ITPP2/443-1051/14/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #8722; przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2014 r. (data wpływu 5 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniach 3 października oraz 3 i 12 listopada 2014 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z planowanym w 2014 r. lub 2015 r. nabyciem samochodu osobowego przeznaczonego do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres powyżej 6 miesięcy, na poczet którego w grudniu 2013 r. została wpłacona zaliczka - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 3 października oraz 3 i 12 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z planowanym w 2014 r. lub 2015 r. nabyciem samochodu osobowego przeznaczonego do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres powyżej 6 miesięcy, na poczet którego w grudniu 2013 r. została wpłacona zaliczka.

We wniosku, oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług działającym pod nazwą J. K. "P." z siedzibą w T. Przedmiotem wykonywanej działalności gospodarczej jest również "Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek" #8722; kod PKD z 2007 r. 77.11.Z. Nie dysponuje Pan taką ilością samochodów, które by były jego własnością aby mógł zapewnić swoim klientom możliwość wynajmu tych pojazdów. W celu zapewnienia możliwości wynajmu samochodów zainteresowanym tą usługą klientom, ma zamiar dokonywać systematycznie nabyć pojazdów i oddawać je w najem. Będzie Pan w tej umowie najmu występować jako wynajmujący pojazd. Będzie oddawać pojazdy w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu z wyłącznym przeznaczeniem do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W związku z powyższym, w dniu 30 grudnia 2013 r., na podstawie faktury VAT ZALICZKA zawarł Pan umowę nabycia samochodu osobowego (z podatnikiem podatku od towarów i usług - A. P. S. J.), której przedmiotem jest samochód osobowy. Samochód ten nie posiada homologacji ciężarowej. Faktura zaliczkowa, o której mowa we wniosku nie dokumentuje wpłaty w wysokości 100%, a jedynie wartość 20.000 zł. Pozostała kwota zostanie uiszczona po wystawieniu faktury w 2014 r. lub 2015 r. Wydanie pojazdu nastąpi po wystawieniu i uregulowaniu całości faktury za nabyty w dniu 30 grudnia 2013 r. pojazd, w 2014 r. lub 2015 r., w zależności od stanu posiadania środków finansowych przez nabywcę i terminu ziszczenia się planów biznesowych. Samochód ten został przez Pana #8722; już w chwili nabycia #8722; przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie, zawarta została także umowa najmu na okres powyżej 6 miesięcy. Nie ulega więc wątpliwości, że uiszczając zaliczkę, miał Pan zamiar nabyć pojazd i prowadzić działalność w zakresie jego najmu. Potwierdza to zawarcie, w wyniku przeprowadzonych rozmów handlowych, w dniu 30 grudnia 2013 r. umowy najmu pomiędzy Panem, jako Wynajmującym, a Z. Sp. z o.o. z siedzibą w W., gdzie przedmiotem najmu jest samochód osobowy wynajęty na okres 1 roku. W dniu 31 grudnia 2013 r. otrzymał Pan fakturę dokumentującą wpłatę zaliczki na poczet nabycia w 2014 r. lub 2015 r. ww. samochodu osobowego. Umowa najmu, którą zawarł Pan w dniu 30 grudnia 2013 r. ze Spółką z o.o. Z. z siedzibą w W., dotyczy wynajmu pojazdu osobowego. Umowa najmu została zawarta już w momencie wpłaty zaliczki na samochód, gdyż taka była wola stron umowy cywilnoprawnej, a Pan chciał sobie zagwarantować, że kontrahent nie odstąpi nagle od przyrzeczonej umowy w sytuacji, gdy nabędzie Pan końcowo pojazd mechaniczny. Wpłaty z tytułu zawartej umowy zostaną uruchomione z chwilą wydania pojazdu najemcy. Po zakończeniu powyższej umowy najmu ww. samochód będzie wykorzystywany tylko do podróży służbowych i nie będzie prowadzona ewidencja jego przebiegu, gdyż wniosek dotyczy "starego" stanu prawnego. Pojazd będzie parkowany na terenie prowadzonej działalności gospodarczej. Nie ustalił Pan zasad co do sposobu wykorzystywania tego pojazdu wykluczających jego użycie do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, ponieważ brak jest przepisu prawa nakładającego na podatnika ustalanie takich zasad. Nie będzie istniał nadzór w postaci np. GPS nad używaniem tego samochodu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Nie złoży Pan Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informacji o tym pojeździe (VAT-26). Posiada Pan inny, niż wskazany we wniosku, samochód, który będzie wykorzystywał do użytku prywatnego.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania.

1. Czy będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego od nabytego samochodu wobec jego oddania (faktura zaliczkowa na nabycie pojazdu i umowa najmu z dnia 30 grudnia 2013 r.) w odpłatne użytkowanie na okres powyżej 6 miesięcy.

2. Czy będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 "b" ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym przy nabyciu pojazdu pod "najem", w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2013 r., gdy nabycie pojazdu i zawarcie umowy najmu nastąpi w 2014/2015 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na treść art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i art. 3 ust. 2 pkt 7 "b" ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym, podatnik dokonując nabycia pojazdu z zamiarem "na wynajem" i podejmując określone działania w tym kierunku będzie uprawniony do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w pełnej wysokości. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 3 ust. 2 pkt 7 "b" ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów/pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody/pojazdy są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Biorąc pod uwagę treść przepisu i działania podjęte przez Pana, będzie mu przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu pojazdu. Tym samym należy stwierdzić, że dokonał Pan wszystkich określonych prawem czynności (prowadzi przedmiotową działalność), które, wobec spełnienia przesłanek określonych art. 3 ust. 2 pkt 7 "b" ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym, stanowią bezpośrednią podstawę do dokonania "zwrotu" kwoty podatku od towarów i usług w pełnej wysokości. Po zakończeniu powyższej umowy najmu #8722; po okresie powyżej 6 miesięcy #8722; przedmiotowy samochód będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem lub dzierżawa samochodów osobowych, tj. w celu odbywania podroży służbowych. W Pana ocenie, dalsze wykorzystywanie pojazdu do działalności gospodarczej po zakończeniu umowy najmu nie rodzi negatywnych konsekwencji dla podatnika w postaci utraty prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia pojazdu. Ponadto, Pana zdaniem, do przedstawionego stanu faktycznego zastosowanie będą miały przepisy w brzmieniu do dnia 31 grudnia 2013 r. z uwagi na prawa nabyte związane z dokonaniem transakcji w dniu 30 grudnia 2013 r.

W Pana ocenie, w związku ze spełnieniem warunków określonych w dyspozycji art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej, w Jego przypadku nie powinno być zastosowane ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, lecz ogólna reguła znajdująca się w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego, zawarte w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie powinno mieć zastosowania również po okresie przeznaczenia nabytego przez Pana samochodu wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu lub dzierżawy, jeżeli okres ten będzie dłuższy niż 6 miesięcy i samochód ten po tym okresie będzie przeznaczony do innej działalności. Inne stosowanie wskazanych powyżej przepisów byłoby sprzeczne z ich literalnym brzmieniem. Kierując się dyspozycją art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej, w stosunku do przypadków opisanych w tym przepisie nie stosuje się art. 3 ust. 1. W efekcie tej regulacji należy przyjąć, że podatnik prowadzący działalność w sposób opisany w art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej może obniżyć kwotę podatku należnego o wysokość całego podatku naliczonego przy nabyciu samochodu osobowego, oddanego następnie do odpłatnego używania (najmu) na okres powyżej 6 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z ust. 10 ww. artykułu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia. Jeżeli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych do tej ustawy.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na gruncie podatku od towarów i usług są uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", przepis art. 86a otrzymał brzmienie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), "pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 40 ww. artykułu wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do ust. 3 omawianego artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według ust. 4 tego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na podstawie ust. 5 tego artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

#8722; jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Do dnia 31 grudnia 2013 r., kwestię prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu m.in. nabycia samochodu, regulowała ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) (dalej: ustawa nowelizująca).

