ITPP1/4512-860/15/JP - Stawka podatku dla usług kominiarskich.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 4 listopada 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/4512-860/15/JP Stawka podatku dla usług kominiarskich.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług kominiarskich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług kominiarskich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług budowalnych instalacyjnych - dla ludności i usług kominiarskich zarówno dla ludności, jak również spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych oraz innych jednostek będących właścicielami bądź administratorami budynków.

1. Działalność Wnioskodawcy w zakresie usług kominiarskich polega na przeprowadzaniu okresowej rocznej kontroli technicznej przewodów kominowych (dymowych, spalinowych, wentylacyjnych) m.in.:

#61485;

* sprawdzanie stanu technicznego przewodów kominowych,#61485;

* sprawdzanie prawidłowości podłączy urządzeń grzewczych do przewodów kominowych,#61485;

* sprawdzanie stanu technicznego drzwiczek rewizyjnych i łączników (rur łączących piece z przewodami kominowymi),

* #61485; wystawianie protokołu z ustaleniami i ewentualnymi zaleceniami.

2. Czyszczenie przewodów dymowych i spalinowych, tj.:

#61485;

* usuwanie zanieczyszczeń z przewodów dymowych, spalinowych, wentylacyjnych,#61485;

* udrażnianie przewodów dymowych i wentylacyjnych obejmujące usunięcie ewentualnych zagruzowań, zanieczyszczeń stałych, ptasich gniazd i innych pozostałości utrudniających czyszczenie przewodów lub ograniczające ich sprawność, #61485;

* wykonywanie drobnych napraw utrzymujących sprawność przewodów kominowych, takich jak: uzupełnienie braków wymurówki, bielenie, tynkowanie, wymiana drzwiczek rewizyjnych itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę w obiektach budownictwa mieszkaniowego o symbolach PKOB 111 i 112 w zakresie czyszczenia i konserwacji przewodów kominowych dymnych, spalinowych i wentylacyjnych, łącznie z kontrolą ich stanu technicznego i wydaniu opinii w tym zakresie - zaliczyć należy do robót konserwacyjnych, o których mówi Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. § 3 ust. 1 pkt 2 i prawidłowo stosowana jest stawka podatku VAT 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, grupa 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwu lub więcej mieszkaniach, 113 - zbiorowego zamieszkania i spełniających warunki określone w ustawie o podatku od towarów i usług w art. 41 ust. 12 i 12b, w zakresie obiektów nowych i modernizowanych oraz w Rozporządzeniu Ministra Finansów § 3 pkt 1, 2, 3 w zakresie konserwacji takich obiektów. W przypadku przewodów kominowych, które już były przepalane (używane), przy okresowym sprawdzaniu ich stanu technicznego, konieczne jest ich czyszczenie. Wnioskodawca bez czyszczenia nie jest w stanie stwierdzić, czy ich stan techniczny jest dobry i bezpieczny do używania. Jeżeli Wnioskodawca nie dokona czyszczenia to nie wie jaka jest drożność kominów i czy wewnątrz nie zalegają jakiekolwiek pozostałości utrudniające przepływ spalin i powietrza. Czyli, aby istniała możliwość dokonania oceny stanu technicznego kominów i wydanie opinii o ich dalszej eksploatacji, bezwzględnie konieczne jest dokonanie czyszczenia tych kominów, która to usługa jest w pracy Wnioskodawcy czynnością najważniejszą i dominującą. Czyszczenie i konserwację przewodów kominowych, w związku z tym Wnioskodawca zalicza do prac konserwacyjnych związanych ze społecznym budownictwem mieszkaniowym (w przypadku budynków spełniających wymogi w tym zakresie) i stosuje dla tej usługi stawkę podatku VAT 8%, pod warunkiem, że do powyższych prac praktycznie nie zużywa, ani tym bardziej nie przekracza udziału materiałów ponad 50% w całkowitym koszcie usługi.

Natomiast usługi kominiarskie polegające wyłącznie na sprawdzeniu stanu technicznego sprawności przewodów kominowych, bez konieczności ich czyszczenia Wnioskodawca nie zalicza do robót konserwacyjnych i stosuje w takich przypadkach stawkę podstawowa podatku VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od tej reguły ustawodawca ustanowił pewne wyjątki, tzn. przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1.

towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

2.

robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;

3.

robót konserwacyjnych dotyczących:

a.

obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,

b.

lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

* w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

W myśl § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Dla obiektów i lokali wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia przewidziano możliwość zastosowania stawki obniżonej dla robót konserwacyjnych, pod warunkiem, że wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych nie przekroczy 50% tej podstawy.

W przypadku, gdy wartość towarów wchodzących w podstawę opodatkowania przekroczy 50% tej podstawy, wówczas roboty konserwacyjne podlegają opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Zauważa się, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Podkreślić należy, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi opodatkowanych stawką obniżoną należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową (art. 41 ust. 1 ustawy). Stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły, równocześnie zgodnie z celami realizowanymi przez te odstępstwa oraz zgodnie z zasadą neutralności i powszechności VAT.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT bądź § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć robót konserwacyjnych, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności, wykonuje usługi kominiarskie polegające na czyszczeniu przewodów dymowych i spalinowych, usuwaniu zanieczyszczeń z przewodów dymowych, spalinowych, wentylacyjnych, udrażnianiu przewodów dymowych i wentylacyjnych oraz wykonaniu drobnych napraw utrzymujących sprawność przewodów kominowych. Do zakresu działalności Wnioskodawcy należy również przeprowadzenie okresowej rocznej kontroli technicznej przewodów kominowych m.in. sprawdzenie stanu technicznego przewodów, sprawdzenie prawidłowości podłączeń urządzeń grzewczych do przewodów kominowych, sprawdzenie stanu technicznego drzwiczek rewizyjnych i łączników oraz wystawienie protokołu z ustaleniami i ewentualnymi zaleceniami. Usługi wykonywane są na rzecz osób fizycznych, spółdzielni, wspólnot mieszkaniowych itp. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla świadczonych usług kominiarskich.

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt niniejszej sprawy, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że usługi kominiarskie polegające na czyszczeniu przewodów dymowych i spalinowych (tekst jedn.: usuwanie zanieczyszczeń, udrażnianie przewodów dymowych i wentylacyjnych), a także wykonaniu drobnych napraw utrzymujących sprawność przewodów kominowych, przy założeniu, że są wykonywane w obiektach budowlanych objętych społecznym programem mieszkaniowym w ramach robót konserwacyjnych, korzystają z preferencyjnej stawki podatku na podstawie § 3 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, przy uwzględnieniu treści ust. 3 tego przepisu.

Natomiast usługi kominiarskie, polegające wyłącznie na sprawdzeniu stanu technicznego, sprawdzeniu prawidłowości podłączeń grzewczych do przewodów kominowych oraz sprawdzeniu stanu technicznego drzwiczek rewizyjnych i wystawieniu protokołu z ustaleniami i ewentualnymi zaleceniami, jako że nie stanowią robót konserwacyjnych, ani innych czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, podlegają opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23% VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl