ITPP2/443-1052a/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dostawę towarów lub świadczenie usług transakcji pomiędzy Spółką a jej klientami dokonującymi zakupów przy wykorzystaniu kart paliwowych wydanych przez Spółkę, prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez dostawców oraz terminu tego odliczenia - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dostawę towarów lub świadczenie usług transakcji pomiędzy Spółką a jej klientami dokonującymi zakupów przy wykorzystaniu kart paliwowych wydanych przez Spółkę, prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez dostawców oraz terminu tego odliczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest przedsiębiorstwem z siedzibą na terytorium Polski prowadzącym m.in. działalność leasingową. Głównym przedmiotem działalności jest udzielanie finansowania na zakup sprzętu lub pojazdów w postaci leasingu operacyjnego lub finansowego.

W celu zapewnienia pracownikom sprawnej realizacji zadań, kontrolowania kosztów wyjazdów służbowych pracowników oraz umożliwienia podmiotom leasingującym i najmującym pojazdy bądź korzystającym z usług leasingowych (dalej łącznie: Klienci) skorzystania z szerszego zakresu oferowanych czynności, poszerzenia konkurencyjności oferty handlowej i silniejszego związania Klientów ze Spółką, zawarła umowy z partnerami handlowymi, którzy umożliwiają bezgotówkowe rozliczenia nabyć na stacjach paliw takich produktów jak paliwa silnikowe bądź też inne określone w umowie towary oraz usługi (dalej: Dostawcy). W efekcie zawarcia powyższych umów, Spółka otrzymuje karty, których przedstawienie reguluje należność za towary i usługi pobrane na stacjach paliw (dalej: Karty).

Karty te uprawniają Spółkę do dokonywania zakupów zarówno na stacjach stanowiących własność Dostawców, jak również na stacjach prowadzonych przez podmioty trzecie, z którymi Dostawcy zawarli osobne umowy w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług realizowanych przy wykorzystaniu Kart.

Karty udostępniane przez Dostawców mogą być wykorzystywane do nabywania jedynie określonych towarów lub usług w określonych punktach sprzedaży. Należą do nich m.in. paliwa silnikowe, płyny eksploatacyjne, akcesoria samochodowe czy usługi myjni samochodowej. Umowa zawarta z Dostawcami reguluje m.in. sposób ustalania ceny, terminy płatności, ograniczenia ilości/wartości nabywanych przy pomocy Kart towarów i usług. Zgodnie z ww. umowami, Spółce mogą przysługiwać rabaty za dokonywane transakcje (oddzielnie dla poszczególnych kategorii nabywanych towarów bądź usług), które mogą być uzależnione od wysokości rzeczywistych zakupów. Powyższe postanowienia umowne, w szczególności zakres świadczeń nabywanych z wykorzystaniem Kart, ich ceny jednostkowe, limity zakupów, czy katalog stacji paliw, były aktywnie negocjowane przez Spółkę przed podpisaniem umów. Okresowo, poprzez aneksowanie ww. umów, ustalone warunki (w szczególności wysokość rabatów) mogą być renegocjowane.

Spółka ponosi odpowiedzialność na zasadach ogólnych za wszystkie szkody wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania postanowień umów z Dostawcami. Spółka odpowiada także za wszelkie działania lub zaniechania własne, użytkowników Kart, jak i osób, którym faktycznie udostępnia kartę lub ujawni numer PIN oraz osób, które weszły w posiadanie Karty.

Na fakturach uwzględniany może być rabat wynegocjowany przez Spółkę. Nie można jednak wykluczyć, że w przyszłości sam techniczny sposób rozliczenia z Dostawcami może ulec zmianie (okres rozliczeniowy, termin płatności, sposób przyznawania rabatów, wysokość cen), jednak sam schemat współpracy pozostać powinien taki sam.

Poszczególne Karty są identyfikowalne, tzn. przyporządkowane są poprzez wytłaczanie na nich stosownych informacji w zakresie konkretnych osób upoważnionych przez Spółkę do używania Kart bądź konkretnych samochodów (numerów rejestracyjnych). Przedstawiciele Dostawców, podczas okazywania Kart przy dokonywaniu zakupów, sprawdzają zgodność osoby posługującej się Kartą z danymi wytłoczonymi na Karcie. W razie stwierdzenia niezgodności, przedstawiciele Dostawców odmawiają zaakceptowania płatności Kartą.

Karty udostępniane mogą być pracownikom Spółki (w tym również innym osobom współpracującym) bądź też przekazywane są Klientom, chcącym skorzystać z oferowanej przez Spółkę możliwości.

Jakkolwiek w przypadku Klientów, którzy chcą skorzystać z możliwości zakupu paliw w systemie bezgotówkowym przy użyciu Kart podpisywana jest umowa (dalej: Umowa dotycząca Kart) odrębna od umowy leasingu/dzierżawy, oba dokumenty są ściśle powiązane. Klientem w zakresie Umów dotyczących Kart mogą być tylko ci przedsiębiorcy, którzy już zawarli umowę leasingu/dzierżawy ze Spółką. Co więcej, co do zasady Umowa dotycząca Kart zawierana jest na czas określony równy okresowi obowiązywania umowy leasingu/dzierżawy i ulega rozwiązaniu z dniem rozwiązania umowy leasingu/dzierżawy, chyba że wystąpią okoliczności uprawniające Spółkę do wcześniejszego rozwiązania Umowy dotyczącej Kart (np. brak zapłaty należności za nabycia towarów i usług za co najmniej dwa okresy rozliczeniowe). Ponadto Karty przypisane są do konkretnego leasingowanego/dzierżawionego pojazdu. Nabywane za pomocą Kart produkty i usługi (w tym paliwo, w szczególności wykorzystywane do napędu samochodów osobowych) będą mogły być wykorzystywane do pojazdów oddanych przez Spółkę Klientom w ramach umowy leasingu/dzierżawy - paliwo nie może być tankowane do innego pojazdu, niż leasingowany/dzierżawiony od Spółki.

Klienci, po złożeniu wniosku o wydanie Kart, otrzymują Karty na warunkach określonych Umową dotyczącą Kart, która reguluje istotne warunki handlowe, takie jak sposób ustalania ceny jaką płaci Klient, terminy płatności, itd. Karty posiadane przez Klientów uprawniają do dokonywania nabyć takich towarów i usług z uwzględnieniem limitów i w takich miejscach, jakie Spółka ustaliła z Dostawcami.

Karty są przypisane do leasingowanego/dzierżawionego samochodu. W celu zapewnienia kontroli nad użytkowaniem Kart, Klienci obowiązani są przedstawiać Spółce (i aktualizować) listę osób uprawnionych do korzystania z Kart. W razie stwierdzenia naruszenia warunków Umowy dotyczącej Kart, Spółka może zablokować Karty będące w posiadaniu Klienta.

Spółka, w zależności od ilości posiadanych przez Klienta pojazdów, może udzielić Klientom rabatu (w wysokości niższej, niż rabaty otrzymywane od Dostawców) - warunki określane są w Umowie dotyczącej Kart.

Okresem rozliczeniowym realizowanych dostaw towarów i usług jest miesiąc kalendarzowy. Ponieważ Dostawcy, w momencie zakończenia miesiąca powinni przesyłać Spółce zestawienie zakupów dokonanych przy wykorzystaniu Kart, a także wystawiają na Spółkę fakturę, Spółka dopiero po zakończeniu każdego miesiąca rozliczeniowego przesyła Klientom zestawienie towarów i usług zakupionych przy pomocy poszczególnych Kart oraz wystawia tzw. faktury zbiorcze na rzecz Klientów za powyższą sprzedaż. Na fakturach, uwzględniany jest ustalony rabat.

W efekcie, na transakcjach przy użyciu Kart, Spółka generuje zysk ustalany jako różnica pomiędzy należnością Klientów (z uwzględnieniem rabatów) a zobowiązaniem na rzecz Dostawców (z uwzględnieniem niższych rabatów).

Decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 23 stycznia 2012 r. udzielono jej koncesji na obrót paliwami ciekłymi na okres od dnia 30 stycznia 2012 r. do dnia 30 stycznia 2022 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy transakcje dokonywane pomiędzy Spółką a jej Klientami, dokonującymi zakupów na stacjach paliw należących do Dostawców lub z nimi współpracujących (akceptujących Karty), stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a więc Spółka jest zobowiązana do wykazania podatku należnego z tytułu tych transakcji.

2. Czy Spółce przysługiwało/przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach od Dostawców dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów i usług, w tym w szczególności paliwa.

3. W jakim okresie rozliczeniowym Spółka miała/ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach od Dostawców.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności dokonywane na rzecz Klientów stanowią, w zależności od rodzaju dokonywanych przez Klientów zakupów, odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług, zgodnie z regulacjami ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Spółka - jako podmiot "środkowy" - dokonuje bowiem tzw. towarowych transakcji łańcuchowych/odsprzedaży usług.

Spółka wskazała, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć w szczególności rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Spółka stwierdziła, że w określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Jednocześnie podkreśliła, że dostawa, w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu innych aktów prawnych, np. Kodeksu cywilnego. Polski, jak i unijny system VAT opiera się bowiem na koncepcji ekonomicznego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W rozumieniu ustawy o VAT "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Dostawa w rozumieniu ustawy o VAT nie musi wiązać się z przeniesieniem własności towarów.

Spółka stwierdziła, że realizacja powyższej koncepcji ma swoje szczególne odzwierciedlenie również w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. W przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Powołany przepis art. 7 ust. 8 ustawy zawiera regulację ustanawiającą mechanizm opodatkowania transakcji w stanach faktycznych, w których jeden z podmiotów - podmiot B nabywa, a następnie odsprzedaje ten sam towar, przy czym fizycznie nie ma on kontaktu z tym towarem. Wówczas uznaje się, że dostawa towarów następuje pomiędzy podmiotami A (pierwotnym dostawcą towaru) i B oraz między podmiotami B i C (finalnym nabywcą towaru), pomimo tego, że towar jest faktycznie wydawany przez pierwszego sprzedawcę - podmiot A bezpośrednio na rzecz ostatniego nabywcy - podmiotu C, bez faktycznego udziału podmiotu B. W takim przypadku, zgodnie z przedstawionym mechanizmem opodatkowania VAT uznać należy, iż zarówno podmiot A, jak i podmiot B dokonują dostawy tego towaru w rozumieniu ustawy. Zatem dostawa towarów dokonywana przez podmiot B będzie zasadniczo opodatkowana VAT. Wskazany w polskiej ustawie o VAT mechanizm zgodny jest z regulacjami Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Z powyższego wynika, że podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Regulacja art. 8 ust. 2a ustawy ma zastosowanie, zdaniem Spółki, w sytuacji, w której podatnik nabywa usługę, a następnie w "stanie nieprzetworzonym" (identycznym jak w chwili jej nabycia) odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi, samemu nie wykonując fizycznie przedmiotowej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. Świadczenie takich usług powinno zostać zatem opodatkowane VAT według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi.

Spółka wskazała, że dla zdarzeń mających miejsce przed 1 kwietnia 2011 r., gdy przepis art. 8 ust. 2a ustawy o VAT nie funkcjonował, możliwość odsprzedaży usług na gruncie polskim również istniała oraz co ważne była akceptowana przez organy podatkowe i sądy administracyjne. Na podstawie art. 28 Dyrektywy VAT (poprzednio art. 6 ust. 4 VI Dyrektywy) - przepisu dostatecznie jasnego, precyzyjnego i bezwarunkowego - do czasu implementacji właśnie w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, polscy podatnicy mogli stosować bezpośrednio przepis unijny (podobnie: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2012 r., sygn. I FSK 65/12).

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej regulacje, Spółka stoi na stanowisku, że mechanizmy opodatkowania pośredniczenia w obrocie towarami i świadczeniu usług przedstawione powyżej mają w pełni zastosowanie do analizowanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego polegającego na obrocie towarami i usługami nabywanymi z wykorzystaniem Kart.

Zgodnie przedstawionym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, Spółka nabywa towary i usługi od Dostawców z wykorzystaniem Kart, a następnie dokonuje ich odsprzedaży na rzecz Klientów. Fakt, że Spółka poza sytuacją gdy z Kart korzystają jej pracownicy (osoby współpracujące ze Spółką) w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, w żadnym wypadku nie będzie fizycznie nabywać oferowanych produktów/usług i nie będzie ich ostatecznym odbiorcą, nie pociągnie za sobą w opisywanym modelu transakcji zmiany w zakresie opodatkowania VAT.

W ocenie Spółki, z zaprezentowanych powyżej przepisów jasno i precyzyjnie wynika, że zakup a następnie odsprzedaż towarów (odpowiednio nabycie usług w swoim imieniu, lecz na rzecz nabywcy) stanowią dostawę towarów (świadczenie usług) dla każdego sprzedawcy (świadczącego usługę) występującego w przedstawionym modelu łańcucha dostaw. Dostawy towarów są realizowane przez kilka podmiotów, z tym, że towary są dostarczane bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu. Pozostałe podmioty w łańcuchu dostaw pomimo tego, że fizycznie nie dokonują dostawy towarów (rozumianej na gruncie ustawy o VAT jako przetransportowanie, fizyczne przemieszczenie towarów), są obowiązane do zaewidencjonowania i wykazania tych dostaw dla celów VAT.

Spółka wskazała, że na polskim gruncie trafnie podkreśla się istotę koncepcji transakcji łańcuchowej: "Treść normatywna przywołanych regulacji wskazuje, że są one dostosowane do wymogów współczesnego obrotu gospodarczego, w którym zaangażowane są podmioty zamawiające towar dla osób trzecich względnie pośredniczące w transakcjach pomiędzy producentem a finalnym odbiorcą. Gdyby zatem takie podmioty chciały osiągnąć skutki podatkowe w podatku od towarów i usług musiałyby w przypadku bezwzględnego obowiązywania reguły wynikającej z art. 19 ust. 1 u.p.t.u. każdorazowo uzyskać fizyczne władztwo nad towarem. Ażeby więc uniknąć tego typu komplikacji prawodawca tworzy w spornych przepisach swoistą fikcję prawną w stosunku do reguły podstawowej, będącą odstępstwem od niej, w myśl której podmioty transakcji wielostronnych (określanych mianem transakcji łańcuchowych) korzystać będą z wszelkich beneficjów w podatku od towarów i usług pod tym wszakże warunkiem, że pierwszy dostawca dokona dostawy towaru bezpośrednio na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy. Ergo z unormowań tych wynika, że podmioty zaangażowane w transakcje łańcuchowe korzystać będą z korzyści wynikających z analizowanych tu regulacji pod warunkiem, że zamawiający towar bądź pośrednicy uczestniczący w transakcji nie wejdą w fizyczne posiadanie towaru, którego transakcja dotyczy" (NSA w wyroku z dnia 26 sierpnia 2010 r., sygn. I FSK 1257/09).

Konkludując, skoro Spółka:

opisane czynności stanowią odpłatną dostawę towarów (art. 7 ust. 8 ustawy o VAT) bądź odpłatne świadczenie usług (art. 8 ust. 2a ustawy o VAT).

Spółka wskazała, że poprawność stanowiska pośrednio potwierdził tut. organ w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 stycznia 2013 r., wydanej na bazie analogicznie funkcjonującego mechanizmu Kart.

Ponadto, również liczne interpretacje podatkowe i orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że Spółka słusznie rozpoznaje wykonywane przez siebie czynności jako łańcuchowe dostawy towarów/świadczenie usług i opodatkowuje je VAT należnym. Tytułem przykładu wskazała na:

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2130/11;

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 253/12;

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. IPTPP2/443-41/13-4/PR;

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2012 r., sygn. IPPP3/443-259/12-4/JF;

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 września 2011 r., sygn. ILPP2/443-942/11-2/AK.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, w zakresie nabywania przy pomocy Kart:

* przez przedstawicieli Spółki i na użytek Spółki towarów i usług, ma prawo do odliczenia VAT z faktur otrzymywanych od Dostawców, przy uwzględnieniu regulacji VAT wyłączających to prawo w odniesieniu do konkretnych towarów i usług;

* przez przedstawicieli Spółki i na użytek Spółki paliwa, nie ma prawa do odliczania VAT;

* towarów i usług, które odsprzedawane są Klientom, ma prawo do odliczenia VAT przy uwzględnieniu regulacji VAT wyłączających to prawo w odniesieniu do konkretnych towarów i usług;

* paliwa, które odsprzedawane jest Klientom, ma prawo do odliczenia VAT.

Spółka wskazała, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W zakresie, w jakim Spółka nabywa towary i usługi przeznaczone dalej na prowadzenie zadań wynikających z opodatkowanej działalności gospodarczej Spółki bądź odsprzedawane dalej Klientom, Spółce przysługuje generalne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jej rzecz przez Dostawców. Zakupy te przeznaczone są bowiem na dokonywanie czynności opodatkowanych VAT, tj. na działalność przede wszystkim w zakresie leasingu/dzierżawy oraz na odsprzedaż towarów/usług Klientom.

Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

Odrębnie należy przeanalizować jednak możliwość odliczenia VAT z transakcji nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) (dalej: ustawa zmieniająca), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego - nie więcej jednak niż 6.000 PLN. Na mocy art. 4 ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. aktu.

W zakresie w jakim Spółka nabywa paliwa, które następnie są przedmiotem odsprzedaży, zdaniem Spółki, ograniczenia w prawie do odliczenia nie mają zastosowania. Wskazała, że podatek naliczony związany z paliwem, które następnie jest przedmiotem odsprzedaży na rzecz Klientów nie jest objęty ograniczeniem, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 4 ustawy zmieniającej, gdyż paliwo to, jako towar handlowy, stanowi przedmiot dalszego obrotu - odsprzedaży. Należy więc przyjąć, iż nabyte paliwa są towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych a nie do napędu samochodów dla celów Spółki.

Natomiast w przypadku paliw nabywanych przez przedstawicieli Spółki, skoro paliwa przez nich kupowane nie podlegają odsprzedaży - są wykorzystywane do napędu, Spółka w stosunku do tych nabyć nie ma prawa do pełnego odliczenia VAT.

Powyższe tezy potwierdzają stanowiska organów podatkowych, przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. IPTPP2/443-41/13-5/PR;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. IPTPP2/443-42/13-5/PR;

* interpretacje indywidualne Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 września 2011 r., sygn. ILPP2/443-942/11-2AK oraz z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. ILPP4/443-217/11-3/EWW.

W ocenie Spółki, wskazane indywidualne interpretacje podatkowe oraz stanowiska sądów administracyjnych, które jakkolwiek nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego, to wpływają jednak na praktykę wykładni prawa podatkowego i jego stosowanie w indywidualnych sprawach podatników. Uwzględnianie treści indywidualnych interpretacji podatkowych i orzecznictwa sądowego w rozstrzyganiu indywidualnych spraw o zbliżonych stanach faktycznych prowadzi bowiem do ujednolicenia stosowania prawa podatkowego, co z kolei jest zgodne z konstytucyjną zasadą równości podatników wobec prawa i zasadą zaufania do organów państwa.

Ad. 3.

Zdaniem Spółki, prawo do odliczenia VAT z faktur otrzymywanych od Dostawców będzie mogło zostać zrealizowane w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał faktury bądź, jeśli nie dokona tego we wskazanym terminie - w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Powyższe wynika bezpośrednio z brzmienia art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT.

Jeżeli jednak Spółka nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w powyższych terminach, będzie mogła obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy wskazać, że kwestia dotycząca terminu i sposobu dokumentowania transakcji pomiędzy Spółką a jej klientami dokonującymi zakupów przy wykorzystaniu kart paliwowych wydanych przez Spółkę, rozstrzygnięta została w interpretacji nr ITPP2/443-1052b/13/AK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.