ITPP2/443-105a/07/10-S/EŁ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 lipca 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-105a/07/10-S/EŁ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2007 r. (data wpływu 7 sierpnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0 % do usług uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0 % do usług uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie garbowania i farbowania skór futerkowych, głównie dla kontrahentów z krajów Unii Europejskiej. Otrzymuje też zlecenia na wykonywanie tego samego rodzaju usług od kontrahentów z krajów trzecich, którzy dostarczają towary, na których mają zostać wykonane usługi uszlachetniania. Towary z kraju trzeciego przywożone są na teren Niemiec. Wszystkie formalności z tym związane, na zlecenie klienta, wykonuje na terenie tego państwa spedytor niemiecki. Tam też towary zostają objęte procedurą tranzytu i są dostarczane Spółce, która dokonuje ich zgłoszenia w Urzędzie Celnym do procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń. Po wykonaniu na tych towarach usługi, Spółka dokonuje ich zgłoszenia do procedury tranzytu zewnętrznego, a następnie dostarcza je na terytorium Niemiec. Po objęciu towarów tą procedurą, zwraca się do Urzędu Celnego z wnioskiem o całkowite rozliczenie i zamknięcie procedury uszlachetniania, na skutek nadania towarom innego przeznaczenia celnego. Wniosek Spółki zawiera numer zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania czynnego oraz numer zgłoszenia celnego do procedury tranzytu zewnętrznego. Urzędem Celnym przeznaczenia w procedurze tranzytu jest Urząd Celny w F. Spółka, jako główny zobowiązany, realizuje swoje obowiązki wynikające z procedury tranzytu, w terminie dokonuje przedstawienia towarów w Urzędzie Celnym przeznaczenia. W konsekwencji przedmiotowe procedury są zamykane w systemie NCTS, zaś dodatkowo uzyskuje potwierdzenie zamknięcia procedury tranzytu zewnętrznego w postaci dokumentu T1. Po załatwieniu wszystkich formalności w Urzędzie Celnym (wyjścia) oraz Urzędzie Celnym (przeznaczenia) Spółka stosuje stawkę 0 % za wykonaną usługę, stosując art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka właściwie stosuje stawkę 0 %, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 24 w związku z art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy spełnia wszystkie niezbędne warunki.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zastosowania 0 % stawki podatku, stosując art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zostały spełnione wszystkie niezbędne warunki, to jest: towary zostały sprowadzone z terytorium kraju spoza terytorium UE, sprowadzono je na teren Polski, towary zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, usługa została wykonana bezpośrednio przez Spółkę, towary zostały wywiezione z terytorium Polski zgodnie z przepisami WKC. Prawidłowość wywozu towarów z terytorium Polski została potwierdzona podczas kontroli Naczelnika Urzędu Celnego. Zgodnie z art. 114 WKC, procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń pozwala na poddanie na terytorium UE procesowi uszlachetniania towarów przeznaczonych do powrotnego wywozu poza obszar celny Wspólnoty. Zgodnie z art. 118 WKC (który określa jakie warunki należy spełnić, aby procedura uszlachetniania została zakończona), organy celne wyznaczają termin, w którym produkty kompensacyjne muszą zostać wywiezione lub powrotnie wywiezione, bądź otrzymać inne przeznaczenie celne. Wywóz jest równoznaczny z nadaniem innego przeznaczenia celnego, które zgodnie z art. 4 pkt 15 oznacza m.in. objęcie towaru inną procedurą celną, którą jest również tranzyt zewnętrzny (pkt 16). Do tej właśnie procedury Spółka zgłasza towary wywożone z terytorium Polski, co jest zgodne z przepisami WKC.

Spółka wskazała, że nie posiada dokumentu papierowego potwierdzającego wywóz towaru z terytorium Polski poza teren UE, gdyż wszystkie procedury zamykane są elektronicznie w systemie NCTS, który nie daje możliwości wygenerowania dokumentu papierowego. W momencie zamknięcia polskiego T1 (tranzytu zewnętrznego) towar jest pod dozorem Urzędu Celnego w Niemczech, który nadzoruje wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Zdaniem Spółki, art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy nie obliguje do posiadania dokumentu (papierowego), potwierdzającego wywóz towarów, w przeciwieństwie do art. 83 ust. 7 pkt 2-7 i ust. 9. Po zacytowaniu fragmentu treści art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy, w myśl którego "jeżeli towary te zostaną wywiezione z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych", Spółka wskazała, iż wszystkie czynności od początku do końca odbywają się pod nadzorem celnym, zatem ich wywóz odbył się zgodnie z przepisami celnymi.

W interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2007 r. znak ITPP1/443-105A/07/EŁ, oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe przyjmując, że prawo do zastosowania stawki w wysokości 0 %, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy w związku z ust. 7 pkt 1 tego artykułu, przysługuje pod warunkiem, iż towar opuścił terytorium Wspólnoty. Uznano, iż skoro Spółka dysponuje wyłącznie dokumentami dotyczącymi zamknięcia procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń oraz zamknięcia procedury w transporcie zewnętrznym a nie dysponuje dokumentem, który mógłby stanowić podstawę do stwierdzenia, iż przedmiotowe towary opuściły terytorium Wspólnoty Europejskiej, to Spółce nie przysługuje prawo do zastosowania preferencyjnej, 0 % stawki, w oparciu o ww. przepisy.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 29 lipca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 492/08, uchylił zaskarżoną interpretację.

W wydanym wyroku Sąd wskazał, że warunkiem zastosowania stawki 0 % w przypadku usług uszlachetniania, jest wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Tylko w przypadku wywozu usługę będzie można uznać za taką, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług. Podniósł, iż przepis art. 83 ust. 7 pkt 1 w związku z art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy i użyte sformułowanie "jeżeli towary te zostaną wywiezione", należy interpretować w ten sposób, że zanim zostanie zastosowana ta stawka koniecznym jest, aby towar opuścił terytorium Wspólnoty.

W wyroku tym Sąd podzielił także pogląd tut. organu, iż kwestie dotyczące procedur celnych podlegają interpretacji organów celnych. Oznacza to, że wypowiedź co do możliwości uznania, iż nadanie innego przeznaczenia celnego uszlachetnionym towarom, jest równoznaczne z wywozem towarów poza terytorium Wspólnoty, należy do tych organów.

Sąd nie podzielił natomiast stanowiska w kwestii obowiązku posiadania przez podatnika dokumentów świadczących o dokonaniu wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Uznał, iż posiadanie powyższych dokumentów nie jest warunkiem zastosowania stawki 0 %, gdyż warunkiem tym jest faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, zgodnie z warunkami prawa celnego. Wskazał, iż ani z art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy, ani z przepisów prawa wspólnotowego, wymóg taki nie może być wywiedziony. Uznał, iż pominięcie wymogu posiadania przez podatnika tych dokumentów jest celowym działaniem ustawodawcy, który dostosował przepis polskiej ustawy, do unormowań prawa wspólnotowego, w których warunek taki nie występuje.

Pismem z dnia 10 października 2008 r. Spółka złożyła skargę kasacyjną na ww. wyrok WSA w Warszawie. Zaskarżając wyrok w całości wniosła o jego uchylenie oraz uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA.

Zgodziła się ze stanowiskiem Sądu, że zaskarżona interpretacja indywidualna narusza prawo i podlega uchyleniu. Zaakceptowała i poparła przedstawione w uzasadnieniu wyroku wywody Sądu dotyczące trybu i warunków zmiany interpretacji oraz braku podstaw prawnych do stwierdzenia warunków dokumentacyjnych, dla zastosowania stawki 0 %.

Natomiast za sprzeczną z prawem uznała ocenę dotyczącą zastosowania stawki 0 %, w zakresie w jakim Sad uznał, iż zastosowanie tej stawki możliwe to jest dopiero w chwili, w której nastąpi faktyczny wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Minister Finansów, w dniu 15 października 2008 r., nie zgadzając się w częścią uzasadnienia WSA złożył skargę kasacyjną. Zaskarżając wyrok wniósł o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez WSA. Zarzucił naruszenie prawa, poprzez błędną wykładnię prowadząca do wniosku, iż brak jest podstaw prawnych do dokonania w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa weryfikacji oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lutego 2010 r. oddalił skargi kasacyjne (Spółki i Ministra Finansów).

Odnosząc się do stanowiska zawartego w skardze kasacyjnej Ministra Finansów NSA wskazał, że nie można zgodzić się z poglądem, iż instytucja odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa daje możliwość kontrolowania i weryfikowania treści zakwestionowanej interpretacji indywidualnej. W sytuacji zauważenia przez organ podatkowy błędu dokonanego w interpretacji, należało uruchomić z urzędu procedurę zmiany interpretacji w trybie przewidzianym przez art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej.

Na uwzględnienie nie zasługiwały także zarzuty sformułowane w skardze kasacyjnej wniesionej przez Spółkę. NSA wskazał, iż wykładnia literalna art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje na konieczność opuszczenia przez towar terytorium Wspólnoty. Choć nie określa czasu, w jakim towar winien być wywieziony, to wskazuje na konieczność zaistnienia "skutku" w postaci wywozu. Ustawodawca dla określenia tego warunku posłużył się gramatycznym trybem warunkowym i stroną bierną. Zdaniem Sądu, nie należy go utożsamiać z przypisaniem czynności wywozu czasu przyszłego. Wskazał, iż ten sam skutek został również określony w przepisach Dyrektywy 112. W art. 146 ust. 1 lit. d) wskazano, że zwalnia się transakcję, jeśli rzecz ruchoma została nabyta lub importowana w celu przeprowadzenia takich prac na terytorium Wspólnoty oraz "...wysłana lub przetransponowana poza terytorium Wspólnoty". Zatem literalna wykładnia zarówno przepisu krajowego, jak i Dyrektywy 112 wskazuje, że dla zastosowania stawki 0 % w przedmiotowej sprawie konieczne jest, aby towar opuścił terytorium Wspólnoty.

Ponadto, zdaniem NSA, wskazanie przez Spółkę, iż objęcie towaru procedurą zawieszającą, przygotowującą towar do opuszczenia terytorium Wspólnoty gwarantuje wywóz towaru, a tym samym winno skutkować zastosowaniem preferencyjnej stawki jeszcze przed faktycznym opuszczeniem przez towar terytorium Wspólnoty - nie jest prawidłowe. To, że ustawodawca w art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdził, że wywóz winien nastąpić zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych, oznacza jedynie, że wywóz musi odpowiadać wymogom stawianym przez prawo celne. Choć przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego zabezpieczają przebieg postępowania zawieszającego, to jednak nie gwarantują, że wywóz zostanie faktycznie dokonany.

W dniu 25 maja 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 29 lipca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 492/08, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku - uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte we wskazanym wyżej wyroku - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2.

eksport towarów,

3.

import towarów,

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, tj. 7 %, 3 % i 0 % lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0 % stosuje się do usług polegających na naprawie, uszlachetnianiu, przerobie lub przetwarzaniu towarów.

W oparciu o ust. 7 pkt 1 powołanego artykułu, przez usługi o których mowa w ust. 1 pkt 24, rozumie się usługi świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w celu ich naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia, jeżeli towary te zostaną wywiezione z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych.

Jak wynika z wskazanych wyżej przepisów, istota przedmiotowej procedury sprowadza się do wyprowadzenia poza obszar Wspólnoty towarów, które zostały sprowadzone na terytorium kraju, w celu wykonania na nich usług uszlachetnienia. W chwili wystawienia faktury podatnik ma możliwość opodatkowania świadczonych usług stawką podatku w wysokości 0 %, o ile spełni warunek określony w art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli nie spełni ww. warunku, tj. towar nie zostanie wywieziony poza terytorium Wspólnoty, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych - wówczas usługi świadczone przez podatnika podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej.

W konsekwencji warunkiem zastosowania stawki 0 % w przypadku usług uszlachetniania jest ich wywóz poza terytorium Wspólnoty, gdyż jedynie w przypadku towarów uszlachetnionych usługę będzie można uznać za taką, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy. Jednocześnie użyte w art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy sformułowanie "jeżeli towary te zostaną wywiezione - zdaniem tut. organu - należy interpretować w ten sposób, że dla zastosowania stawki 0 % konieczne jest, aby zanim to nastąpi, towar opuścił terytorium Wspólnoty. Innymi słowy, wywóz towarów ma być dokonany (być faktem) w momencie zastosowania do usługi uszlachetniania stawki 0 %. Powyższy zwrot określa nie czas, w jakim wywóz ma nastąpić, a warunek dokonania wywozu towarów. Ustawodawca dla określenia tego warunku posłużył się gramatycznym trybem warunkowym i stroną bierną. Stąd zastosowanie zwrotu "zostaną wywiezione" nie należy utożsamiać z przypisaniem czynności wywozu czasu przyszłego.

Należy zauważyć, że przepis art. 146 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2006 r. nr 347, poz. 1), stanowi, iż państwa członkowskie zwalniają m.in. transakcje polegająca na świadczeniu usług polegających na pracach, których przedmiotem jest rzecz ruchoma nabyta lub importowana w celu przeprowadzenia takich prac na terytorium Wspólnoty oraz wysłana lub przetransportowana poza terytorium Wspólnoty przez usługodawcę lub usługobiorcę niemającego siedziby na terytorium danego państwa, lub na rzecz jednego z nich.

Sformułowaniem "wysłana lub przetransponowana" użytym w ww. przepisie Dyrektywy 2006/112/WE Rady, prawodawca unijny posłużył się również w art. 28a ust. 3 akapit pierwszy i art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U.UE.L 1977 r. nr 145, poz. 1 z późn. zm.), w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz zwolnienia dostaw towarów.

