ITPP2/443-1108/13/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia nieruchomości gruntowych niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia nieruchomości gruntowych niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest następczynią prawną przedsiębiorstwa państwowego, działającego pod tą samą firmą. Powstała w wyniku komercjalizacji - przekształcenia ww. przedsiębiorstwa - dokonanej na podstawie aktu komercjalizacji (akt notarialny) z dnia 18 stycznia 2000 r. Na skutek powyższego przekształcenia Spółka przejęła cały majątek, w tym również nieruchomości. Obecnie planuje zbycia łącznie 7 działek w trybie i na zasadach wynikających z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie określenia sposobu i trybu organizowania przetargu na sprzedaż składników aktywów środków trwałych przez spółkę powstałą w wyniku komercjalizacji (Dz. U. Nr 27, poz. 177 z późn. zm.). Cztery z działek przeznaczonych do zbycia, których dotyczy wniosek, to nieruchomości niezabudowane, tj.: działka nr 8, 10 (dla których prowadzone są odrębne księgi wieczyste) oraz 17 i 35 (dla których prowadzone jest jedna księga wieczysta). Dla działek o numerach 8 i 10 decyzją z dnia 24 maja 2004 r. zostały ustalone warunki zabudowy (decyzja nr 323/04) polegające na możliwości budowy na tych nieruchomościach parkingu strzeżonego dla samochodów osobowych wraz oraz "stróżówki". Zgodnie z danymi uwidocznionymi w ewidencji gruntów, działki nr 8, 10 i 17 zostały oznaczone jako "zurbanizowane tereny niezabudowane", zaś działka o numerze 35, jako "grunty orne". Zgodnie z posiadaną wiedzą, dla ww. nieruchomości brak jest planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów niezabudowanych, tj. działek oznaczonych numerami 8, 10, 17, 35, podlega zwolnieniu od podatku, o którym mowa w art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego, tj. działek oznaczonych numerami 8, 10, 17, 35 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku ponieważ:

Spółka wskazała, że na przedmiotowe nieruchomości nie czyniła żadnych nadkładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1608), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. poz. 1722).

W myśl § 3 ust. 1 pkt ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązywał przepis § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Analiza przepisów obu rozporządzeń wskazuje, że w obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r. § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia znajdowało się bezpośrednie odniesienie do czynności zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, natomiast z § 3 ust. 1 pkt 4 obecnie obowiązującego rozporządzenia zapis ten został usunięty. Z uzasadnienia do rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2013 r. wynika, że na zmianę przepisu dotyczącego zwolnienia od podatku w odniesieniu do prawa użytkowania wieczystego miał wpływ fakt, że grunty spełniają definicję towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy oraz oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, jak i zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, jest zrównane z dostawą towarów. Zatem zarówno zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów na cele rolnicze, jak i oddanie takich gruntów w użytkowanie wieczyste, objęte będą regulacją art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka jest następczynią prawną przedsiębiorstwa państwowego - powstała w wyniku jego komercjalizacji, przejmując cały majątek przysługujący dotychczas przedsiębiorstwu państwowemu, w tym również nieruchomości. Obecnie planuje zbycie czterech działek niezabudowanych, tj. nr 8, 10, 17 i 35. Dla działek o numerach 8 i 10 decyzją z dnia 24 maja 2004 r. zostały ustalone warunki zabudowy (możliwość budowy parkingu strzeżonego dla samochodów osobowych wraz ze stróżówką). Zgodnie z danymi uwidocznionymi w ewidencji gruntów działki nr 8, 10, 17 zostały oznaczone jako "zurbanizowane tereny niezabudowane", zaś działka o numerze 35, jako "grunty orne". Zgodnie z posiadaną wiedzą dla tego terenu brak jest planu zagospodarowania przestrzennego.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zbycie prawa użytkowania wieczystego działek gruntu o nr 17 i 35 będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż grunty te nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a z treści wniosku nie wynika, aby została wydana decyzja o warunkach zabudowy, co oznacza, że nie są to tereny budowlane, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek gruntu o nr 8 i 10 - wbrew stanowisku Spółki - nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż dla tych gruntów została wydana decyzja o warunkach zabudowy, co oznacza, że są to tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji ich zbycie będzie podlegało opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Wobec powyższego rozstrzygnięcia stanowisko Spółki całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.