ITPP2/443-1034/14/AW - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości oraz sposobu opodatkowania późniejszej dostawy tej nieruchomości

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2014 r. (data wpływu 1 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 20 października 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości oraz sposobu opodatkowania późniejszej dostawy tej nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 października 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości oraz sposobu opodatkowania późniejszej dostawy tej nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 5 października 2012 r. Spółka dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie aktu notarialnego, nabyła od podmiotu "B i A.B." prawo własności nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę o powierzchni 1,397 m², położoną w (...). Działka zabudowana była budynkiem jednokondygnacyjnym o powierzchni zabudowy wynoszącej 65 m². Nabycia dokonano od podatnika VAT czynnego. Cena nabycia określona w akcie notarialnym obejmowała wartość netto nieruchomości i należny podatek wg stawki 23%. Sprzedaż, poza aktem notarialnym, została udokumentowana fakturą wystawioną przez sprzedającego, w treści której podano wartość netto, podatek i wartość brutto transakcji tożsame z wartościami wykazanymi w akcie notarialnym.

Z okazanego przez sprzedającego aktu notarialnego nabycia przedmiotowej nieruchomości wynikało, że własność sprzedawanej nieruchomości nabył w dniu 5 października 2012 r. na podstawie aktu notarialnego od Gminy, na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W akcie notarialnym podano, że nieruchomość jest zabudowana budynkiem stanowiącym nakłady nabywcy, który był wieloletnim dzierżawcą przedmiotowej działki. Podpisanie aktu notarialnego poprzedziło podpisanie w dniu 14 września 2012 r. przez przedstawicieli Gminy i "B i A.B." protokołu, w którym zapisano m.in., że cena nabycia nieruchomości nie obejmuje wartości wzniesionego na gruncie budynku, gdyż wybudowany został na koszt dzierżawcy. Zgodnie z aktem, cena nieruchomości zawierała podatek VAT. Na potwierdzenie tej transakcji, poza aktem notarialnym, została wystawiona przez Gminę faktura, w której wskazano wartość netto nieruchomości, podatek wg stawki 23% i wartość brutto w wartościach tożsamych z wartościami wykazanymi w akcie notarialnym.

Z dodatkowych informacji uzyskanych od podmiotu sprzedającego wynikało, że wybudował budynek na dzierżawionym gruncie systemem gospodarczym, nie korzystając z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Budowę prowadzono w latach 1991-1992, w czasie, kiedy w Polsce nie obowiązywał podatek VAT. Sprzedający był podatnikiem od 1996 r. W latach 1995-2012 wydzierżawiał przedmiotowy grunt i budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Umowa dzierżawy zawarta z Gminą przewidywała, że po jej zakończeniu grunt ma wrócić do właściciela w stanie niezmienionym, z wyburzonym budynkiem bez prawa żądania zwrotu nakładów.

Spółka, dysponując aktem notarialnym nabycia nieruchomości oraz fakturą wystawioną przez podmiot "B. i A.B.", dokonała odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury. Po nabyciu ww. nieruchomości do momentu jej zbycia Spółka nie dokonywała żadnych ulepszeń. W dniu 12 sierpnia 2013 r., na podstawie aktu notarialnego, dokonała jej sprzedaży na rzecz podmiotu LP Sp. z o.o. Transakcja sprzedaży została opodatkowana wg stawki 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

* Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka miała prawo do odliczenia podatku VAT zapłaconego przy nabyciu zabudowanej nieruchomości, udokumentowanym aktem notarialnym z dnia 5 października 2012 r. i fakturą z tego samego dnia, wystawioną przez sprzedającego.

* Czy dokonując w dniu 12 sierpnia 2013 r. sprzedaży ww. nieruchomości, Spółka miała obowiązek opodatkować transakcję wg stawki 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będąc w dacie nabycia działki zabudowanej zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, nabywając działkę w celu dalszej odprzedaży, czyli do celów czynności opodatkowanych i dysponując fakturą nabycia działki (z wykazanym podatkiem naliczonym), poprzedzoną aktem notarialnym nabycia nieruchomości, miał prawo do odliczenia podatku wykazanego w tej fakturze.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1a ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony w fakturze dokumentującej nabycie towarów i usług.

W ocenie Spółki, w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły też przesłanki negatywne prawa do odliczenia podatku, wymienione w art. 88 ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług. Według stanu wiedzy Spółki, opartego o okazaną dokumentację, w tym akt nabycia przedmiotowej nieruchomości przez zbywcę oraz fakturę sprzedaży, nie zaszła żadna okoliczność, która wykluczałaby prawo do odliczenia podatku. Z informacji zawartych w akcie notarialnym nabycia nieruchomości przez jej zbywcę (akt notarialny jest dokumentem urzędowym potwierdzającym to, co zostało w nim zapisane) wynika, że nieruchomość została nabyta od Gminy po wyczerpaniu procedur obowiązujących przy sprzedaży nieruchomości przez jednostki samorządu terytorialnego. Nabycia dokonał podatnik VAT czynny do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, transakcja została opodatkowana wg stawki 23%. Spółka przyjęła zatem w dobrej wierze to, co zostało zawarte w akcie notarialnym i uznała, że w opisanej sytuacji transakcja nabycia przedmiotowej nieruchomości przez jej zbywcę została prawidłowo opodatkowana. Wątpliwości Spółki, co do prawidłowości opodatkowania transakcji pomiędzy Gminą i "B i A.B." rozwiał wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12. Przedmiotem rozstrzygania w tej sprawie był sposób opodatkowania transakcji dostawy zabudowanej nieruchomości, w sytuacji, gdy sprzedaż ma miejsce na rzecz podmiotu, który wybudował budynek na nie swoim gruncie. NSA orzekł, że w takim przypadku nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie budynek trwałe związany z gruntem, jeśli budynek ten został wybudowany przez nabywcę z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena nabycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości budynku. W konsekwencji, nie można też uznać, że przedmiotem opodatkowania pozostaje wartość całej transakcji, jeżeli cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości budynku. W takiej sytuacji na nabywcę nieruchomości, z punktu widzenia prawa cywilnego, przejdzie prawo własności budynku, ale jednocześnie nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest budynek, gdyż już wcześniej podmiot ten mógł dysponować wybudowanym przez siebie budynkiem jak właściciel. Ekonomiczne władanie rzeczą (budynkiem) należało do nabywcy gruntu z chwilą wybudowania tego budynku, chociaż nie należało do niego prawo własności. Nierozłączalność gruntu i budynku nie oznacza, że dla ustalenia prawidłowej stawki VAT dostawę gruntu zawsze należy traktować jako jednorodną dostawę z budynkiem. Przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadku dostawy budynków i budowli trwałe z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się gruntu. Przepis ten ma zastosowanie wówczas, gdy podatnik w ramach jednej transakcji dokonuje dostawy dwóch różnych towarów: budynku oraz gruntu, z którym budynek jest trwale związany. W rozpatrywanej sprawie przedmiotem dostawy nie był jednak budynek, ale jedynie grunt. NSA wyraźnie zatem stwierdził, że w sytuacji, gdy dostawa obejmuje nieruchomość zabudowaną budynkiem wybudowanym własnym nakładem przez nabywcę, to przedmiotem dostawy jest de facto grunt. Zatem konieczne jest opodatkowanie takiej dostawy podatkiem VAT. Jak wynika z materiałów przekazanych Spółce przez "B i A.B.", taka właśnie sytuacja miała miejsce w przypadku zakupu nieruchomości zabudowanej od Gminy. Transakcja ta zatem została prawidłowo opodatkowana. Dostawa dokonana pomiędzy "B. i A.B." a Spółką jest nieco bardziej skomplikowana, gdyż w tym przypadku przedmiotem dostawy jest grunt zabudowany budynkiem trwale z nim związanym, przy czym budynek ten był wcześniej wydzierżawiany, a zatem wystąpiły przesłanki pierwszego zasiedlenia. Jednakże miało miejsce wydzierżawianie obiektu, którego wydzierżawiający nie był de facto właścicielem. Właścicielem nieruchomości (działki i posadowionego na niej budynku) stał się dopiero w dniu 5 października 2012 r. Trudno zatem w tych okolicznościach jednoznacznie stwierdzić, czy wydzierżawianie budynku przez podmiot nie będący formalnie jego właścicielem stanowi pierwsze zasiedlenie, czy też nie. Zbywca opodatkowując transakcję uznał, że nie wystąpiły przesłanki zwolnienia transakcji od podatku VAT, a zatem trudno żeby Spółka (nabywca) miała podstawy do tego, żeby twierdzić inaczej. W tej sytuacji Spółka uznała, że ma prawo do odliczenia podatku VAT zapłaconego zbywcy.

W odniesieniu do pytania nr 2 Spółka wskazała, że stosownie do zapisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Grunty i posadowione na nich budynki i budowle są towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a zatem ich odpłatna dostawa podlega opodatkowaniu. Zgodnie z brzmieniem art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo ich części, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli łub ich części, z wyjątkiem gdy:

#61485;

* dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

* pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zwalnia się również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem wyżej opisanym, pod warunkiem że:

* w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

* dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeśli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej obiektu.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dość specyficzną sytuacją jeśli chodzi o pierwsze zasiedlenie budynku, który stanowił przedmiot transakcji. "B i A.B." nabył własność tego budynku w dniu 5 października 2012 r., nabywając grunt od Gminy. Przed tą datą ekonomicznie władał tym budynkiem, ale nie jako właściciel, trudno zatem jednoznacznie stwierdzić, czy oddając ten budynek w dzierżawę wykonał czynność pierwszego zasiedlenia. W ocenie "B i A.B." - nie, czemu dał wyraz w akcie sprzedaży nieruchomości i wystawionej na tę okoliczność fakturze. Skoro zatem "B i A.B." uznał, że w dniu 5 października 2012 r. dokonał zbycia nieruchomości w ramach pierwszego zasiedlenia i opodatkował tę czynność podatkiem VAT, to konsekwentnie Spółka sprzedając tę nieruchomość w dniu 12 sierpnia 2013 r. uznała, że sprzedaje nieruchomość w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia, a dodatkowo jeszcze skorzystała z prawa do odliczenia podatku zapłaconego przy jej nabyciu. W tych okolicznościach, w ocenie Spółki, opodatkowanie transakcji było konieczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, że złożony wniosek dotyczy stanów faktycznych zaistniałych w latach 2012-2013, oceny prawnej dokonuje się w oparciu o przepisy prawa obowiązujące w tym okresie.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy postanowiono, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 693 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz, przy czym czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju.

W myśl zapisów art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa/najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Do pierwszego zasiedlenia może dochodzić wielokrotnie. Pierwsze zasiedlenie obiektu nastąpi po każdym jego ulepszeniu stanowiącym co najmniej 30% jego wartości początkowej i oddaniu go do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem, dzierżawa, sprzedaż, leasing) pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi obiektu.

Jednocześnie należy podkreślić, że z treści art. 2 pkt 14 ustawy nie wynika, że aby doszło do pierwszego zasiedlenia obiektu, jego wydzierżawienie musi być dokonane przez podatnika, który jest właścicielem tego obiektu w sensie cywilnoprawnym.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W ustępie 11 analizowanego artykułu wskazano, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

W myśl postanowień art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. wyżej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a cyt. ustawy).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do stwierdzenia, że - wbrew stanowisku zaprezentowanemu przez Spółkę - dokonana w dniu 5 października 2012 r. na jej rzecz dostawa budynku podlegała zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Budynek ten był bowiem przedmiotem najmu w latach 1995-2012, wobec czego nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i upłynął okres 2 lat od tego zasiedlenia do dostawy dokonanej przez podmiot "B i A.B.". Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że podmiot "B i A.B." oddając budynek w dzierżawę nie był jego właścicielem w sensie cywilnoprawnym. W konsekwencji, w świetle zapisów art. 29 ust. 5 ustawy, zwolniona od podatku była również dostawa gruntu, na którym ww. obiekt jest posadowiony.

Odnosząc powyższe do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, który wyklucza to prawo w przypadku, gdy czynność udokumentowana fakturą jest zwolniona od podatku. Wobec tego za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Spółki, że przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez "B i A.B." z tytułu dostawy przedmiotowej nieruchomości.

Natomiast dostawa budynku dokonana w dniu 12 sierpnia 2013 r. przez Spółkę na rzecz LP Sp. z o.o. korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z uwagi na fakt, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy ww. budynku a jego dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata i Spółka nie dokonywała ulepszeń tego obiektu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.