ITPP2/443-1075/14/AD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 listopada 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1075/14/AD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 8 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 12 listopada 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Decyzją ks.... została utworzona nowa Parafia w miejscowości B., która została wydzielona z istniejącej Parafii w miejscowości D. Sz. Parafia w miejscowości D. Sz. wykonując dekret przekazała majątek znajdujący się w obrębie granic miejscowości należących do nowej Parafii. Przekazanie majątku odbyło się aktem notarialnym jako darowizna i została zwolniona z opłat podatkowych. Życie nowej gminy (wspólnoty) parafialnej związane jest ściśle z miejscem wykonywania nie tylko posługi duszpasterskiej jakim jest kościół, ale także Dom Parafialny, jakiego na tym terenie brakuje. Parafia rozpoczęła zatem działania mające na celu budowę Domu Parafialnego i podjęła decyzję o przekształceniu posiadanej działki rolnej w miejscowości Ł. na budowlaną, którą zamierza w części po podziale zbyć.

Dochód ze sprzedaży ma natomiast być w całości przeznaczony na sfinansowanie budowy niezbędnego nowego obiekt jakim jest Dom Parafialny wraz z kaplicą, czyli na działalność statutową Kościoła Katolickiego, a nie gospodarczą.

Niewykluczone jest, że sprzedaż nastąpi jeszcze przed upływem pięciu lat od przejęcia nieruchomości, przez nowopowstałą Parafię, która jednakże jest kontynuatorem posiadania własności - należącej ponad 10 lat do tego samego związku wyznaniowego (Parafia Matka, z której wydzielono nową jednostkę organizacyjną Kościoła Katolickiego).

Działka leży w obszarze Natura 2000 w związku z tym do ochrony środowiska należy określenie, czy można na niej budować, a jeśli tak, to ile może powstać na niej budynków. Parafia złożyła dokumenty wnioskujące o możliwość powstania 14 budynków, a więc stąd 14 działek. Obecnie wniosek jest w trakcie rozpatrzenia. Z tych 14 działek Parafia planuje sprzedać tylko tyle ile wymagane będzie do sfinansowania budowy domu parafialnego. Według Parafii, sprzedaż do 5 działek powinna wystarczyć na zamknięcie budowy. Również sprzedaż działek jest ograniczona decyzją księdza arcybiskupa, który pozwolił na sprzedaż tylko tylu działek, aby sfinansować niezbędną dla funkcjonowania Parafii budowę. Pozostałe działki posłużą w przyszłości Parafii do zabezpieczenia swojej działalności duszpasterskiej. Ksiądz biskup zlecił aby wraz z rozwojem miejscowości w przyszłości na tych działkach wybudować kościół wraz z plebanią oraz zapleczem katechetycznym.

Sprzedaż działek ma na celu uzyskanie środków na budowę plebanii, będzie działaniem jednorazowym, polegającym na wyprzedaży posiadanego majątku, wszystkie działki jednocześnie będą zaoferowane do sprzedaży, możliwa jest jedna transakcja, Parafia po dokonaniu sprzedaży nie zamierza w dalszym ciągu zajmować się sprzedażą nieruchomości. Nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu, czy dzierżawy lub użyczenia, pozostawała w posiadaniu Parafii. Z uwagi na położenie działki w obszarze... warunkiem koniecznym według rozeznania możliwości ich zbycia jest otrzymanie opinii z ochrony środowiska, a ta wydana jest tylko przy określeniu warunków zabudowy. W związku z długą procedurą opiniowania, która jest potrzebna do wydania zgody przez Urząd Ochrony Środowiska, Parafia rozpoczęła tę procedurę i wystąpiła o warunki zabudowy. Obecnie procedura jest w toku i trudno stwierdzić ile jeszcze czasu potrwa. Parafia występowała o warunki nie w celu podwyższenia wartości nieruchomości ale po to, aby w ogóle była możliwa ich sprzedaż. Działka nie jest uzbrojona i Parafia przed ich sprzedażą nie będzie ich uzbrajać. Przy sprzedaży wystarczające będzie wywieszenie informacji na działce o sprzedaży. Parafia nie planuje korzystać z żadnych biur, ani portali internetowych pośredniczących w sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Parafię, będącą kościelną osobę prawną, która nie prowadzi działalności gospodarczej, nieruchomości rolnej przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe podlega opodatkowaniu VAT, zarówno przed upływem pięciu lat od przejęcia działki jak i po upływie.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując dostawy gruntu nie zamierza z nich czynić działań zorganizowanych i powtarzalnych (kontynuowania takiej działalności) i nie zmierza do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, a grunt otrzymany w darowiźnie nie był pierwotnie przeznaczony w celu jego zbycia, a zatem czynność taka nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym podmiot (Parafia) ją wykonujący nie uzyskuje statusu podatnika VAT.

Działki, będące w jej zasobach, nie były nabyte celem ich dalszej odsprzedaży z zyskiem. Parafia otrzymała je jako własne mienie w momencie utworzenia. Nie było zatem pierwotnym zamiarem Parafii zbycie wspominanych nieruchomości. Decyzja taka została podjęta dopiero później w momencie analizy możliwości finansowych przy realizacji inwestycji jaką jest budowa Domu Parafialnego wraz z kaplicą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że trudno uznać Parafię za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą działek. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działek Parafia będzie działała w charakterze handlowca. Nieruchomość została przekazana Parafii w drodze darowizny w związku z jej utworzeniem i nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innej czynności cywilnoprawnej. Decyzję o przekształceniu działki rolnej na budowlaną Parafia podjęła w z związku z uzyskaniem środków finansowych na budowę Domu Parafialnego. Nie będzie dokonywać sprzedaży wszystkich działek, a jedynie około 5, które będą wystarczające na sfinansowanie tej budowy. Pozostałe działki przeznaczy na swoją działalność (budowa kościoła z plebanią oraz zapleczem ketechetycznym). Ponadto, oprócz podziału gruntu i wystąpieniu z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, Parafia nie planuje wykonywać żadnych czynności, które można uznać za takie, które wykraczają poza zwykły zarząd jej majątkiem. Nie bez znaczenia jest także okoliczność, że działki położone na tej nieruchomości znajdują się w obszarze objętym Natura 2000, a zatem wszelkie procedury związane z przygotowaniem działek do sprzedaży dokonywane są w uzgodnieniu z Urzędem Ochrony Środowiska. Stąd też, aby otrzymać opinię z tej instytucji Parafia zobowiązana była uzyskać najpierw decyzję o warunkach zabudowy. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Parafia nie będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż przedmiotowych działek gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Parafię za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 14 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FSK 1453/11), z dnia 13 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 890/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl