ITPP1/4512-273/15/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od x grudnia XXX roku prowadzi Pani działalność gospodarczą - usługi rachunkowo-księgowe, (sklasyfikowaną pod PKD 69.20.Z) na podstawie Certyfikatu Księgowego wydanego przez Ministra Finansów. Nie posiada Pani uprawnień doradcy podatkowego i nie wykonuje usług o charakterze doradczym ani innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. W ramach prowadzonej działalności świadczy Pani wyłącznie usługi, polegające na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej firm w ramach zawartych umów tj.:

* prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, rejestrów zakupów i sprzedaży VAT;

* sporządzanie list płac;

* prowadzenie kart wynagrodzeń pracowników;

* sporządzanie miesięcznych deklaracji ZUS i dla Urzędu Skarbowego (wynikające z prowadzonych ksiąg i ewidencji);

* obliczanie zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy;

* prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia.

Nie świadczy Pani usług na podstawie odrębnych zleceń obejmujących czynności wykraczające poza zawartą umowę na kompleksową obsługę księgową, nie udziela fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych.

Nie jest Pani "płatnikiem" podatku od towarów i usług, z uwagi na to, że przychody osiągane z prowadzonej działalności nigdy nie przekroczyły kwoty, która zobligowałaby do zarejestrowania się jako "płatnik" podatku VAT. Korzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego, na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy może Pani korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, świadcząc jedynie usługi, polegające na wykonywaniu czynności w ramach zawartych z klientami umów o kompleksową usługę rachunkowo-księgową i płacową (prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, rejestrów VAT, sporządzanie list płac, prowadzenie kart wynagrodzeń) i sporządzanie na ich podstawie deklaracji podatkowych (PIT-4, PIT-4R, PIT-5, VAT-7), które stanowią końcowy element kompleksowej usługi, wynikającej z zawartej umowy z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Od 20 grudnia xx r. prowadzi biuro rachunkowe na podstawie Certyfikatu Księgowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sklasyfikowanej wg PKD 69.20.Z (brak możliwości zawężenia jedynie do usług rachunkowo-księgowych). Świadczy wyłącznie usługi, polegające na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej firm osób prowadzących działalność gospodarczą. W związku z powyższym wykonuje poniższe czynności:

* prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników podatkowej książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów rejestrów zakupu i sprzedaży VAT oraz przygotowanie na ich podstawie miesięcznych deklaracji podatkowych, ewidencji środków trwałych, wyposażenia itp., ewidencji dowodów księgowo-podatkowo-płacowych;

* sporządzanie na rzecz podatników deklaracji do zakładu ubezpieczeń społecznych w ramach podpisanej umowy.

Wszystko w ramach kompleksowej, ciągłej obsługi księgowej w związku z zawartą umową na prowadzenie spraw księgowych, a nie w ramach odrębnych i jednorazowych zleceń. Nie udziela Pani fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych. Nie posiada Pani uprawnień doradcy podatkowego, nie świadczy usług doradztwa podatkowego, w związku z powyższym nie świadczy żadnych usług doradczych - nie udziela porad prawnych, nie sporządza deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia, niebędącego elementem kompleksowej usługi księgowej, nie bierze udziału w postępowaniach kontrolnych jako odrębne, jednorazowe zlecenie obejmujące czynności, zakres wykraczający poza zawartą umowę na obsługę księgową lub zlecenie przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz podmioty gospodarcze, z którymi biuro nie ma podpisanych umów na obsługę księgową.

W związku z powyższym, Pani zdaniem, może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą na podstawie uzyskanego certyfikatu księgowego, nie wykonując usług doradztwa podatkowego, ani czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Świadcząc kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe w ramach zawartych umów może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Wykonywane przez biuro czynności nie wiążą się z doradztwem i wskazaniem klientom określonego sposobu postępowania, co stanowi istotę usług doradczych. Wykonywane usługi księgowe polegają przede wszystkim na prawidłowej klasyfikacji dokumentów księgowych, wygenerowanych w oparciu o zgromadzone w nich dane, sporządzaniu odpowiednich deklaracji, informacji, zeznań podatkowych. Pani zdaniem brak jest podstaw prawnych do uznania czynności usługowego prowadzenia ksiąg za czynności doradztwa podatkowego. Ustawa o doradztwie podatkowym z dnia 5 lipca 1996 r. nie wymienia w art. 3, osób posiadających Certyfikat Księgowy Ministra Finansów jako osób uprawnionych do wykonywania czynności doradztwa podatkowego.

Mając powyższe na uwadze, skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje usług doradztwa, a jedynie świadczę kompleksowe usługi księgowe niewymienione w ustawie o VAT, to przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem nieprzekroczenia kwoty limitu.

Dla potwierdzenia stanowisk podaje Pani wydane indywidualne interpretacje podatkowe o następujących sygnaturach: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP1/443-1319/14/JP z 2 stycznia 2015 r., ITPP1/443-804/14/BK z 13 października 2014 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi IPTPP1/443-895/13-4/RG z dn. 19 lutego 2014 r. oraz IPTPP1/443-661/14-4/AK z 12 listopada 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

* odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 cyt. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

A zatem, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zauważenia wymaga, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 281 pkt 3).

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.ni. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych.

Jak wynika z powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że od 20 grudnia 2000 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą - biuro rachunkowo-księgowe - polegającą na prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji dla zryczałtowanego podatku dochodowego, rejestrów zakupu i sprzedaży VAT, sporządzaniu listy płac, prowadzeniu kart wynagrodzeń pracowników, sporządzaniu miesięcznych deklaracji do ZUS i Urzędu Skarbowego. Przychody nie przekroczyły nigdy kwoty 150.000 zł. W ramach prowadzonej działalności wg PKD 69.20.Z świadczy Pani usługi w zakresie kompleksowej obsługi rachunkowo-księgowej i płacowej firm. Nie bierze Pani udziału w postępowaniach kontrolnych oraz nie świadczy usług na podstawie odrębnych zleceń obejmujących czynności wykraczające poza zawartą umowę na kompleksową obsługę księgową, nie udziela fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych.

Mając powyższe na uwadze, jak również przywołane przepisy stwierdzić należy, że w opisanej sytuacji w odniesieniu do świadczonych przez Panią usług w zakresie prowadzenia podatkowej książki przychodów i rozchodów, ewidencji dla zryczałtowanego podatku dochodowego i innych ewidencji do celów podatkowych, czy też sporządzania deklaracji podatkowych oraz niewykonywania usług o charakterze doradczym lub prawniczym (wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o VAT.

A zatem w przypadku, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie Pani wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych lub prawniczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy o podatku od towarów i usług, a wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty 150.000 zł, to może Pani korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy ww. kwotę.

Dodatkowo zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Końcowo, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego, w szczególności na informacji, że reprezentowanie klienta za pomocą udzielonego pełnomocnictwa polega tylko i wyłącznie na podpisywaniu deklaracji VAT, pism wyjaśniających oraz okazywaniu dokumentacji księgowej podczas kontroli. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przepisów lub któregokolwiek elementu stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.