W myśl dyspozycji art. 3 ust. 1 tej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 pkt 7 lit. b tego artykułu stanowił, że przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z powołanych uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, do dnia 31 grudnia 2013 r., podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie dotyczyło sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b tej ustawy).

Ponadto ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania, przez podmiot trzeci. Samochody przez okres co najmniej sześciu miesięcy musiały być przeznaczone wyłącznie na ten cel. Istotne było, aby przeznaczenie samochodów do działalności polegającej na ich wynajmie trwało nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność wynajmu trwała minimum pół roku.

Należy także zauważyć, że wskazana w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej działalność, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów powinno wynikać, że podatnik miał zamiar podjąć tego rodzaju działalność.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy (...)" nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiązał go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy było jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadniała jego zastosowanie.

Nie wystarczała w tym przypadku sama deklaracja podatnika, że prowadzi tego rodzaju działalność, jeśli nie towarzyszyły temu okoliczności przemawiające za tym, że oddanie w odpłatne używanie samochodów na podstawie określonej umowy, stanowiło rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.

Kluczową rolę w niniejszej sprawie, w odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przez Pana przedmiotowego samochodu w 2014 r. lub 2015 r., odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturze z tytułu nabycia pojazdu samochodowego w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazd był uznany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdów samochodowych wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdów, sprzedaży wytworzonych pojazdów, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że przy nabyciu przedmiotowego samochodu osobowego - wbrew Pana zdaniu - zastosowania nie znajdą przepisy obowiązujące w dniu wpłaty zaliczki na zakup samochodu, potwierdzonej fakturą otrzymaną w dniu 31 grudnia 2013 r., ale przepisy obowiązujące na dzień jego nabycia. Wobec tego, skoro nabycie samochodu planuje Pan w 2014 r. lub ewentualnie w 2015 r., zastosowanie będą miały przepisy (o ile nie ulegną zmianie) zawarte w art. 86a ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 i ust. 5 pkt 1 lit. c tej ustawy. Z treści tych uregulowań wynika, że będzie Pan miał możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturze dotyczącej nabycia ww. pojazdu samochodowego w sytuacji, gdy będzie on wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na jego oddaniu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu tego pojazdu. Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury dokumentującej nabycie samochodu będzie Panu przysługiwało pod warunkiem, że nie wystąpią negatywne przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pomimo potwierdzenia Pana stanowiska, że będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu planowanego nabycia przedmiotowego samochodu w związku z jego przeznaczeniem - na podstawie "przyrzeczenia" zawarcia przyszłej umowy najmu - wyłącznie na wynajem, tut. organ nie może zgodzić się z Pana stwierdzeniem, że prawo to będzie przysługiwało na podstawie ogólnej reguły zawartej w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku ze spełnieniem przesłanek z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, na zasadzie zachowania praw nabytych. W niniejszej sprawie nie sposób uznać za prawidłową tezy, że dokonana w grudniu 2013 r. wpłata zaliczki oznacza, że ww. pojazd został nabyty pod rządami ustawy obowiązującej do dnia 31 grudnia 2013 r. Wbrew Pana ocenie, na ten dzień nie doszło do jego nabycia, ponieważ nie dysponował Pan nim jak właściciel. Ponadto należy stwierdzić, że pojazd, którym Pan nie dysponował i nie dysponuje, nie mógł być przedmiotem wynajmu.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. organ wskazuje, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii ewentualnego zachowania prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodu, po upływie okresu jego przeznaczenia na wynajem, po którym będzie wykorzystywany tylko do odbywania podróży służbowych, ponieważ w tym zakresie nie postawił Pan pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.