ITPP1/4512-395/15/KM - Ustalenie prawa do odliczenia w przypadku transakcji zamiany nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym w dniu 3 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w przypadku transakcji zamiany nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 3 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w przypadku transakcji zamiany nieruchomości.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto S. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina zamierza nabyć w drodze zamiany prawo własności nieruchomości gruntowych położonych w obrębie 23 miasta S., na terenie Parku Przemysłowego...., oznaczonych w ewidencji gruntów numerami:

stanowiących wewnętrzne drogi dojazdowe wraz z niezbędną infrastrukturą, będących własnością........ Strefy Ekonomicznej Sp. z o.o. z siedzibą w S. (działki zabudowane budowlami).......... Strefa Ekonomiczna Sp. z o.o. również jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina otrzyma ww. nieruchomości w zamian za przenoszony na kontrahenta udział w nieruchomości gruntowej niezabudowanej nr... o powierzchni 9,0173 ha położonej w obrębie 23 miasta S. na terenie Parku Przemysłowego.......... Niezabudowana działka nr..., zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta S. zlokalizowana jest na terenach produkcyjno-składowych...........Strefa Ekonomiczna Sp. z o.o. dokonując na rzecz Gminy dostawy ww. gruntów wraz z infrastrukturą udokumentuje przedmiotową czynność fakturą naliczając podatek VAT według podstawowej stawki 23%. Zaznaczyć należy, że dokonanie opisanej transakcji jest uzgodnionym przez strony planowanej umowy sposobem nabycia gruntów będących w ich posiadaniu. Strony transakcji uzależniają jej dokonanie od wzajemnego świadczenia w postaci przeniesienia własności opisanych gruntów.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że nabyte w efekcie zamiany nieruchomości gruntowe położone na terenie Parku Przemysłowego.............., stanowiące wewnętrzną drogę dojazdową wraz z niezbędną infrastrukturą, służą i służyć będą do transportu dla przedsiębiorców i kontrahentów oraz pracowników zatrudnionych na terenie Parku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca uzyska prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, w związku z nabyciem w wyniku zamiany nieruchomości gruntowej, zajętej przez drogę wewnętrzną, jeżeli nabycie to jest warunkowane dokonaniem opodatkowanej podatkiem od towarów i usług dostawy (czynności wzajemnej) innego gruntu będącego własnością Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług regulacji nie wynika, iż odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną - zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, a za takie należy uznać grunty, o których mowa w zdarzeniu przyszłym, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast zapis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tym samym umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów warunkującymi się wzajemnie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

W okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego Gmina Miasto S. zamierza nabyć nieruchomości gruntowe drogowe wraz z infrastrukturą w zamian za niezabudowaną działkę gruntu. Dokonana przez Gminę dostawa w ramach zamiany będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług bezpośrednio związaną z nabyciem nieruchomości działki nr 178/3. W związku z powyższym należy uznać, iż nabycie nieruchomości jako determinowane sprzedażą opodatkowaną służy czynności opodatkowanej, a tym samym spełniony jest warunek związku zakupu z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca - Gmina Miasto S. - stoi na stanowisku, że będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie nieruchomości gruntowych nr 96/41,96/42 oraz 96/43, mających związek z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług polegającą na dostawie nieruchomości gruntowej działki nr... w zamian za nabywane nieruchomości. Podsumowując, Gmina Miasto S. będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w cenie nabytych nieruchomości gruntowych w trybie przewidzianym w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Gminy, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionego wydatku wystarczy, aby związek wydatku z czynnościami opodatkowanymi VAT był zamierzony (zadeklarowany). Takie rozumienie prawa do odliczenia podatku VAT prezentuje Trybunat Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej "TSUE"). Przykładowo w wyroku z 14 lutego 1985 r. w sprawie 268/83 (D.A. Rompelman and E.A. Rompelman-Van Deelen vs Minister van Financien) TSUE przyznał prawo do odliczenia podatku podatnikom, którzy nabyli prawo własności budowanego budynku, mając zamiar późniejszego wykorzystania go do działalności gospodarczej. Zdaniem TSUE, zamiar wykorzystania zakupów do działalności opodatkowanej stanowi wystarczającą przesłankę do uznania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy wydatkach poniesionych w celu prowadzenia sprzedaży opodatkowanej. Możliwość odliczenia przysługuje podatnikowi już od momentu nabycia towaru (usługi) i nie może być odkładana w czasie do chwili rozpoczęcia działalności opodatkowanej. W prezentowanym zdarzeniu przyszłym związek nabycia z czynnością opodatkowaną wynika z rodzaju czynności prawnej, która ma charakter dwustronny i wzajemny i tym samym kreuje u Wnioskodawcy jednocześnie podatek należny i podatek naliczony podlegający odliczaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r.s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina otrzyma nieruchomości gruntowe stanowiące wewnętrzne drogi dojazdowe wraz z niezbędną infrastrukturą, będące własnością..... Strefy Ekonomicznej Sp. z o.o. (działki zabudowane budowlami) w zamian za przenoszony na kontrahenta udział w nieruchomości gruntowej niezabudowanej (nr..), która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta zlokalizowana jest na terenach produkcyjno-składowych.

