ITPP1/4512-518/15/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 15 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 21 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokalu mieszkalnego podmiotowi gospodarczemu na cele mieszkaniowe jego pracownika-jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokalu mieszkalnego podmiotowi gospodarczemu na cele mieszkaniowe jego pracownika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani właścicielką lokalu w "budynku apartamentów wczasowo-mieszkalnych". Prowadzi Pani działalność gospodarczą: "Wynajem nieruchomości", jest "płatnikiem podatku VAT". Lokal przeznaczony jest do zamieszkania, składa się z salonu z aneksem kuchennym, sypialni, przedpokoju i łazienki, powierzchnia użytkowa wynosi 44,97 m². Jest w pełni umeblowany, kuchnia wyposażona jest we wszystkie niezbędne urządzenia (lodówka, płyta ceramiczna, mikrofalówka, zmywarka, itp.) Według księgi wieczystej nieruchomości w dziale I - oznaczenie nieruchomości widnieje wpis "lokal mieszkalny". Od 2008 r. w budynku tym zamieszkują zameldowane tu na stałe osoby prywatne, część lokali wykorzystywana jest przez właścicieli na pobyty czasowe. Pani lokal (i kilkanaście innych) wykorzystywany był dotychczas do obsługi ruchu turystycznego. Firma będąca "operatorem" organizującym w interesie właścicieli okresowe pobyty turystów w 2014 r. definitywnie zakończyła tego rodzaju działalność i wymówiła Pani dotychczasowe umowy. Obecnie nie ma Pani możliwości wykorzystania lokalu w podobny sposób. W budynku nie ma recepcji, usług gastronomicznych, pomieszczeń do ogólnego wykorzystania. Sama aktualnie zamieszkuje Pani w innym lokalu. Apartament generuje znaczne stałe koszty administracyjne należne wspólnocie mieszkaniowej. Zdecydowała się Pani więc na wynajem lokalu na cele mieszkalne. W tym celu zmuszona była Pani zatem do przystosowania lokalu do ciągłego zamieszkania tych samych osób, tzn. przebudować łazienkę, zamontować w niej pralkę automatyczną, doposażyć w niezbędne urządzenia, itp. Obecnie zamierza Pani wynająć lokal na okres 2 lat dla firmy B. SA., która będzie wykorzystywała go na mieszkanie dla pracownika, tzn. jednego z dyrektorów kierujących budową drogi krajowej.... Uważa Pani, że niniejszy lokal ma obecnie charakter typowo mieszkalny, tylko w ten sposób może go Pani obecnie wykorzystywać. Zamierza Pani wynająć go do wieloletniego zamieszkania.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 lipca 2015 r. poinformowała Pani, że wykonywane przez Nią usługi sklasyfikowane zostały według PKWiU pod symbolem 68.20.11.0 jako "Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować dla planowanej usługi najmu lokalu mieszkalnego.

Stanowisko Wnioskodawcy, doprecyzowane ostatecznie w uzupełnieniu z dnia 21 lipca 2015 r.:

Właściwą stawką podatku w opisanej sytuacji jest stawka "zw", na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

Od tej reguły ustawodawca ustanowił pewne wyjątki, tzn. przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W następstwie art. 43 ust. 20 ustawy postanowiono, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tekst jedn.: usług związanych z zakwaterowaniem PKWiU-55).

Z ww. przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Jednocześnie należy zauważyć, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

Realizacja powyższego celu wynajmu, następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Tym samym zasadniczą kwestią dla ustalenia, czy dana usługa podlega opodatkowaniu, czy zwolnieniu od podatku, pozostaje określenie celu realizowanego przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem lokalu mieszkalnego na okres 2 lat firmie na cele mieszkaniowe jej pracownika. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę zostały sklasyfikowane w PKWIU pod symbolem 68.20.11.0 "Wynajem i usługi zarzadzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi".

Podkreślić należy, że cytowany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 36 nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

W konsekwencji należy stwierdzić, że wynajem podmiotowi gospodarczemu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe jego pracownika będzie korzystać ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że tut. organ nie jest uprawniony, w ramach określonych art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania standardów klasyfikacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.