ITPP1/4512-316/15/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2015 r. (data wpływu 17 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2015 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od x sierpnia XXX roku prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie kompleksowej obsługi księgowej firm. Działalność jest sklasyfikowana zgodnie z PKD z 2007 r. pod symbolem 69.20.Z - działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe. Posiada Pani Certyfikat Księgowego wydany przez Ministra Finansów Rzeczpospolitej Polskiej, który potwierdza kwalifikacje niezbędne do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie posiada Pani uprawnień do zawodowego wykonywania czynności doradztwa podatkowego i nie świadczy i nie będzie świadczyć usług w tym zakresie. Do x grudnia 20xx roku była Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nigdy nie przekroczyła obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W 20xx r. obrót wyniósł XXX zł netto, a na dzień xx grudnia 20x r. obrót wyniósł XXX zł netto.

Na podstawie umów zawartych z klientami w ich imieniu i na ich rzecz:

* prowadzone są księgi handlowe zgodnie z ustawą o rachunkowości (kwalifikowanie i weryfikowanie dowodów księgowych, sporządzanie deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg);

* prowadzone są podatkowe księgi przychodów i rozchodów;

* prowadzone są ewidencje VAT sprzedaży i zakupów;

* prowadzone są ewidencje środków trwałych i wyposażenia;

* prowadzone są ewidencje przychodów na potrzeby zryczałtowanego podatku.

Posiada Pani pełnomocnictwo do podpisywania i składania deklaracji/raportów w Zakładach Ubezpieczeń Społecznych w imieniu przedsiębiorców, przekazując je wysyłką elektroniczną przy użyciu certyfikatu elektronicznego, którego jest Pani właścicielką.

Ponadto w ramach świadczonych usług księgowych sporządza Pani deklaracje rozliczeniowe, zeznania oraz informacje podatkowe ściśle związane z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (VAT-7, VAT-7K, PIT 11, PIT 4R, PIT-36, PIT-36L, PIT-28 i inne). Posiada Pani pełnomocnictwa udzielane przez klientów do podpisywania wszelkiej korespondencji, deklaracji dochodowych oraz deklaracji VAT i wysyłania tych dokumentów do właściwych Urzędów Skarbowych. Nie bierze Pani udziału w postępowaniach podatkowych, kontrolnych wykraczających poza zawartą umowę na kompleksową obsługę księgową.

W ramach prowadzonej działalności nie obsługuje podmiotów nieprowadzących działalności gospodarczej, a także podmiotów prowadzących działalność bez umowy. Usługi wykonuje wyłącznie Pani na podstawie zawartych umów z klientami (wyłącznie z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą), nie przekraczając limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Nie świadczy Pani usług doradztwa podatkowego, czy finansowego ani nie udziela jakichkolwiek porad prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązującej deregulacji z 10 sierpnia 2014 r. oraz mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności sprawy słusznie Pani przyjęła i od 1 stycznia 2015 r. świadcząc kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe (bez doradztwa podatkowego) skorzystała ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towaru i usług dla sprzedaży usług księgowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc działalność gospodarczą, na podstawie posiadanego Certyfikatu Księgowego, sklasyfikowaną zgodnie z PKWiU:

* 69.20.2 usługi rachunkowo-księgowe,

* 69.20.23 usługi w zakresie księgowości,

* 69.20.24 usługi w zakresie sporządzania listy płac,

* 69.20.29 pozostałe usługi rachunkowo-księgowe,

jako biuro rachunkowe w ramach kompleksowych usług rachunkowo-księgowych, niewykonujące usług o charakterze doradczym, nieudzielające porad prawnych i nie reprezentujące klientów przed organami podatkowymi (gdyż nie posiada uprawnień do czynności doradztwa podatkowego) i niewpisane na listę doradców podatkowych, może skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Do 31 grudnia 2014 r. była Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż opodatkowana nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym 150.000 zł. W 20xx roku obrót wyniósł xx zł netto, a na dzień 31 grudnia 20xx roku obrót wyniósł XXX zł netto.

Wszystkie deklaracje, informacje i zeznania podatkowe obliczane są przy użyciu programu księgowego i ich sporządzanie ma jedynie charakter techniczny, gdyż stanowi podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych od klientów dokumentów. Dokumentacja księgowa klientów znajduje się w siedzibie biura.

