ITPP2/443-11a/11/EK - Możliwość opodatkowania podatkiem VAT zakupu wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej bez prawa ich powrotnego przeniesienia na cedenta.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2010 r. (data wpływu 4 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 22 marca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zakupu wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej, bez prawa ich powrotnego przeniesienia na cedenta - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 22 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zakupu wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej, bez prawa ich powrotnego przeniesienia na cedenta.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka ma zamiar kupić od cedenta, na podstawie umowy cesji wierzytelności, jego własne wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej, bez prawa ich powrotnego przeniesienia na cedenta w części wierzytelności przeterminowanych i trudno ściągalnych w celu odzyskania zakupionych długów na swoją rzecz, przyjmując tym samym na siebie ryzyko niewypłacalności dłużników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do ww. zakupu ma zastosowanie ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych czy ustawa o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, do ww. zdarzenia ma zastosowanie ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych. Spółka wskazała, że jest zdania, iż w tej sytuacji nie ma zastosowania ustawa o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Natomiast instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polega na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, że nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza kupić od cedenta, na podstawie umowy cesji wierzytelności, jego własne wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej, bez prawa ich powrotnego przeniesienia na cedenta w części wierzytelności przeterminowanych i trudno ściągalnych w celu odzyskania zakupionych długów na swoją rzecz, przyjmując tym samym na siebie ryzyko niewypłacalności dłużników.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż skoro, na podstawie umowy cesji wierzytelności, Spółka uwolni dotychczasowego wierzyciela od ciężaru dochodzenia długu, i - jak wynika z treści złożonego wniosku - przejmie na siebie ryzyku niewypłacalności dłużników, tym samym wykona na rzecz cedenta usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Usługa ta będzie polegała na uwolnieniu dotychczasowego wierzyciela (cedenta) od konieczności podejmowania czynności związanych z egzekwowaniem długu i przejęciu ryzyka niewypłacalności dłużników.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że nabycie wierzytelności będzie - wbrew twierdzeniu Spółki - podlegało przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a nie przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie pozostaje okoliczność, iż nabycie wierzytelności nastąpi bez prawa ich powrotnego przeniesienia na cedenta. Fakt ten przesądza natomiast o tym, iż uwolnienie wierzyciela od ciężaru dochodzenia długu będzie miało charakter definitywny.

Końcowo informuje się, iż kwestię dotyczącą opodatkowania zakupu wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej z prawem ich powrotnego przeniesienia na cedenta rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej znak ITPP2/443-11b/11/EK, a kwestię dotyczącą opodatkowania zakupu wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej, w celu ich dalszej sprzedaży, w interpretacji indywidualnej znak ITPP2/443-11c/11/EK

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.