Stanowiący implementację wskazanego wyżej przepisu Dyrektywy 2006/112/WE Rady, przepis art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z ust. 7 pkt 1, analogicznie ustanawia zatem warunek w postaci wywozu towarów. Skoro odzwierciedleniem zwolnienia z art. 146 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE jest w polskiej ustawie zastosowanie do usług m.in. uszlachetniania stawki 0%, to wywóz towaru jest warunkiem niezbędnym do zastosowania tej stawki.

Dopóki zatem wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty faktycznie nie nastąpi - brak jest podstaw do zastosowania stawki 0%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie garbowania i farbowania skór futerkowych na zlecenia kontrahentów z krajów trzecich. Po wykonaniu czynności uszlachetniania, dokonuje zgłoszenia towarów do procedury tranzytu zewnętrznego, po czym dostarczane są one na terytorium Niemiec. Po objęciu ich ww. procedurą, Spółka zwraca się do Urzędu Celnego z wnioskiem o całkowite rozliczenie i zamknięcie procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, na skutek nadania towarom innego przeznaczenia celnego. Wniosek zawiera numer zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania czynnego oraz numer zgłoszenia celnego do procedury tranzytu zewnętrznego. Jako główny zobowiązany Spółka realizuje swoje obowiązki wynikające z procedury tranzytu (w terminie dokonuje przedstawienia towarów w Urzędzie Celnym przeznaczenia). W konsekwencji procedury są zamykane w systemie NCTS, a Spółka uzyskuje potwierdzenie zamknięcia procedury tranzytu zewnętrznego w postaci dokumentu T1.

Z powyższego wynika, iż stawkę 0% Spółka stosuje po załatwieniu wszystkich formalności związanych z wywozem towarów. Jej zdaniem wywóz ten jest równoznaczny z nadaniem innego przeznaczenia celnego. Zakończenie procedury uszlachetniania, poprzez nadanie innego przeznaczenia celnego, Spółka uznała za spełnienie warunku wywozu towarów z art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż nie można uznać za prawidłowy pogląd wskazujący, iż skoro towary zostały poddane procedurom zawieszającym, to należy również założyć, że zostaną one wywiezione poza terytorium Wspólnoty i dopiero, gdy procedury te zostaną naruszone - rozważać zastosowanie 22% stawki podatku. Objęcie towaru procedurą zawieszającą, przygotowującą towar do opuszczenia terytorium Wspólnoty nie gwarantuje jego wywozu. Choć przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego zabezpieczają przebieg postępowania zawieszającego, to jednak nie gwarantują, że wywóz ten zostanie faktycznie dokonany. Niemniej z treści przepisów prawa celnego nie wynika, aby za dokonany wywóz uznawano sytuację, gdy do wywozu faktycznie nie doszło. Należy przy tym odróżnić sam wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty od określenia, jaki moment uznaje się za ten, w którym wywóz nastąpił. W art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy, ustawodawca stwierdził, że wywóz winien nastąpić zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych. Nie zmienia to faktu, że musi nastąpić rzeczywiste przemieszczenie towarów poza terytorium Wspólnoty.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż jak wskazano wyżej, prawo do zastosowania stawki 0%, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z ust. 7 pkt 1 tego artykułu, istnieje pod warunkiem, iż uszlachetniony towar opuścił terytorium Wspólnoty, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych. Z uwagi na fakt, iż Spółka - jak wskazała we wniosku - stosuje stawkę 0%, gdy towary, zgodnie z przepisami WKC, zostały wywiezione z terytorium Polski, nie uzależniając prawa do zastosowania tej stawki od faktu (momentu) opuszczenia przez te towary terytorium Wspólnoty, należy wskazać, iż Spółka nie ma prawa do zastosowania stawki w wysokości 0%.

Jednocześnie należy wskazać, że na prawo do zastosowania ww. stawki, na podstawie art. 83 ust. 7 pkt 1 cyt. ustawy - przy założeniu, że uszlachetnione towary rzeczywiście opuściły terytorium Wspólnoty - nie ma wpływu fakt, czy Spółka jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających fakt opuszczenia terytorium Wspólnoty przez te towary.

Jednocześnie należy podkreślić, iż analiza stosowanych procedur związanych z wywozem uszlachetnionych towarów na gruncie prawa celnego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska co do możliwości uznania, iż nadanie innego przeznaczenia celnego uszlachetnionym towarom jest równoznaczne z wywozem towarów poza terytorium Wspólnoty. Wskazuje się, iż kwestie dotyczące procedur celnych podlegają ocenie organów celnych zgodnie z art. 11 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny.

Wskazać należy, iż odrębną kwestią, przekraczającą ramy interpretacji indywidualnej, jest sposób wykazania przez Spółkę, na etapie weryfikacji dokonanego przez nią rozliczenia podatku przez organy podatkowe (kontroli skarbowej), iż wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty rzeczywiście nastąpił.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl