ITPP2/443-1219/11/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2011 r. (data wpływu 31 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji jako podatnika VAT UE podmiotu zwolnionego podmiotowo od podatku, świadczącego usługi, których miejsce świadczenia i opodatkowania określa się zgodnie z art. 28b ustawy oraz sposobu dokumentowania tych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji jako podatnika VAT UE podmiotu zwolnionego podmiotowo od podatku, świadczącego usługi, których miejsce świadczenia i opodatkowania określa się zgodnie z art. 28b ustawy oraz sposobu dokumentowania tych usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zamierza Pani, jako osoba fizyczna zamieszkała na terytorium Polski, w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, świadczyć przez internet usługi tłumaczeń. Odbiorcami usług mają być m.in. osoby fizyczne mieszkające w Niemczech oraz osoby prawne mające siedzibę w Niemczech - będące podatnikami podatku od wartości dodanej. W związku z powyższym, miejscem świadczenia usług na rzecz tych podmiotów będzie terytorium Niemiec. Będzie Pani korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (obrót, z tytułu świadczenia usług dla podmiotów krajowych i zagranicznych nie przekroczy łącznie kwoty 150.000 zł). Wszelkie płatności dokonywane będą za pośrednictwem rachunku bankowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym, będzie miał zastosowanie przepis art. 97 ust. 3 pkt 2, w związku z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tzn. czy podatnik, pomimo nie przekroczenia wartości sprzedaży 150.000 zł, będzie miał obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 97 ww. ustawy).

* Czy, jeśli w opisanym powyżej stanie faktycznym przepis art. 97 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy będzie miał jednak zastosowanie (co wiązać się będzie z koniecznością złożenia zgłoszenia VAT-R i składania informacji podsumowujących), podatnik będzie mógł w zgłoszeniu VAT-R zadeklarować korzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ww. ustawy.

* Czy jeśli w opisanym wyżej stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT zwolniony oraz do składania informacji podsumowujących, przy dokumentowaniu świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium Niemiec, zastosowanie będą mieć przepisy:

* art. 97 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług i § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, czy

* art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej i § 14 rozporządzenia z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy nie będzie miał zastosowania. Wskazuje na to treść art. 100 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, który odnosi się tylko do świadczenia usług innych niż zwolnione. Skoro więc podatnik świadczył będzie usługi zwolnione na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, nie będzie zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego i składania informacji podsumowujących.

W Pani ocenie, żaden przepis ustawy o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, w związku z koniecznością rejestracji dla potrzeb składania informacji podsumowującej o usługach, do których stosuje się art. 28b, świadczonych na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Na prawidłowość powyższego stanowiska wskazuje także treść art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, który stanowi, iż obowiązkowi składania informacji podsumowujących podlegają podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE. Definicja podatnika zawarta w art. 15 ustawy jest pojęciem szerokim, obejmującym zarówno podatników zarejestrowanych jako VAT czynnych, jak i VAT zwolnionych.

W Pani ocenie, zastosowanie mieć będą przepisy art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej i § 14 ww. rozporządzenia z dnia 22 sierpnia 2005 r. Wskazała Pani, iż podziela stanowisko zawarte w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 września 2008 r. nr ILPP1/443-646/08-2/BD, zgodnie z którym podatnik nie ma możliwości dokumentowania świadczonych usług za pomocą faktur VAT w przypadku, gdy nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a właściwym sposobem dokumentowania wykonywanych usług jest wtedy wystawienie rachunku, o którym mowa w art. 87 Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym, Pani zdaniem, zastosowanie mieć będzie również § 14 ww. rozporządzenia z dnia 22 sierpnia 2005 r., nie będzie więc zobowiązana do podania w rachunku numeru NIP lub NIP poprzedzonego oznaczeniem PL.

W Pani ocenie, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym nie będzie miał zastosowania art. 97 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza powyższego przepisu wskazuje, iż obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej, poprzedzonym kodem PL, dotyczy tylko sytuacji, gdy podatnik ma obowiązek podania numeru, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (użyto sformułowania "podając numer"). Przepis ten nie dotyczy więc każdej sytuacji, gdy podatnik zarejestrowany jako VAT-UE świadczy usługi, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Na prawidłowość powyższego stanowiska wskazuje także § 26 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., w którym wymieniono elementy, jakie powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (wskazano m.in. konieczność oznaczenie faktury jako FAKTURA VAT). W związku z faktem, iż jako podatnik VAT zwolniony nie będzie miała możliwości wystawiania faktur VAT, w opisanym wyżej stanie faktycznym ww. przepisy art. 97 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług i § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., nie będą mieć zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebedących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2 powołanego artykułu).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W oparciu o ust. 9 cyt. artykułu, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast na podstawie ust. 10 powołanego artykułu, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Pod pojęciem sprzedaży - zgodnie z treścią art. 2 pkt 22 ustawy - należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

A contrario nie stanowią sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług m.in.: odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenia usług poza terytorium kraju (a więc dostawy towarów i świadczenia usług, których miejsce świadczenia znajduje się poza Polską).

W związku z powyższym przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego należy brać pod uwagę wyłącznie wartość opodatkowanej sprzedaży towarów i usług na terytorium kraju. W konsekwencji nie uwzględnia się wartości dostaw towarów oraz świadczenia usług, które są zwolnione przedmiotowo lub których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium Polski.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl ust. 3 ww. artykułu, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego" (art. 96 ust. 4 ustawy).

Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy mogą (ale nie muszą) złożyć zgłoszenie rejestracyjne. Wówczas naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT zwolnionego".

Należy również zwrócić uwagę na treść art. 97 ust. 1 ustawy, z którego wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W myśl ustępu 2 tego artykułu, przepis ustępu 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w tym ustępie i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6.

Stosownie do ust. 3 pkt 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zarejestrowane na potrzeby podatku, przy świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL (art. 97 ust. 10 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

W tym miejscu wskazać należy, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą w całości uregulowania dotyczące tej tematyki do treści art. 43 ustawy.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Nie należy mylić zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z wykonywaniem usług zwolnionych od podatku, wymienionych w art. 43 ustawy i § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.).

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Przy czym, za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 23. (§ 17 pkt 5 rozporządzenia).

Stosownie do § 26 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 7-22 i 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W myśl § 26 ust. 4 rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz:

Z treści wniosku wynika, iż zamierza Pani, jako osoba fizyczna zamieszkała na terytorium Polski, w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, świadczyć przez internet usługi tłumaczeń. Odbiorcami usług mają być m.in. osoby fizyczne mieszkające w Niemczech oraz osoby prawne mające siedzibę w Niemczech - będące podatnikami podatku od wartości dodanej. Będzie Pani korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (obrót, z tytułu świadczenia usług dla podmiotów krajowych i zagranicznych nie przekroczy łącznie kwoty 150.000 zł). Wszelkie płatności dokonywane będą za pośrednictwem rachunku bankowego.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż świadcząc - jak wynika z treści wniosku - usługi na rzecz podatników w rumieniu art. 28a ustawy, miejscem ich świadczenia i opodatkowania - zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy - będzie państwo, na terytorium którego znajduje się siedziba nabywcy (Niemcy).

Pomimo, że świadczone usługi nie będą opodatkowane na terytorium kraju, ma Pani obowiązek, w myśl art. 97 ust. 1 w związku z art. 97 ust. 3 oraz art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, zarejestrować się jako podatnik VAT UE, z możliwością skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ww. ustawy, o ile wartość sprzedaży opodatkowanej na terytorium kraju nie przekroczy kwoty 150.000 (bądź kwoty obliczonej w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli rozpocznie Pani działalność w trakcie roku podatkowego). Wobec faktu, iż charakter wykonywanych przez Panią usług nie wskazuje, by ich świadczenie mogło korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ustawy lub § 13 cyt. wcześniej rozporządzenia, będzie Pani również zobowiązana do składania w urzędzie skarbowym "informacji podsumowującej" o wykonanych usługach, których miejsce świadczenia i opodatkowania będzie na terytorium innych państw członkowskich niż Polska.

Dla udokumentowania świadczonych usług, o których mowa w art. 28b ustawy, będzie Pani zobowiązana - zgodnie z art. 87 Ordynacji podatkowej - wystawiać rachunki zawierające dane określone w § 26 rozporządzenia, w tym Pani numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL.

Tym samym stanowisko, zgodnie z którym przepis art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy nie będzie miał zastosowania, podatnik świadczył bowiem będzie usługi zwolnione, wobec czego nie będzie zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego i składania informacji podsumowujących, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.