ITPP2/443-115/07/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2007 r. (data wpływu 12 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania na kasie fiskalnej jednoczesnej płatności za towar gotówką i kartą bankomatową - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania na kasie fiskalnej jednoczesnej płatności za towar gotówką i kartą bankomatową.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży toreb, walizek, pasków, portfeli. Są to wyroby renomowanych firm, więc ich ceny jednostkowe są wysokie. Często zdarza się, że klient płaci należność za towar w części gotówką, a drugą część kartą bankomatową. Dokumentacja prowadzona jest w postaci księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca wskazał, że nabijając na stan kasy rejestrującej należność możliwe jest zaznaczenie płatności gotówką lub kartą, nie jest natomiast możliwe jednoczesne zaznaczenie płatności kartą i gotówką.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można sprzedawać towar przyjmując należność kartą i gotówką zaznaczając na kasie dowolną formę płatności.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest to istotne, bowiem całą należność wykazuje w raporcie kasowym, natomiast w jakiej formie następuje zapłata za towar dla celów podatkowych nie ma znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do dyspozycji przepisu § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 z późn. zm.), podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 6 powoływanego wyżej rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym możliwości techniczne kasy fiskalnej nie pozwalają - przy jednoczesnej płatności za towar zarówno gotówką jak i kartą bankomatową - na wyodrębnienie, jaka część płatności uiszczona została gotówką, jaka zaś część uregulowana zostanie w formie bezgotówkowej.

Żaden z obowiązujących przepisów dotyczący ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, w przypadku gdy towar jest wydawany, nie porusza w swej treści kwestii formy płatności, zatem to, jak uiszczona zostanie zapłata za towar pozostaje obojętne dla powstania obowiązku podatkowego i prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług. Wskazanie formy płatności nie jest również jedną z obowiązkowych informacji, która musi znaleźć się na wydrukowanym paragonie fiskalnym.

Reasumując stwierdzić należy, iż skoro brak jest prawnych uregulowań w tej kwestii, normodawca podatkowy zezwala na dowolność w wykazywaniu formy płatności za wydawany towar, czyniąc jedynie podatnika zobowiązanym do wywiązania się z prawem nakazanych obowiązków ewidencyjnych i do prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług.

Końcowo zaznacza się, iż niniejsza interpretacja przesądza o prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy jedynie na gruncie prawnopodatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń