ITPP2/443-1050a/08/AD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 marca 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1050a/08/AD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu 28 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika Gminy lub Urzędu Gminy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika Gminy lub Urzędu Gminy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina wykonuje swoje czynności sama lub za pomocą Urzędu Gminy. Obydwie jednostki są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, posiadają numery NIP, prowadzą ewidencję opodatkowanych czynności, zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, i składają deklaracje VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Kto ma status podatnika podatku od towarów i usług Gmina, czy Urząd Gminy, czy też obydwie jednostki.

2.

Czyim numerem NIP-u należy się posługiwać, gdy Urząd Gminy występuje jako pracodawca dla pracowników samorządowych w zakresie rozliczeń podatku dochodowego i składek na ZUS.

3.

Czyim numerem NIP-u należy się posługiwać przy zakupie towarów i usług na rzecz Gminy i na rzecz Urzędu Gminy, np. przy dokonywaniu zakupów materiałów biurowych oraz należnych pracownikom świadczeń socjalnych.

4.

Czy istnieje potrzeba utrzymywania rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług zarówno Gminy jak i Urzędu Gminy.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina posiada osobowość prawną z mocy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (art. 2 ust. 2 ustawy) i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Wnioskodawca powołał przepisy art. 15 ust. 1 i 2 oraz ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a także § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. W kontekście powyższego ma wątpliwości, czy celowe jest wyrejestrowanie w systemie podatku od towarów i usług Urzędu Gminy i posługiwanie się nr NIP Gminy w zakresie czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez Urząd Gminy i na jego rzecz.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że status podatnika podatku od towarów i usług ma Urząd Gminy. Gmina, jako organ władzy publicznej za pośrednictwem własnych jednostek organizacyjnych, wykonuje zadania samorządu w zakresie usług publicznych (art. 15 ust. 6 ustawy). Dla obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług należy używać NIP-u Urzędu Gminy, który zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i planów kont nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów obsługujących od strony organizacyjno-technicznej te osoby prawne. Urząd Gminy występuje jako pracodawca dla pracowników samorządowych w zakresie rozliczeń podatku dochodowego i składek na ZUS, stąd też winien używać NIP-u Urzędu Gminy, gdyż to on potrąca składki i jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ZUS. Przy zakupie towarów i usług na rzecz Gminy należy się posługiwać numerem NIP Urzędu Gminy. Gmina nie ma rachunku bankowego związanego z działalnością, z którego należałoby pokrywać wydatki. Potrzeba utrzymywania rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności, a więc Gminy i Urzędu Gminy ciąży na Urzędzie Gminy. W związku z powyższym Gmina i Urząd Gminy nie mogą być odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług, gdyż są to ściśle ze sobą zwiane podmioty. Nadmieniono, że gminy jako samorządowe osoby prawne nie mają własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP).

Stosownie do ust. 2 i 3 powołanego przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych - podmioty te również otrzymują NIP. Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii (podatnika i płatnika), jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego numeru identyfikacji podatkowej dwom podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi.

W oparciu o art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Status prawny pracowników samorządowych do dnia 31 grudnia 2008 r. określały przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 z późn. zm.). Stosownie do postanowień tej ustawy pracownicy samorządowi są zatrudniani m.in. w urzędach gminy. Zatem zakładem pracy dla tych osób jest Urząd Gminy i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy.

Wskazuje się, że od dnia 1 stycznia 2009 r. obowiązuje ustawa o pracownikach samorządowych z dnia 21 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1458), która powyższą kwestię reguluje w analogiczny sposób.

Gmina, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania - w myśl art. 33 ww. ustawy o samorządzie gminnym-wykonywane są za pośrednictwem urzędu gminy. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma gmina (jednostka samorządu terytorialnego), nie zaś urząd, który jest aparatem pomocniczym gminy.

W oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020) należy stwierdzić, iż urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z regulacji § 13 ust. 1 pkt 11, obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), wynika, że zwalnia się od podatku od towarów i usług czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednocześnie wskazuje się, że do dnia 30 listopada 2008 r. obowiązywało rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), które powyższą kwestię regulowało w § 8 ust. 1 pkt 13 w analogiczny sposób.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

A zatem na podstawie ww. przepisu gmina jako podatnik podatku od towarów i usług podlega obowiązkowi rejestracyjnemu. Nie ma zatem potrzeby utrzymywania rejestracji przez urząd gminy w zakresie podatku od towarów i usług.

Reasumując, podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (Gminy i Urzędu Gminy) jest wyłącznie Gmina, a zatem dla potrzeb rozliczenia tego podatku Gmina i Urząd Gminy powinny stosować NIP nadany Gminie.

Natomiast Urząd Gminy, z uwagi na to, iż jest zakładem pracy dla pracowników samorządowych i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, na potrzeby tych rozliczeń winien posiadać swój odrębny NIP.

W sytuacji nabycia towarów i usług na rzecz Gminy lub Urzędu Gminy należy stosować NIP Gminy.

Wskazać należy, że kwestia dotycząca opodatkowania usług świadczonych na rzecz Gminy przez zakład budżetowy została rozstrzygnięta w interpretacji nr ITPP2/443-1050b/08/AD.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl