ITPP2/443-1000/10/RS - Określenie podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku, z tytułu świadczenia usług hostingu świadczonych przez podmiot z USA.
Pismo z dnia 9 grudnia 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1000/10/RS Określenie podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku, z tytułu świadczenia usług hostingu świadczonych przez podmiot z USA.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2010 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 23 listopada 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku, z tytułu świadczenia usług hostingu świadczonych przez podmiot z USA - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 września 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku, z tytułu świadczenia usług hostingu świadczonych przez podmiot z USA.
W przedmiotowym wniosku oraz w jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Zakupił Pan, jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, usługę hostingu (miejsce na serwerze). W związku ze sprzedażą dostawca z USA nie naliczył podatku od towarów i usług cedując to na kupującego. Urząd celny poinformował, że nie należy z tego tytułu płacić cła.
W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:
Czy osoba fizyczna zapłaci podatek od towarów i usług od zakupionych usług, jeżeli tak to w jaki sposób.
Stanowisko Wnioskodawcy wskazuje, iż osoba fizyczna nabywająca usługi w USA nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Na podstawie ust. 3 powyższego artykułu, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.
Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 26 ustawy, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi, o których mowa w art. 11 rozporządzenia nr 1777/2005, z uwzględnieniem art. 12 tego rozporządzenia.
Stosownie do art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 05.288.1), do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e) tiret dwunaste i załączniku L dyrektywy 77/388/EWG, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.
W myśl ust. 2 powołanego artykułu, następujące usługi, w szczególności jeśli świadczone są przez internet lub sieć elektroniczną, są usługami wchodzącymi w zakres ust. 1:
ogólnie produkty w formie cyfrowej łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami i nowszymi wersjami oprogramowania;
usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takie jak witryna lub strona internetowa;
usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane Internetem lub siecią elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;
odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towaru lub usługi za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek on-line, na którym potencjalni kupcy przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;
pakiety usług internetowych oferujących dostęp do informacji, w których aspekty telekomunikacyjne są natury pomocniczej lub drugorzędnej (czyli pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych; gier; umożliwiają hosting witryn internetowych; dostęp do grup dyskusyjnych; etc.);
usługi wyszczególnione w załączniku I.
Załącznik I zawiera następujące usługi:
Punkt 1 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG
Tworzenie i hosting witryn internetowych.
Automatyczna konserwacja oprogramowania, zdalnie i on-line.
Zdalne zarządzanie systemami.
Hurtownie danych on-line, umożliwiające elektroniczne przechowywanie i wyszukiwanie konkretnych danych.
Dostarczanie on-line przestrzeni na dysku na żądanie.
Punkt 2 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG
Uzyskiwanie dostępu on-line i pobieranie oprogramowania (w szczególności programy w zakresie zamówień publicznych/księgowości, programy antywirusowe) oraz jego uaktualnień.
Oprogramowanie blokujące pojawianie się banerów reklamowych.
Sterowniki do pobierania, takie jak programy ustawiające interfejsy komputera i urządzeń peryferyjnych (np. drukarek).
Automatyczna instalacja on-line filtrów na witrynach internetowych.
Automatyczna instalacja on-line zabezpieczeń typu firewalls.
Punkt 3 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG
Uzyskiwanie dostępu i pobieranie motywów pulpitów.
Uzyskiwanie dostępu i pobieranie obrazów, fotografii i wygaszaczy ekranu.
Zawartość książek w formie cyfrowej i innych publikacji elektronicznych.
Prenumerata gazet i czasopism on-line.
Dzienniki logowania i statystyki odwiedzania stron internetowych.
Wiadomości, informacje o sytuacji na drogach oraz prognozy pogody on-line.
Informacje generowane automatycznie on-line przez oprogramowanie po wprowadzeniu przez klienta określonych danych, takich jak dane prawne lub finansowe (w szczególności stale uaktualniane kursy giełdowe).
Dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych.
Korzystanie z wyszukiwarek i katalogów internetowych.
Punkt 4 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG
Uzyskiwanie dostępu i pobieranie muzyki na komputery i telefony komórkowe.
Uzyskiwanie dostępu i pobieranie sygnałów dźwiękowych, urywków nagrań, dzwonków i innych dźwięków.
Uzyskiwanie dostępu i pobieranie filmów.
Pobieranie gier na komputery i telefony komórkowe.
Uzyskiwanie dostępu do automatycznych gier on-line, które wymagają użycia Internetu lub innych podobnych sieci elektronicznych, gdy gracze są od siebie oddaleni.
Punkt 5 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG
Automatyczne nauczanie na odległość, którego funkcjonowanie wymaga użycia Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, wymagające niewielkiego bądź niewymagające żadnego udziału człowieka, łącznie z klasami wirtualnymi, z wyjątkiem sytuacji, gdzie Internet lub podobna sieć elektroniczna wykorzystywana jest jako proste narzędzie służące komunikowaniu się nauczyciela z uczniem.
Ćwiczenia wypełniane przez ucznia on-line i sprawdzane automatycznie, bez udziału człowieka.
Natomiast art. 12 powołanego rozporządzenia zawiera katalog usług, które nie są zaliczane do usług elektronicznych tj:
usługi nadawcze radiowe i telewizyjne, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e tiret jedenaste dyrektywy 77/388/EWG;
usługi telekomunikacyjne w rozumieniu art. 9 ust. 2 lit. e tiret dziesiąte dyrektywy 77/388/EWG;
dostawy następujących towarów i świadczenie następujących usług:
towary, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywa się elektronicznie;
płyty CD-ROM, dyskietki i podobne nośniki fizyczne;
materiały drukowane, takie jak książki, biuletyny, gazety i czasopisma;
płyty CD, kasety magnetofonowe;
kasety wideo, płyty DVD;
gry na płytach CD-ROM;
usługi świadczone przez osoby takie jak prawnicy lub doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;
usługi edukacyjne, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (czyli poprzez zdalne połączenie);
usługi fizyczne off-line naprawy sprzętu komputerowego;
hurtownie danych off-line;
usługi reklamowe, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;
centra wsparcia telefonicznego (ang. helpdesk);
usługi edukacyjne świadczone korespondencyjnie, zwłaszcza za pośrednictwem poczty;
konwencjonalne usługi aukcyjne, przy których niezbędny jest udział człowieka, niezależnie od sposobu składania ofert;
usługi telefoniczne z elementem wideo, znane też pod nazwą usług wideofonicznych;
dostęp do Internetu i stron World Wide Web;
usługi telefoniczne świadczone przez Internet.
Biorąc pod uwagę powołane wyżej rozporządzenie Rady (WE) nr 1777/2005 należy wskazać, że katalog usług podany w jego art. 11 ust. 2 ma jedynie charakter przykładowy. Istotne bowiem dla uznania danych usług za usługi elektroniczne jest wystąpienie odpowiednich cech związanych z ich świadczeniem tj:
* realizacja ich musi nastąpić za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej;
* świadczenie ma charakter zautomatyzowany a udział człowieka jest niewielki;
* ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.
Ponadto usługi te nie mogą być objęte wyłączeniami zawartymi w art. 12 ww. rozporządzenia.
Dla prawidłowego rozliczenia podatku z tytułu świadczenia usług, niezbędne jest ustalenie miejsca ich świadczenia bowiem od niego uzależnione jest miejsce ich opodatkowania.
Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.
Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:
podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
W odniesieniu do niektórych rodzajów usług ustawodawca ustanowił inne, niż wynikające z ww. przepisu zasady ustalenia miejsca świadczenia.
W myśl art. 28k powołanej ustawy, miejscem świadczenia usług elektronicznych świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu na terytorium Wspólnoty, przez podatnika, który posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego świadczy te usługi, poza terytorium Wspólnoty, a w przypadku braku takiej siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, posiada zwykłe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zwykłego pobytu poza terytorium Wspólnoty, jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu.
Przez import usług - w myśl art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.
Stosownie do postanowień zawartych w ust. 2 powyższego artykułu, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.
W oparciu o ust. 3 powyższego artykułu, przepis ust. 1 pkt 4
stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.
Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 359 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L. 347 z późn. zm.), państwa członkowskie zezwalają każdemu podatnikowi niemającemu siedziby świadczącemu usługi elektroniczne na rzecz osoby niebędącej podatnikiem mającej siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwie członkowskim, na stosowanie niniejszej procedury szczególnej. Niniejsza procedura ma zastosowanie do wszystkich usług elektronicznych świadczonych we Wspólnocie.
"Podatnik niemający siedziby" oznacza - zgodnie z art. 358 ust. 1 Dyrektywy - podatnika, który nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Wspólnoty i w stosunku do którego nie jest wymagana inna identyfikacja do celów podatkowych zgodnie z art. 214.
W oparciu o art. 360 ww. Dyrektywy, podatnik niemający siedziby zgłasza państwu członkowskiemu identyfikacji rozpoczęcie lub zakończenie prowadzenia działalności jako podatnika lub zmianę tej działalności w takim stopniu, że nie spełnia on już warunków niezbędnych do stosowania niniejszej procedury szczególnej. Podatnik przekazuje taką informację drogą elektroniczną.
Z kolei art. 367 powołanej Dyrektywy stanowi, że podatnik niemający siedziby dokonuje płatności VAT w chwili składania deklaracji VAT. Płatności dokonuje się na rachunek bankowy prowadzony w euro wskazany przez państwo członkowskie identyfikacji. Państwa członkowskie, które nie przyjęły euro, mogą wymagać, aby płatności były dokonywane na rachunek bankowy prowadzony w ich własnej walucie.
Z treści złożonego wniosku wynika, że jako osoba fizyczna nie prowadząca działalność gospodarczą nabył Pan od podmiotu z USA usługę hostingu.
Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje w zakresie usług elektronicznych należy stwierdzić, że usługa hostingu, będąca przedmiotem nabycia jest usługą elektroniczną, o której mowa w art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, iż ww. usługa jest świadczona przez podmiot spoza Wspólnoty tj. USA, a Pan nie jest podatnikiem, w rozumieniu art. 28a ustawy, miejscem jej świadczenia i opodatkowania - zgodnie z art. 28k ustawy - jest terytorium Polski, tj. miejsce, gdzie Pan jako usługobiorca posiada miejsce zamieszkania. W związku z tym, że treść wniosku nie wskazuje, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, nie znajdzie zastosowania przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.
Zatem należy stwierdzić, że Pan, jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, nie ma obowiązku naliczenia i zapłacenia podatku z tytułu nabycia usług hostingu od podmiotu z USA.
Podkreślić jednocześnie należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.