ITPP2/443-1097/09/EŁ - Ustalenie stawki podatku VAT obowiązującej przy sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2009 r. (data wpływu 18 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 3 marca 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 18 grudnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 3 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 grudnia 2009 r. przed notariuszem doszło do zawarcia umowy sprzedaży i sprzedaży warunkowej nieruchomości, pomiędzy Spółką z o.o. reprezentowaną przez syndyka masy upadłości Spółki (sprzedającym) a osobą kupującą. Umowa ta dotyczyła m.in. sprzedaży nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu nr 95/2, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Warunkiem sprzedaży jest to, że Agencja nie skorzysta z prawa pierwokupu. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wydanym w dniu 13 października 2009 r. przez Wójta Gminy, ww. działka oznaczona jest symbolem RV, a więc "grunty orne". Z zaświadczenia wydanego przez Wójta w dniu 23 października 2009 r. wynika, że dla tej działki brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast zgodnie z aktualnym i obowiązującym od dnia 14 grudnia 2005 r. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, działka ta stanowi obszary inwestycyjne. W umowie sprzedaży warunkowej sprzedający oświadczył, że sprzedaż ww. nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22 %, zgodnie z treścią ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości niezabudowanej, która:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż nieruchomości niezabudowanej, która w rejestrze gruntów oznaczona jest jako grunty orne, nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a zgodnie z aktualnym i obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego stanowi obszary inwestycyjne - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22 %. Wskazał, iż zajęte stanowisko wynika z faktu, że w przedmiotowej sprawie należy brać pod uwagę przeznaczenie gruntu, a więc "przeznaczenie inwestycyjne" a nie zaewidencjonowanie gruntów w rejestrze jako "grunty orne".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jaki i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, które są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w ww. artykule posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Sporządzany jest projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisem studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Pojęcie "zagospodarowanie" mówi o zasadach zagospodarowania, co jednoznacznie wskazuje, iż pod pojęciem tym należy rozumieć wszystkie możliwości racjonalnego wykorzystania terenu i jego zasobów.

Wskazać także należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Podkreślić należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do dokonywania wykładni przepisów prawa miejscowego odnoszących się do kwestii zagospodarowania przestrzennego. Właściwym rzeczowo w tej sprawie jest organ sporządzający studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, będące podstawą do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zawarto umowę sprzedaży warunkowej nieruchomości nr 95/2, stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów jest to działka rolna. Dla tego terenu nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast zgodnie z aktualnym i obowiązującym od dnia 14 grudnia 2005 r. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, stanowi on obszary inwestycyjne.

Analizując powyższe należy wskazać, iż ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmując zwolnieniem od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę, nie uzależnił zastosowania zwolnienia od faktu, czy w momencie dostawy istnieje możliwość ich zabudowy. Wyraźnie chodzi tu o tereny przeznaczone pod zabudowę w momencie sprzedaży. Okoliczności sprawy (zapisy w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy) wskazują, iż przedmiotowa nieruchomość jest przeznaczona pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów podatkowych należy stwierdzić, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu wg stawki 22 %.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.