W tym miejscu wskazać należy, że istota dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy polega na "przeniesieniu prawa" do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie "rozporządzanie towarami jak właściciel" należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do prawnego dysponowania towarem. Przepis ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona uzyskuje de facto, możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się to z przeniesieniem własności w sensie cywilistycznym, wskazując na uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Znajduje to wyraz w formule "jak właściciel", co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu na to, czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności. Należy rozróżnić pojęcie "rozporządzanie towarem jak właściciel" w ujęciu ustawowym i pojęcie własności w ujęciu cywilistycznym.

W myśl art. 603 k.c., przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Przepis art. 604 k.c., zawiera dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Przy czym zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Biorąc powyższe pod uwagę, zamianę nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktuje się jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego podnieść należy, że podstawowym aspektem, którego spełnienia należy analizować w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych przez podatnika towarów i usług, jest późniejsze (finalne) wykorzystanie ich w wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że w odniesieniu do nabywanych nieruchomości gruntowych, które stanowią wewnętrzne drogi dojazdowe wraz z niezbędną infrastrukturą, będących własnością Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej Sp. z o.o. należy zauważyć, że z wniosku nie wynika aby infrastruktura w postaci dróg miała być wykorzystywana bezpośrednio przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Bez znaczenia w niniejszej sprawie pozostać musi powoływanie się na fakt, że Gmina nabędzie przedmiotowe nieruchomości w ramach czynności podlegających opodatkowaniu. Trudno bowiem uznać, że spełniony jest warunek dotyczący związku nabycia nieruchomości z wykonywaniem czynności opodatkowanej, polegającej na dostawie nieruchomości niezabudowanej i wywodzenie z tego tytułu prawa do odliczenia. Należy bowiem wskazać, że dokonane przez Gminę nabycie następuje w drodze umowy zamiany nieruchomości, tj. gdy obie strony transakcji występują jednocześnie w charakterze dostawcy i nabywcy, a każda z tych dostaw podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w zależności od okoliczności występujących po stronie podmiotów zawierających umowę zamiany (w tym przypadku - jak wskazano we wniosku - obie transakcje opodatkowane według stawki 23%).

A zatem z uwagi na to, że z opisu stanu faktycznego nie wynika, aby nabyte w wyniku zamiany drogi dojazdowe i wewnętrzne były wykorzystywane bezpośrednio przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od kwoty podatku należnego. Takiego związku przyczynowo-skutkowego, nie można upatrywać w tym, że celem nabycia nieruchomości gruntowych jest zapewnienie dojazdu czy transportu dla przedsiębiorców i kontrahentów oraz pracowników zatrudnionych na terenie Parku Przemysłowego.............

Zaznaczyć należy, że zgodnie z powołanymi przepisami ustawy o samorządzie gminnym, Gmina zobowiązana jest do budowy i utrzymania dróg. Sprawy dotyczące dróg należą więc do zadań własnych gminy.

Mając powyższe na uwadze - wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku - stwierdzić należy, że w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, w odniesieniu do podatku dotyczącego nabycia nieruchomości gruntowych stanowiących drogi dojazdowe nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż - jak wskazano wyżej - obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jednym z podstawowych warunków jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wobec powyższego Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej nabycie przedmiotowych nieruchomości gruntowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.