ITPP2/443-1131/14/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty obrotu podlegającej opodatkowaniu w związku z czynnością, której wykonanie spowodowało przekroczenie limitu zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty obrotu podlegającej opodatkowaniu w związku z czynnością, której wykonanie spowodowało przekroczenie limitu zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność w zakresie organizowania imprez turystycznych. W dniu 24 lipca 2014 r. osiągnął przychód w kwocie 171.138,00 zł w bieżącym roku podatkowym. Tym samym, w dniu 24 lipca 2014 r., zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stał się podatnikiem podatku od towarów i usług. Na Pana rachunek, w podanym wyżej dniu, wpłynęła kwota 38.170,00 zł. Urząd Skarbowy chce całą tę kwotę (tekst jedn.: 38.170,00 zł) włączyć do rozliczenia podatkiem od towarów i usług. Natomiast Pan, po zasięgnięciu opinii w Krajowej Informacji Podatkowej, stoi na stanowisku, że podatkiem winna być objęta wyłącznie nadwyżka od kwoty 150 tys. zł określonej w ww. przepisie ustawy, to jest kwota 21.138,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy pierwszy podatek od towarów i usług należy obliczyć z uwzględnieniem:

* kwoty 21.138,00 zł, to jest od kwoty która "weszła ustawowo w podatek od towarów i usług".

* od całej kwoty 38.170,00 zł, to jest przychodu uzyskanego w dniu 24 lipca 2014 r., która spowodowała przekroczenie kryterium zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym winno się uwzględnić wykładnię logiczną i przyjąć do pierwszego rozliczenia podatku kwotę 21.138,00 zł, to jest nadwyżkę z ostatniego przelewu przekraczającą kryterium 150 tys. zł. Określa to jednoznacznie przepis art. 113 ust. 1 ustawy, który wyznacza próg, a tym samym termin rozliczenia według zasad podatku od towarów i usług. Kwota z ostatniego przelewu, do 150 tys. zł nie powinna być rozliczana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Jak stanowi art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie ust. 2 tego artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

#8722; jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak wynika z treści ust. 5 powyższego artykułu, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Dokonane przez ustawodawcę od dnia 1 stycznia 2014 r. zmiany w art. 113 ustawy mają na celu w sposób bardziej precyzyjny i odpowiadający prawu unijnemu regulować stosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług dla drobnych przedsiębiorców, których obrót w skali roku nie przekracza 150.000 zł.

Zmiana w ust. 5 ww. artykułu jasno określa, od którego momentu, w przypadku utraty zwolnienia, należy zastosować opodatkowanie danej czynności. Z przepisu wynika, że cała transakcja, której dokonanie powoduje utratę prawa do zwolnienia objęta jest opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Momentem przekroczenia kwoty zwolnienia jest moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu danej czynności, który powoduje przekroczenie ww. limitu.

Zgodnie z art. 288 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1, z późn. zm.), kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

(1) wartość dostaw towarów i świadczenia usług, o ile są one opodatkowane;

(2) wartość transakcji zwolnionych z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie zgodnie z art. 110 i 111, art. 125 ust. 1, art. 127 i art. 128 ust. 1;

(3) wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146#8722;149 oraz art. 151, 152 i 153;

(4) wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)#8722;g) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.

Zbycie materialnych lub niematerialnych dóbr inwestycyjnych przedsiębiorstwa nie jest jednak uwzględniane przy obliczaniu obrotu.

Dokonane zatem od dnia 1 stycznia 2014 r. zmiany w ustawie o podatku od towarów i usług w sposób ściślejszy odwzorowują przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Również "Słownik języka polskiego PWN" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo "transakcja" jako operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Przez sprzedaż #8722; według definicji zawartej w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług #8722; należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do brzmienia art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2#8722;5, art. 30a#8722;30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis art. 119 ww. ustawy, stanowiący wyjątek od zasady ogólnej wyrażonej w powołanym art. 29a ustawy, wprowadza szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych, którego istotą jest opodatkowanie marży stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących usługi turystyki.

Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do treści ust. 2 omawianego artykułu, przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Jak wynika z ust. 3 cyt. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Ponadto, w świetle art. 119 ust. 3a ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Na podstawie ust. 5 tego artykułu, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a.

Obowiązek podatkowy dla usług turystyki opodatkowanych w systemie VAT marża powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zaznaczyć, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem świadczeniem złożonym, na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) jest to nabycie jednej, całościowej usługi turystycznej.

Analiza przestawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wskazano #8722; korzystał Pan ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to w sytuacji, gdy limit obrotu za rok ubiegły nie został przekroczony, zastosowanie znajdowało uregulowanie art. 113 ust. 5 tej ustawy, na podstawie którego powinien Pan sprawdzać w roku bieżącym, czy wartość sprzedaży przekroczy kwotę określoną w ust. 1 tego artykułu i spowoduje utratę prawa do zwolnienia od podatku. Ponieważ w dniu 24 lipca 2014 r. uzyskana przez Pana wartość sprzedaży wyniosła 171.138,00 zł, a na Jego rachunek w tym dniu wpłynęła kwota 38.170,00 zł, zwolnienie utraciło moc począwszy od czynności, którą przekroczono kwotę określoną w ww. art. 113 ust. 1 ustawy, tj. 150.000 zł. Wobec powyższego - wbrew Pana twierdzeniu - opodatkowaniu podlega całość kwoty 38.170,00 zł, a nie tylko nadwyżka ponad 150.000 zł, tj. kwota 21.138,00 zł. W konsekwencji, zaprezentowane we wniosku stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo zaznacza się, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia nie była ocena prawidłowości przyjęcia przez Pana dla celów stosowania art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług kwoty 171.138,00 zł osiągniętej z tytułu prowadzonej działalności w zakresie organizowania imprez turystycznych, albowiem z postawionego pytania określającego zakres złożonego wniosku nie wynika, aby kwestia ta miała być przedmiotem rozstrzygnięcia. W związku z tym, uznając w niniejszej sprawie, że do rozliczenia dla celów podatku od towarów i usług należy włączyć całą wartość transakcji, której dokonanie spowodowało utratę prawa do korzystania ze zwolnienia, tut. organ nie odniósł się do kwestii ewentualnego zastosowania w tym rozliczeniu powołanego przepisu art. 119 ust. 1 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację #8722; w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.