ITPP2/443-1187/10/AP - Ustalenie miejsca świadczenia usług na potrzeby opodatkowania podatkiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 11 lutego 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług polegających na dostarczaniu robotników dla zagranicznego podmiotu - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 11 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług polegających na dostarczaniu robotników dla zagranicznego podmiotu.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 16 lutego 2009 r. Spółka została wpisana do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia. W latach 2008-2009 wykonywała na rzecz norweskiego zleceniodawcy, będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, usługę polegającą na dostarczaniu polskich robotników o różnych specjalnościach dla zagranicznego pracodawcy, zgodnie z wymaganiami stawianymi w zamówieniu sporządzonym przez zleceniodawcę.

Za czynności powyższe Spółka obciążała kontrahenta norweskiego. Od kandydatów do pracy nie były pobierane żadne opłaty za usługi pośrednictwa. Pomiędzy Spółką a kandydatami do pracy nie były zawierane żadne umowy o pracę, zlecenia, czy o dzieło. Rola Spółki była ograniczona do pozyskania i dostarczenia personelu dla zagranicznego kontrahenta, w związku z czym nie ponosiła odpowiedzialności za pracę wykonywaną przez dostarczonych robotników.

W zakresie usługi mieściły się następujące czynności:

* selekcja i wybór odpowiednich kandydatów,

* dostarczenie kandydatów do pracy zgodnie z wymaganiami kontrahentów.

Przedmiotowa usługa mieści się w grupowaniu PKWiU określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) pod symbolem 74.50.1 "usługi wyszukiwania osób i miejsc pracy".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczona przez Spółkę usługa opisana w stanie faktycznym mieści się w zakresie znaczeniowym słów "dostarczania (oddelegowania) personelu", użytych w art. 27 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obowiązującym do 31 grudnia 2009 r., a tym samym do przedmiotowej usługi znajdzie zastosowanie art. 27 ust. 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym do ww. daty.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy określeniu miejsca opodatkowania będzie miał zastosowanie obowiązujący do 31 grudnia 2009 r. art. 27 ust. 3 ustawy. Opisane w stanie faktycznym czynności dostarczania pracowników są standardowymi i niezbędnymi czynnościami wykonywanymi w celu realizacji usługi na rzecz norweskiego kontrahenta. Spółka wskazała, że czynności rekrutacji wchodzące w skład procesu dostarczania pracowników objęte są dyspozycją art. 27 ust. 4 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2009 r., tzn. mieszczą się w zakresie znaczeniowym pojęcia "dostarczanie (oddelegowania) personelu", w związku z tym, że w ustawie w brzmieniu obowiązującym do ww. daty brak było definicji usług wymienionych w powyższym przepisie, jak również odwołania się do przepisów o statystyce publicznej. Zdaniem Spółki pojęciu "dostarczanie (oddelegowania) personelu" należy nadać możliwie szerokie znaczenie obejmujące m.in. usługi rekrutacji, składające się na czynności opisane w stanie faktycznym.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała interpretacje indywidualne: z dnia 26 listopada 2007 r. nr IPPP1/443-245/07-4/SM, z dnia 12 listopada 2008 r. nr IBPP3/443-571/08/IK oraz postanowienie z dnia 23 grudnia 2004 r. nr PPP/443-311-1/04.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w latach 2008-2009, oceny prawnej tego stanowiska dokonuje się w oparciu o przepisy obowiązujące w tym okresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do ust. 3 tego artykułu, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy nie.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług, wyrażona była w art. 27 ust. 1 ustawy. Przepis ten stanowił, że w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z ust. 3 pkt 2 powyższego artykułu, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Przepis ust. 4 pkt 5 tego artykułu określał, że przepis ust. 3 stosuje się do usług dostarczania (oddelegowania) personelu.

Jak wynika z powołanych regulacji, co do zasady świadczenie usług opodatkowane było w kraju świadczącego usługę, chyba że ze względu na ich specyficzny charakter ustawodawca objął je szczególnymi regulacjami.

Trzeba zauważyć, że ustawodawca wymieniając usługi dostarczania (oddelegowania) personelu w cyt. art. 27 ust. 4 pkt 5 ustawy, nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej usługi. Zatem ww. pojęcie należy traktować szeroko, biorąc pod uwagę charakter świadczonej usługi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w latach 2008-2009 Spółka wykonywała na rzecz norweskiego zleceniodawcy, będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, usługę polegającą na dostarczaniu polskich robotników o różnych specjalnościach dla zagranicznego pracodawcy, zgodnie z wymaganiami stawianymi w zamówieniu. Usługi obejmowały: selekcję i wybór odpowiednich kandydatów oraz dostarczenie kandydatów do pracy. Za czynności powyższe Spółka obciążała kontrahenta norweskiego. Pomiędzy Spółką a kandydatami do pracy nie były zawierane żadne umowy (o pracę, zlecenia, czy o dzieło). Rola Spółki ograniczała się do pozyskania i dostarczenia personelu dla zagranicznego kontrahenta, w związku z czym nie ponosiła odpowiedzialności za pracę wykonywaną przez dostarczonych robotników. Przedmiotowa usługa mieści się w grupowaniu PKWiU określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) pod symbolem 74.50.1 "usługi wyszukiwania osób i miejsc pracy".

Wobec powyższego oraz uwzględniając powołane przepisy należy stwierdzić, że miejscem świadczenia (opodatkowania) usług wykonywanych przez Spółkę w latach 2008-2009 - w myśl obowiązującego w tym okresie art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy - było miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. Z uwagi na charakter wykonywanych czynności, a także fakt, iż zakres znaczeniowy pojęcia "dostarczanie (oddelegowanie) personelu" nie został przez ustawodawcę jednoznacznie zdefiniowany, należy uznać, że ww. przepis obejmuje tego typu usługi. Pomimo że ustawodawca w treści tego przepisu nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej usług, wskazane przez Spółkę grupowanie PKWiU 74.50.1 "usługi wyszukiwania osób i miejsc pracy" potwierdza stanowisko Spółki, iż usługi rekrutacji wchodzące w skład procesu dostarczania pracowników, objęte są dyspozycją ww. przepisu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.