Sporządzanie tych deklaracji jest częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy. Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustaleniem zobowiązania podatkowego za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisów deklaracji - jest więc konsekwencją integralnej części wykonywanej usługi rachunkowo-księgowej. W tym ujęciu nie stanowi to czynności doradztwa podatkowego, które ma na celu przyjęcie najkorzystniejszych strategii i wybór odpowiednich metod pozwalających na optymalizacje zobowiązań podatkowych. Wszystkie te czynności poprzedzają zdarzenia gospodarcze i wyprzedzają wystawienie dokumentów księgowych, natomiast usługa rachunkowo-księgowa obejmuje zaewidencjonowanie zaistniałych już zdarzeń gospodarczych ma podstawie dostarczonych dokumentów.

W związku z powyższym uważa Pani, iż nieprzekroczenie obrotów, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz sporządzanie, podpisywanie i składanie w Urzędach Skarbowych deklaracji, informacji i zeznań podatkowych w ww. ujęciu nie stanowi czynności doradztwa podatkowego. A zatem nie powoduje utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towaru i usług określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zwalnia się również od podatku od towarów i usług sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy o VAT, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy o VAT).

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

* odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Z art. 113 ust. 5 ustawy wynika natomiast, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 cyt. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Ponadto zaznaczyć należy, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności, jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy obejmują:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzą na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe obejmuje czynności polegające na udzieleniu porad z zakresu podatków czy też wskazaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatnikami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynności księgowe, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28I pkt 3).

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.ni. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych.

Jak wynika z powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że od 2 sierpnia 20xx r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych jako podatnik VAT czynny. Od 20xx r. skorzystała Pani ze zwolnienia podmiotowego z uwagi na fakt, że obroty ze sprzedaży nie przekroczyły kwoty 150.000 zł. W ramach prowadzonej działalności wg PKD 69.20.Z świadczy Pani usługi polegające na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej, a w związku z powyższym wykonuje czynności takie jak: prowadzenie w imieniu i na rzecz klientów ksiąg handlowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji VAT sprzedaży i zakupów, ewidencje środków trwałych i wyposażenia, ewidencje przychodów na potrzeby zryczałtowanego podatku.

Ponadto posiada Pani pełnomocnictwo udzielone przez klientów do podpisywania i składania deklaracji/raportów do ZUS w imieniu przedsiębiorców oraz deklaracji VAT i wysyłania tych dokumentów do właściwego Urzędu Skarbowego. Oświadcza Pani, że nie bierze udziału w postępowaniach podatkowych, kontrolnych wykraczających poza zawartą umowę na kompleksowa obsługę księgową.

Nie świadczy Pani usług doradztwa podatkowego czy finansowego, ani nie udziela jakichkolwiek porad prawnych.

Mając powyższe na uwadze, jak również powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności zgodnie z zakresem wykonywanych czynności, nie wykonuje Pani jakichkolwiek usług doradczych, czy prawniczych, a posiadane pełnomocnictwo ogranicza się jedynie do podpisywania i składania deklaracji/raportów i wysyłania tych dokumentów do właściwych Urzędów Skarbowych i ZUS, a także nie bierze Pani udziału w postępowaniach podatkowych, kontrolnych, to w opisanej we wniosku sytuacji mogła Pani skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. ust. 11 ustawy do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy kwotę, o której mowa w tym przepisie.

Na uprawnienie Pani do stosowania zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy nie ma wpływu fakt posiadania pełnomocnictwa do podpisywania i składania deklaracji/raportów oraz wysyłania tych dokumentów do właściwych Urzędów Skarbowych i ZUS, o ile dotyczy ono tylko i wyłącznie kwestii związanych z dokonanymi rozliczeniami.

Podkreślić należy, że w sytuacji gdy na podstawie udzielonego pełnomocnictwa zacznie Pani reprezentować swoich klientów w Urzędach oraz ZUS w prowadzonych przez te organy postępowaniach, to utraci prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W takim przypadku bowiem znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Dodatkowo zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego, w szczególności na informacji, że udzielone pełnomocnictwo polega tylko i wyłącznie na podpisywaniu i składaniu deklaracji/raportów do ZUS oraz deklaracji VAT i wysyłaniu tych dokumentów do właściwych Urzędów Skarbowych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przepisów lub któregokolwiek elementu stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.