia firmy, która wszystkie te czynności wykona na jego zlecenie. Natomiast transport to z reguły umowa o przewóz.

Według § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do:

1.

usług transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego,

2.

wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Stosownie do treści ust. 2 powyższego paragrafu, przepis ust. 1 pkt 1 i 2 stosuje się w przypadku posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi spedycji na rzecz innych przedsiębiorców polskich, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, podobnie jak jej kontrahenci (zarówno usługodawca, jak i usługobiorca są zarejestrowani w Polsce). Usługa jest wykonywana na zlecenie firmy polskiej z siedzibą w Polsce w następujący sposób: Spółka dokonuje spedycji lądowej towaru do któregoś z portów Europy Zachodniej (Niemiec, Holandii), a następnie organizuje transport morski poza Europę (np. do Azji lub Afryki). Na wykonanie tej usługi posiada potwierdzone przez urzędy kopie stosownych dokumentów, t.j. list przewozowy CMR i konosament, świadczące, że usługa jest częścią transportu międzynarodowego. Nie posiada natomiast dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika wywóz towarów.

Analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora, dla zastosowania 0% stawki podatku nie jest warunkiem koniecznym posiadanie dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 3 ustawy, a więc dowodu wywozu towarów. Jakkolwiek za prawidłowe uznać należy stanowisko Spółki, iż wystarczające jest dysponowanie dokumentami, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, należy jednak mieć na względzie, iż z dokumentów tych - listu przewozowego lub dokumentu spedytorskiego (konosamentu morskiego), stosowanych wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub z innego dokumentu, jednoznacznie wynikać musi, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

W związku z powyższym, wobec faktu, iż wykonywane przez Spółkę usługi spedycyjne - jak wynika z treści wniosku - związane są z transportem międzynarodowym, w sytuacji, gdy z posiadanych dokumentów, t.j. listu przewozowego CMR i konosamentu jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, podlegają one opodatkowaniu 0% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Końcowo wskazać należy, iż kwestie dotyczące prawa do zastosowania 0% stawki podatku do usług spedycji towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, wykonywanych na rzecz przedsiębiorców mających siedzibę na terytorium kraju, w sytuacji braku dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynikałby fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, zastosowania 0% stawki podatku do usług spedycji towarów importowanych na terytorium Polski, w sytuacji, gdy tylko część wartości usługi będzie wliczona do podstawy opodatkowania z tytułu importu tych towarów oraz zastosowania 0% stawki podatku dla usług spedycji, w sytuacji posiadania dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynikałby wywóz towarów, rozstrzygnięte zostały w interpretacjach odpowiednio nr ITPP2/443-1226a/10/AK, ITPP2/443-1226b/10/AK i ITPP2/443-1226d/10/AK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl