ITPP1/4512-570/15/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu nabywanych artykułów spożywczych - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu nabywanych artykułów spożywczych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą Polsce należącą do międzynarodowej Grupy. Spółka oferuje usługi w zakresie projektowania konstrukcji statków i urządzeń hydrotechnicznych. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Spółka wykonuje czynności opodatkowane, jak i czynności nieopodatkowane w związku z którymi przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jednym z podstawowych zasobów, z którego Spółka czerpie korzyści, przekładające się na przychody z działalności gospodarczej, są jej pracownicy. Sukces prowadzonej przez Spółkę działalności opiera się bowiem w zasadniczym stopniu na doświadczeniu, wiedzy i zaangażowaniu pracowników. W związku z powyższym Spółka stara się zapewniać pracownikom jak najlepsze warunki i atmosferę pracy, aby przyciągać do Spółki specjalistów w dziedzinach, w których prowadzi działalność gospodarczą, zatrzymać już zatrudnionych pracowników oraz zmotywować ich do świadczenia usług najwyższej jakości.

Między innymi w tym celu Spółka dokonuje zakupu drobnych artykułów spożywczych, z których pracownicy w miejscu pracy mogą przygotować dla siebie przykładowo kanapki (np.: pieczywo, nabiał, wędliny), napojów (np. kawa, herbata, soki, woda, mleko, napoje gazowane) oraz popularnych owoców (dalej łącznie: drobne artykuły spożywcze), z których korzystają nieodpłatnie pracownicy Spółki podczas wykonywania obowiązków służbowych w siedzibie Spółki. Spółka wskazała, że na zasadzie art. 12 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznaje u pracowników przychód opodatkowany.

Niektóre z drobnych artykułów spożywczych Spółka udostępnia w posiadanych pomieszczeniach socjalno-kuchennych. Zdarza się również, że artykuły takie stanowią drobny poczęstunek dla pracowników Spółki podczas spotkań, zebrań, szkoleń czy narad wewnętrznych odbywających się na terenie siedziby Spółki. Drobne artykuły spożywcze mogą być konsumowane wyłącznie w siedzibie Spółki (na miejscu), nie są wręczane jako upominki, czy prezenty, które pracownik może zabrać ze sobą. Faktury dokumentujące zakup przedmiotowych drobnych artykułów spożywczych są wystawiane na Spółkę. W przyszłości Spółka zamierza nadal udostępniać swoim pracownikom drobne artykuły spożywcze w charakterze, okolicznościach przedstawionych powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w związku z nabywaniem przez Wnioskodawcę drobnych artykułów spożywczych, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy przysługuje (przysługiwać będzie) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego według współczynnika VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabywaniem drobnych artykułów spożywczych, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy przysługuje (przysługiwać będzie) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego według współczynnika VAT.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w proporcji obliczonej zgodnie z przepisem art. 90 ustawy o VAT w związku z nabywaniem przez niego drobnych artykułów spożywczych na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

Zgodnie natomiast z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zgodnie z zaś ust. 2 tego przepisu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może co do zasady pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, w związku z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W przypadku, gdy nabyte towary i usługi są wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, a także do wykonywania czynności zwolnionych, w związku z którymi podatnikowi takie prawo nie przysługuje, oraz nie ma możliwości wyodrębnienia w całości kwot podatku naliczonego związanych z poszczególnymi czynnościami, podatnik może dokonywać odliczenia podatku naliczonego według współczynnika VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, a nabywane przez niego drobne artykuły spożywcze wykorzystywane są zarówno do czynności opodatkowanych, jak i czynności zwolnionych z VAT oraz nie ma możliwości wyodrębnienia w całości kwot podatku naliczonego związanych z poszczególnymi czynnościami. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, powinien on być uprawniony do odliczenia VAT naliczonego od zakupionych artykułów spożywczych według współczynnika VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup drobnych artykułów spożywczych ma pośredni związek z wykonywaną działalnością gospodarczą. Nabywane towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów/usług będących przedmiotem obrotu (co świadczyłoby o bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością), ale pośrednio służą wykonywaniu działalności gospodarczej, tj. świadczeniu usług w zakresie wykonywania projektów statków oraz konstrukcji hydrotechnicznych. Pośredni charakter związku z prowadzoną działalnością nie powinien wpływać w sposób ograniczający na prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, co znajduje swoje odzwierciedlenie w licznym orzecznictwie sądów administracyjnych. Tak przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2010 r. (sygn. III SA/Wa 497/10): "mimo istnienia w przepisach dotyczących podatku VAT zasady pozwalającej na obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 u.p.t.u.), to stan taki nie wyklucza możliwości dokonania odliczenia z powołaniem się na tzw. kategorię kosztów ogólnych. Dla stwierdzenia istnienia tegoż prawa nie zawsze musi występować bezpośredni związek między podatkiem naliczonym a czynnościami opodatkowanymi".

Podobny pogląd wyrażony został także przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 15 czerwca 2009 r. (sygn. I SA/Wr 1368/08): "prawo do odliczenia podatku istnieje nawet wtedy, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem a opodatkowaną transakcją, czyli w niektórych sytuacjach prawo do odliczenia może przysługiwać podatnikowi nawet w przypadku braku konkretnej transakcji opodatkowanej, jeżeli zakup związany jest z działalnością podatnika, która, co do zasady, podlega opodatkowaniu (lub daje prawo do odliczenia podatku mimo zwolnienia), a brak związku z konkretną transakcją opodatkowaną wynika z czynników obiektywnych, zwykle niezależnych od podatnika".

Wnioskodawca zwraca uwagę, że wobec kupowanych artykułów będących przedmiotem wniosku nie znajdą zastosowania ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT, bowiem żadna z przesłanek negatywnych objętych treścią tegoż przepisu, których zaistnienie skutkuje zakazem odliczenia podatku naliczonego, określonych we wskazanym przepisie nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie, przede wszystkim bowiem Wnioskodawca nabywa drobne artykuły spożywcze, a nie usługi gastronomiczne. Wobec powyższego w ocenie Spółki wystąpią wszystkie przesłanki, których zaistnienie implikuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie wystąpi żadna z przesłanek, których zaistnienie wyłącza prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy jest następujące: w związku z nabywaniem drobnych artykułów spożywczych, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy przysługuje (przysługiwać będzie) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego według współczynnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę fakt, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Przy realizacji prawa do odliczenia należy mieć również na względzie treść art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do dyspozycji art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zasady ustalania proporcji zostały określone w art. 90 ust. 4-10 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, dokonuje zakupu drobnych artykułów spożywczych, z których pracownicy w miejscu pracy mogą przygotować dla siebie przykładowo kanapki (np.: pieczywo, nabiał, wędliny), napojów (np. kawa, herbata, soki, woda, mleko, napoje gazowane) oraz popularnych owoców, z których korzystają nieodpłatnie pracownicy Spółki podczas wykonywania obowiązków służbowych w siedzibie Spółki.

Niektóre z drobnych artykułów spożywczych Spółka udostępnia w posiadanych pomieszczeniach socjalno-kuchennych. Zdarza się również, że artykuły takie stanowią drobny poczęstunek dla pracowników Spółki podczas spotkań, zebrań, szkoleń czy narad wewnętrznych odbywających się na terenie siedziby Spółki. Drobne artykuły spożywcze mogą być konsumowane wyłącznie w siedzibie Spółki (na miejscu), nie są wręczane jako upominki, czy prezenty, które pracownik może zabrać ze sobą. W przyszłości Spółka zamierza nadal udostępniać swoim pracownikom drobne artykuły spożywcze w charakterze, okolicznościach przedstawionych powyżej.

Powyższe wskazuje, że dokonywane zakupy już w momencie nabycia będą przeznaczone do wykorzystania przez pracowników - cel ich zużycia jest więc od razu znany.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku VAT oraz dyrektywy VAT możliwe jest odliczenie podatku od nabywanych towarów i usług, które są związane z prowadzoną przez podatnika opodatkowaną działalnością gospodarczą. W odniesieniu do opisanych drobnych artykułów spożywczych, udostępnianych w posiadanych pomieszczeniach socjalno-kuchennych, tj. w sytuacji, gdy pracownik sam decyduje, czy i kiedy się nimi poczęstuje, brak jest argumentów przemawiających za odliczeniem podatku, gdyż nie wiąże się to z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Takim argumentem nie może być podana przez Wnioskodawcę okoliczność, że "Sukces prowadzonej przez Spółkę działalności opiera się bowiem w zasadniczym stopniu na doświadczeniu, wiedzy i zaangażowaniu pracowników. W związku z powyższym Spółka stara się zapewniać pracownikom jak najlepsze warunki i atmosferę pracy, aby przyciągać do Spółki specjalistów w dziedzinach, w których prowadzi działalność gospodarczą, zatrzymać już zatrudnionych pracowników oraz zmotywować ich do świadczenia usług najwyższej jakości".

Takie podejście byłoby niezgodne z orzecznictwem TSUE. W wyroku TSUE z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca Trybunał zaznaczył, że "poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (...) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje. Wynika z tego, że w zwykłych okolicznościach świadczenie usług polegających na nieodpłatnym wydawaniu posiłków pracownikom zaspokaja prywatne potrzeby tych ostatnich w rozumieniu art. 6 ust. 2 szóstej dyrektywy." (pkt 57 wyroku).

Z opisu sprawy nie wynika, że konieczność zapewnienia opisanych drobnych artykułów spożywczych przez Wnioskodawcę swoim pracownikom wynika z przepisów prawa, np. bhp. Nie jest również niezbędne (jak wynika w ww. orzeczenia) dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od poczęstunku, jaki serwuje im z własnej woli pracodawca. To do pracownika należy wybór posiłku oraz ustalenie miejsca i czasu jego spożycia. Zatem wydawanie pracownikom wymienionych we wniosku drobnych artykułów spożywczych nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

Tak więc zakupy przedmiotowych towarów, które są/będą nieodpłatnie udostępniane pracownikom w pomieszczeniach socjalno-kuchennych - tj. w sytuacji, gdy pracownik sam decyduje, czy i kiedy się nimi poczęstuje - nie mają/nie będą miały związku z wykonanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Zatem skoro wydatki na nabycie ww. towarów nie są/nie będą związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, to Spółce nie przysługuje/nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w zakresie, o którym mowa w art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wyjątkiem od powyższej sytuacji jest zużycie przez pracowników ww. drobnych artykułów spożywczych podczas spotkań, zebrań, szkoleń, czy narad wewnętrznych odbywających się na terenie siedziby Spółki. Takie udostępnienie nie nosi znamion zużycia na cele osobiste (prywatne) lecz jest uzasadnione potrzebami pracodawcy, takimi jak zapewnienie sprawnego przebiegu spotkania, zebrania, szkolenia, czy narady wewnętrznej. Zatem tylko w przypadku drobnych artykułów spożywczych nabywanych w celu ich zużycia podczas spotkań, zebrań, szkoleń, czy narad wewnętrznych Wnioskodawcy (zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku VAT) przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, czyli wg tzw. proporcji. Zakupy takie są/będą związane z prowadzonym przedsiębiorstwem Wnioskodawcy, ponieważ będą miały one związek (pośredni) z wykonywaniem działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej od podatku).

Ponadto zaznaczyć należy, że w sytuacji, gdyby Wnioskodawca nie był w stanie wydzielić, jaka część drobnych artykułów spożywczych jest/będzie zużywana przez pracowników podczas spotkań, zebrań, szkoleń, czy narad wewnętrznych, a jaka część jest/będzie zużywana przez pracowników w ramach swobodnego korzystania w trakcie pracy (udostępniania w pomieszczeniach socjalno-kuchennych, to Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 i ust. 8 w związku z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie drobnych artykułów spożywczych według wskaźnika proporcji uznano za nieprawidłowe.

Zaznacza się, że stanowisko organu interpretacyjnego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego odnosi się wyłącznie do towarów ściśle wskazanych przez Gminę w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Ponadto należy wskazać, że interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.