ITPP2/443-1095a/09/AJ
Pismo z dnia 8 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1095a/09/AJ
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 18 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 5 lutego 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży działki budowlanej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 grudnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 5 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży działki budowlanej.
W przedmiotowym wniosku oraz w jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
W marcu 2006 r. wraz z żoną sprzedał Pan mieszkanie, w którym zamieszkiwał od 27 lat. Pana zamiarem było przeniesienie się na obrzeża miasta, jednakże z uwagi na nieumiejętność poruszania się po rynku nieruchomości i ze względu na gwałtowny wzrost cen nieruchomości, zmuszony został Pan do zmiany planów. W związku z tym pod koniec 2006 r. wspólnie z córką i żona stał się Pan właścicielem działki rolnej. Podłączenie mediów zajęło kilka lat i okazało się, że zagospodarowanie tak dużej działki przekracza Pana możliwości, a ponadto dzieci nie chciały inwestować w grunt, który jest częścią wspólną. W związku z tym działkę podzielono w ten sposób, aby każde dziecko otrzymało swoją część. W wyniku podziału powstało 5 działek: dwie dla Pana i żony, trzy dla dzieci, przy czym jedna z Pana działek została przeznaczona na sprzedaż z uwagi na trudną sytuację materialną i brak możliwości sfinansowania budowy domu ze środków własnych. Pieniądze otrzymane ze sprzedaży miały być przeznaczone na rozpoczęcie budowy domu (przy podziale działki uzyskano decyzję o warunkach zabudowy).
W dniu 3 grudnia 2009 r. podpisano umowę przedwstępną, jednak do podpisania umowy okazały się niezbędne dodatkowe dokumenty, a data podpisania umowy ostatecznej uzależniona jest od otrzymania kredytu przez kupujących. Przy kompletowaniu dokumentów okazało się, że w międzyczasie zmianie uległo przeznaczenie gruntów. Nie są to już grunty rolne, a przeznaczone pod zabudowę, co wynika z planu zagospodarowania przestrzennego, który został uchwalony w dniu 30 września 2009 r., ogłoszony w dniu 1 grudnia 2009 r., a wszedł w życie w dniu 1 stycznia 2010 r. (uchwała Rady Miejskiej z dnia 30 września 2009 r.).
Transakcję sprzedaży przeprowadza Pan po raz pierwszy w życiu i nie zdawał sobie sprawy z obowiązujących w tym zakresie przepisów.
Grunt przeznaczony do sprzedaży nigdy nie był wykorzystywany do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej ani rolniczej, nie był źródłem dochodu, nie był przedmiotem umowy dzierżawy ani najmu. Od momentu zakupu czynione były przygotowania gruntu do budowy domu (uzbrojenie działki). Grunt nie jest zabudowany i jest jedyną nieruchomością jaką Pan nabył (poza wykupem i sprzedażą mieszkania). Stanowi jedyny Pana majątek. W przyszłości nie planuje Pan sprzedaży innych nieruchomości.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w przypadku sprzedaży w całości, jednorazowo, nieruchomości nabytej do celów osobistych, bez zamiaru odsprzedaży, transakcja taka będzie objęta podatkiem od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając część swojego majątku nie powinienem odprowadzać podatku od towarów i usług, biorąc pod uwagę, że sprzedaż nie była przeprowadzona w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).
W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, a tym samym stwierdzić powstanie obowiązku podatkowego, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Dlatego też uzasadnionym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.
W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze czynność ta ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że pod koniec 2006 r. nabył Pan wspólnie żoną i córką działkę gruntu rolnego z zamiarem wybudowania domu. Z uwagi na zmianę planów rodzinnych oraz trudną sytuację finansową podjęto decyzję o podziale działki na pięć części, z których jedna przeznaczona została na sprzedaż, celem rozpoczęcia budowy domu za środki uzyskane z jej sprzedaży. Działka ta nigdy nie była przedmiotem działalności gospodarczej, ani też rolniczej, nie była wynajmowana ani wydzierżawiana. Oprócz sprzedaży mieszkania nie dokonywał Pan nigdy innych transakcji sprzedaży nieruchomości.
Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że sprzedaż jednej działki będzie wyrazem realizacji przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W tym przypadku nie zostaną spełnione przedmiotowe i podmiotowe elementy, od których ustawodawca uzależnił uznanie wykonywanych czynności za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa gruntów przeznaczonych pod zabudowę mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, ale w niniejszym przypadku brak jest zamiaru częstotliwego wykonywania takiej czynności (jednorazowa sprzedaż majątku osobistego) - element przedmiotowy. W związku z tym, że dostawa dokonywana będzie przez osobę, która nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie ma statusu podatnika - element podmiotowy. Z tych też względów do opisanej we wniosku transakcji nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a co się z tym wiąże - sprzedaż działki nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że tutejszy organ nie dokonywał oceny dokumentów załączonych do wniosku, bowiem zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, a niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.
Podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Pana. Jeżeli żona zamierza uzyskać interpretację indywidualną, obowiązana jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niej stanu faktycznego, pytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.