ITPP2/443-1094/11/AK - Określenie podstawy opodatkowania VAT w imporcie towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2011 r. (data wpływu 2 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w imporcie towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w imporcie towarów.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zamierza Pani importować towar (maszyny) z kraju trzeciego (Chiny) na terytorium kraju (Polska). Zgodnie z kontraktem, zakup i transport towarów odbywać się będzie drogą morską pomiędzy portem w Chinach, a portem morskim w G., a następnie będzie przewożony w kontenerze do siedziby/magazynu importera do S. W S. kontener będzie rozładowany i 5 maszyn będących przedmiotem importu zostanie przewiezionych na koszt importera do pięciu odbiorców do różnych miejsc na terenie Polski.

Zgodnie z kontraktem, koszt transportu importowanych maszyn do S. leży w gestii sprzedawcy i zawarty jest w cenie towaru - warunki dostawy DDU S., co znajduje potwierdzenie w kontrakcie i fakturze zakupu towaru (dokumenty, na podstawie których towar jest importowany na teren kraju z państwa trzeciego).

W konosamencie wskazano port załadunku (Chiny) i port wyładunku (G.), bowiem jest to dokument przewozowy w transporcie morskim pomiędzy oznaczonymi portami. W polu odbiorca, w konosamencie wskazano firmę spedycją z siedzibą w G., która organizuje transport oraz odbiorcę towaru - importera z siedzibą w S. Na fakturze zakupu wskazano zgodnie z kontraktem - warunki dostawy towaru DDU S. i wyodrębniono koszty transportu: na odcinku morski port w Chinach - port w G. oraz na odcinku lądowym port w G. - siedziba/magazyn importera w S.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze treść art. 29 ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług, pierwszym miejscem przeznaczenia na terenie kraju w związku z importem towaru będzie port morski w G., czy siedziba/magazyn importera w S. i czy koszty transportu ze S. do pieciu docelowych odbiorców na terenie kraju należy uwzględnić w podstawie opodatkowania w zgłoszeniu celnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, pierwszym miejscem przeznaczenia na terytorium kraju dla importowanego towaru w niniejszym przypadku będzie siedziba/magazyn importera, czyli S. Zatem koszty transportu do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju są już zawarte w cenie towaru (warunki dostawy DDU S.) i ujęte są w wartości celnej, czyli automatycznie są ujęte w podstawie opodatkowania w zgłoszeniu celnym. Ponieważ S. jest pierwszym miejscem przeznaczenia dla importowanego towaru na terenie kraju w związku z importem, a koszty transportu do tego miejsca zawarte są w cenie towaru, to importer nie ma obowiązku ich deklarowania, bo są składnikiem wartości celnej i wchodzą w skład podstawy opodatkowania w imporcie w zgłoszeniu celnym w procedurze dopuszczenia do obrotu.

W Pani ocenie, za "inne miejsce przeznaczenia na terytorium Wspólnoty", o którym mowa w ostatnim zdaniu art. 29 ust. 15 ustawy należy uznać miejsce na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty z wyłączeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem nie ma Pani obowiązku deklarowania w zgłoszeniu celnym kosztów transportu ze S. do pięciu docelowych odbiorców na terenie kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez import towarów - zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy - rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy), natomiast przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 29 ust. 13 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy (...).

Zgodnie z ust. 15 tego artykułu, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Decydujące znaczenie dla określenia pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju oraz innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej maja zatem zapisy w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane.

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 86 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 z późn. zm.), który do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług został zaimplementowany właśnie w ramach art. 29 ust. 15 tej ustawy. Zgodnie z ww. przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje, o ile nie zostały one włączone wcześniej, koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego importu, jak również koszty dodatkowe wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego. "Pierwsze miejsce przeznaczenia" oznacza miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na którego podstawie towary są importowane do państwa członkowskiego importu. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku w państwie członkowskim importu.

Z przepisu tego, wyraźniej jeszcze niż z art. 29 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że poza kosztami dodatkowymi poniesionymi do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego importu, Dyrektywa nakazuje uwzględniać w podstawie opodatkowania również koszty dodatkowe, wynikające z transportu do innego (dalszego) miejsca przeznaczenia, znajdującego się na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego, co nie wyklucza tego, że może być to również dalsze znane miejsce na terytorium państwa członkowskiego importu.

Mając zatem na uwadze zawartą w art. 2 ustawy definicję "terytorium Unii Europejskiej" brak jest podstaw, aby na tle art. 29 ust. 15 ustawy uznać, że za "terytorium Unii Europejskiej" należy uznać terytoria wszystkich państw członkowskich z wyłączeniem Polski.

Wskazać w tym miejscu należy, iż analogiczne stanowisko w tym zakresie zajął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 53/10.

Z treści wniosku wynika, że zamierza Pani importować towar (maszyny) z kraju trzeciego (Chiny) na terytorium kraju (Polska). Zgodnie z kontraktem, zakup i transport towarów odbywać się będzie drogą morską pomiędzy portem w Chinach, a portem morskim w G., a następnie będzie przewożony w kontenerze do siedziby/magazynu importera w kontenerze do S. W S. kontener będzie rozładowany i 5 maszyn będących przedmiotem importu zostanie przewiezionych na koszt importera do 5 odbiorców do różnych miejsc na terenie Polski.

Zgodnie z kontraktem, koszt transportu importowanych maszyn do S. leży w gestii sprzedawcy i zawarty jest w cenie towaru - warunki dostawy DDU S., co znajduje potwierdzenie w kontrakcie i fakturze zakupu towaru (dokumenty na podstawie których towar jest importowany na teren kraju z państwa trzeciego). W konosamencie wskazano port załadunku (Chiny) i port wyładunku (G.). W polu odbiorca, w konosamencie wskazano firmę spedycją z siedzibą w G., która organizuje transport oraz odbiorcę towaru - importera z siedzibą w S. Na fakturze zakupu wskazano zgodnie z kontraktem - warunki dostawy towaru DDU S. i wyodrębniono koszty transportu: na odcinku morski port w Chinach - port w G. oraz na odcinku lądowym port w G. - siedziba/magazyn importera w S.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro miejscem przeznaczenia towaru wymienionym w dokumencie przewozowym (konosamencie) będzie G., to pierwszym miejscem przeznaczenia importowanego towaru będzie G. Niemniej jednak, w sytuacji, gdy w momencie dokonania importu znane będzie inne miejsce docelowe ("inne miejsce przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej" - miejscem tym może być zarówno dalsze znane miejsce na terytorium państwa członkowskiego importu, jak i dalsze miejsce docelowe na terytorium innego państwa Unii Europejskiej, niż kraj importu), a więc siedziba/magazyn importera w S., koszty tego transportu - zgodnie z art. 29 ust. 15 ustawy - winny zostać wliczone do podstawy opodatkowania w imporcie towarów.

Oznacza to, iż koszty transportu maszyn ze S. do pięciu docelowych odbiorców na terenie kraju, jako nie wymienione w ww. przepisie, nie zwiększą podstawy opodatkowania w związku z ich importem.

Z uwagi na fakt, iż Pani zdaniem, pierwszym miejscem przeznaczenia na terytorium kraju dla importowanego towaru w niniejszym przypadku będzie siedziba/magazyn importera, czyli S. a "innym miejscem przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej", o którym mowa w ostatnim zdaniu art. 29 ust. 15 ustawy może być tylko miejsce na terytorium państwa członkowskiego Unii, z wyłączeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.